Skessuhorn - 25.11.2015, Blaðsíða 64

MIÐVIKUDAGUR 25. NÓVEMBER 201564
Það er nóg að gera hjá Tryggva Sæ-
mundssyni verktaka í Skorradaln-
um, enda segist hann reyna að taka
að sér öll verk sem honum bjóðast.
„Við erum eiginlega í öllu bara, allt
frá því að setja saman leikkastala til
þess að grafa fyrir undirstöðum und-
ir ný hús,“ segir Tryggvi. Blaðamað-
ur kíkti í Skorradalinn þar sem þau
Tryggvi og Kristín búa ásamt þrem-
ur börnum sínum. Tryggvi er fædd-
ur og uppalin í Skorradalnum og
hefur alltaf búið þar. Kristín ólst upp
í Borgarnesi en flutti í Skorradalinn
með Tryggva fyrir ellefu árum. „Ég
vissi alltaf hvað ég vildi gera og ég
bara gerði það. Ég kláraði grunn-
skólann og tók meiraprófið um
leið og ég hafði aldur til og fór að
vinna. Ég er bara að gera það sama
og ég hef alltaf gert, núna eru tæk-
in bara aðeins stærri,“ segir Tryggvi
og hlær. „Þetta er það sem mér þykir
skemmtilegast að gera og plúsinn er
að það gengur rosalega vel. Maður
þarf að vera mjög skipulagður þeg-
ar maður rekur svona fyrirtæki, bara
eins og öll fyrirtæki geri ég ráð fyr-
ir. Ég er ekki bara úti að leika mér
á stórum tækjum. Það þarf að halda
vel utan um allt hitt líka, t.d. bók-
haldið. Ég gæti þess bara að gera
það alltaf strax og þá er þetta ekkert
mál,” bætir Tryggvi við.
Reynir að segja alltaf já
Aðspurður hver sé helsta ástæðan
fyrir því að það gangi svona vel hjá
fyrirtækinu segir Tryggvi að hann
reyni að taka að sér öll verk og að
halda vel utan um alla hluti fyrir-
tækisins. „Þegar einhver biður mig
um að taka að mér verk reyni ég
að segja ekki nei, sama hversu lít-
ið verkið er. Maður veit aldrei hvað
verður svo úr því verki þegar líður
á. Ég gæti verið beðinn um að setja
niður fánastöng fyrir utan sumar-
hús og svo þegar ég er kominn á
staðinn gæti ég verið beðinn um
að taka að mér fleiri verk. Einn-
ig lendir maður alveg í því að ná-
granninn sér mann og kemur og
biður mig um að gera eitthvað fyr-
ir sig og svona vindur þetta upp á
sig. Ef ég hefði sagt nei við þennan
með fánastöngina hefði ég mögu-
lega verið að útiloka svo margt ann-
að í leiðinni. Einnig held ég að stór
ástæða fyrir því hversu vel gengur
í fyrirtækinu er að við eyðum ekki
peningum sem við eigum ekki. Ég
þarf ekki að eiga nýjustu og flott-
ustu tækin til þess að reka þetta fyr-
irtæki og gera það vel. Ég þarf bara
að passa vel upp á þau tæki sem ég
á. Ég læt alltaf skoða öll tækin á
réttum tíma og gæti vel að viðhaldi
og þá er hægt að nota þau alveg
eins og þessi nýju tæki. Maður hef-
ur svo verið hér úti í allskonar veðri
að gera við og svona svo núna ætl-
um við að byggja vélaskemmu hér
heima. Það er löngu kominn tími á
að fá aðstöðu hér fyrir tækin,” seg-
ir Tryggvi.
Næg verkefni á Hálsum
Tryggvi segir að mikill munur sé á
verkefnastöðunni núna í ár miða við
árið í fyrra. Hann segir að jafnvel sé
að koma smá 2006-2007 stemning í
iðnaðinn. „Við höfum mikið meira
en nóg að gera og í rauninni gæti
ég bara verið að vinna alla daga
eins og staðan er núna. Ég hef haft
mun meiri þörf á viðbótar manni í
vinnu núna heldur en í fyrra,” segir
Tryggvi. Á veturnar hefur Tryggvi
séð um snjómokstur og þau Kristín
sjá um skólaakstur barna í Skorra-
dalnum. „Við sjáum um að keyra
börnin hér í Skorradalnum, það
er bara misjafnt hvort okkar keyr-
ir hverju sinni, en við erum í þessu
saman,” segir Tryggvi.
Fluttu hús í Skorradalinn
Þau Tryggvi og Kristín fluttu í sitt
eigið hús í landi Hálsa árið 2007.
Húsið keyptu þau árið 2006 á tutt-
ugu ára afmælisdegi Kristínar, en þá
var það staðsett í Hafnarfirðinum.
„Við sáum auglýsta efri hæð af húsi
til sölu, með því skilyrði að það yrði
flutt í burtu. Við buðum í það og þá
hófst mikið ferli þar sem við þurft-
um að fá öll leyfi og svo auðvitað
að flytja húsið hingað. Þetta tókst
nú allt á endanum en var eiginlega
bara algjört ævintýri,” segir Krist-
ín og hlær. Þrátt fyrir að hafa flutt í
sveitina og sest þar að hefur Krist-
ín ekki látið það koma í veg fyrir
að ganga menntaveginn. Hún lauk
námi í ljósmyndun frá Tækniskól-
anum og fór svo á samning á Ljós-
myndastofu Garðabæjar. Næsta vor
er planið hún að ljúka stúdentsprófi
frá Menntaskóla Borgarfjarðar.
„Þegar Bergur bróðir sagðist ætla
að fara í skóla og klára stúdentspróf
tók ég því sem áskorun. Ég gat ekki
látið hann klára stúdentinn á undan
mér svo ég fór auðvitað líka í nám,”
segir Kristín og hlær.
Ljósmyndarar aldrei
alveg í fríi
Aðspurð hvað sé framundan segist
Kristín alltaf vera að vinna að nýj-
um verkefnum og stefnan sé tekin á
að taka meiraprófið einhvern dag-
inn. „Tryggvi hefur nú alltaf verið
að reyna að fá mig til að taka meira-
prófið, það kæmi sér oft vel fyrir
okkur.” Í ljósmyndarastarfinu er líka
alltaf nóg að gera að sögn Kristín-
ar. Hún hefur þó verið í fæðingaror-
lofi með Guðrúnu Ástu og segist því
ekki hafa gert jafn mikið í mynda-
tökum undanfarið. En ljósmyndar-
inn er þó aldrei alveg í fríi þar sem
skilin á milli starfs og áhugamáls eru
ekki alveg ljós. „Ég hef minna ver-
ið að taka að mér myndatökur en ég
er náttúrulega alltaf að taka mynd-
ir. Við búum bara í svo fallegu um-
hverfi hér í Skorradalnum svo mað-
ur getur ekki annað en verið að taka
myndir, sérstaklega núna í haustlit-
unum. Norðurljósin eru líka alltaf
skemmtileg en það getur verið erfitt
að ná þeim. Maður þarf að vera þol-
inmóður og bíða eftir rétta augna-
blikinu. Þá sit ég bara úti í nátt-
úrunni og bíð, ég elska það. En svo
sér maður ekkert alltaf norðurljós-
in eða nær kannski ekki alveg nógu
góðum myndum af þeim. Um dag-
inn lenti ég í því að það voru svo fal-
leg norðurljós sem ég hefði viljað
mynda. Ég var bara ein með börn-
in þá og gat ekki stokkið út svo ég
varð bara að horfa út um gluggann
og njóta,” segir Kristín.
Átti mynd á kápu
National Geographic
Kristín hefur verið dugleg að finna
eitthvað nýtt til að nota myndirn-
ar í. Hún lét t.d. prenta myndirn-
ar á fallegar Íslandsklukkur. Mynd-
irnar hafa líka verið notaðar í kerta-
stjaka og umbúðir og svo var ein
mynda hennar notuð á kápu ljós-
myndabókar National Geographic.
„Það er rosalega mikill heiður að
eiga mynd á kápunni. En þegar ég
opnaði svo bókina og sá allar þess-
ar fallegu myndir fannst mér þetta
enn meiri heiður, að mín mynd hafi
verið valin af öllum þessum fallegu
myndum,” segir Kristín og brosir.
Það næsta sem er í vinnslu hjá Krist-
ínu eru ljósmyndir prentaðar á efni.
„Ég er að fá fyrstu prufurnar af efn-
unum í hús núna og ég ætla að prófa
þau aðeins fyrst og sjá hvernig þau
eru og hvernig þau þola þvott og
svona. Ég ætla ekki að hafa mörg
með sömu myndinni, því mér sjálfri
þykir svo leiðinlegt að eiga eitthvað
fallegt sem allir eiga. Ég vil frekar að
það séu bara fá eintök með hverri
mynd,” segir Kristín.
Myndar eyðibýli í
Skorradal
„Ég er farin að bóka brúðkaup fyr-
ir næsta sumar en það eru mjög
skemmtilegar myndatökur. Ég elska
að taka myndir úti en stúdíómynda-
tökur eru þó alltaf skemmtileg-
ar með, ég hef bara ekki alveg að-
stöðu fyrir þær núna. Ég var allt-
af með stúdíó heima hjá mér og var
orðin frekar þreytt á því. Við feng-
um svo aðstöðu saman, ég og Rósa
Björk á Hvanneyri, og þá lofaði ég
sjálfri mér að koma ekki með stúd-
íó heim aftur, ég hef reyndar ekki
alveg staðið við það,” segir Kristín
og hlær. „Núna fáum við vonandi
aftur aðstöðu þar svo ég geti meira
tekið að mér svoleiðis myndatökur.
Mér þykir lang skemmtilegast að
taka myndir af landslaginu og nátt-
úrunni. Núna er ég að vinna að verk-
efni með Huldu Guðmundsdóttur á
Fitjum. Verkefnið heitir Skorradal-
ur allt árið og er ég að taka mynd-
ir af eyðibýlum í Skorradal. Ég tek
myndir af þeim yfir allt árið til þess
að sjá árstíðarnar, stefnan er svo að
halda sýningu með þessum myndum
næsta sumar, vonandi í einu eyðibýl-
anna,” segir Kristín.
Þarf alltaf að
prófa allt sjálf
Að lokum spurðum við Kristínu
hvert framhaldið verði, hvort hún
stefni að frekara námi eftir stúdents-
prófið? Hún sagði svo ekki vera en
að það væri aldrei að vita hvað hún
myndi gera. „Ég framkvæmi flest-
ar hugmyndir sem ég fæ, svo það
er ómögulegt að segja hvað ég mun
gera. Ég er bara þannig að ég þarf
að prófa allt og sjá sjálf hvernig það
er, ég sé ekki endilega hlutina fyrir
öðruvísi. Ef það sem ég geri geng-
ur ekki upp eins og ég hafði von-
að þá bara hætti ég. Ég á ekki erf-
itt með að hætta ef mér finnst eitt-
hvað ekki vera að virka eða ekki vera
þess virði, ég á aftur á móti erfiðara
með að prófa ekki allt,” segir Kristín
og hlær. „Dæmi um þetta er heim-
ilið mitt. Ég er oft að breyta því og
nota t.d. aldrei málband til þess að
sjá hvar hlutir passa best. Ég bara
færi til og prófa og ef það gengur
ekki upp þá bara færi ég til baka. Ég
fór líka einu sinni í nám á Hólum en
fann það svo fljótt að ég vildi ekki
fara í svona mikið nám aftur á með-
an krakkarnir mínir voru enn svona
litlir, svo ég bara hætti því. Ég var þá
búin að prófa og gat því hætt með
góðri samvisku. Það er ekkert að því
að prófa,” segir Kristín að lokum.
arg/ Ljósm. kj.
Mörg og fjölbreytt verkefni í gangi allt árið
Spjallað við Tryggva Val Sæmundsson og Kristínu Jónsdóttur
Skorradalur allt árið.
Kristín og Tryggvi og börnin þeirra þrjú, Valur Snær, Hlynur Blær og Guðrún Ásta.
Tryggvi að flytja timbur. Hús Kristínar og Tryggva á Hálsum en það var flutt úr Hafnarfirði.