Skessuhorn - 01.06.2016, Side 22

MIÐVIKUDAGUR 1. JÚNÍ 201622
Horft yfir liðið ár og litið til þess nýjaSjómannadagurinn
norðanverðu Snæfellsnesinu komi
yfir á Arnarstapa ef stífar norðan-
áttir ríki. „Ég er stundum með þá
alla hérna og það er oft heilmikið
hafarí. Þeir taka mikið pláss og t.d.
voru þeir hér þegar strandveiðibát-
arnir komu allir hingað í vor. Þá var
farið að draga aðeins úr fiskiríinu
og þeir fóru enda gengur sambúð
þessara stóru við þá litlu alls ekki
upp.“
Blossaði upp boltafiskur
Stuttu eftir að strandveiðibátarnir
komu fór fiskurinn að gefa sig aftur
við sunnanvert Snæfellsnes. „Það
blossaði upp fiskur sem ég hef ekki
séð áður hjá handfærabátunum hér.
Þetta var stór fiskur, fimm til átta
kílóa þungur og þaðan af þyngri.
Fiskurinn var hérna rétt undan og
strandveiðibátarnir voru þetta rétt
rúman klukkutíma að ná sínum 700
kílóa skammti. Strandveiðin í maí
er búinn að vera ævintýraleg hérna.
Þeir eru nokkrir af Skaganum
hérna og þeir segjast vera í para-
dís. Þeir fóru út snemma á morgn-
ana og voru byrjaðir að landa hér
klukkan átta að morgni. Svo síðustu
tvo dagana, sem þeir voru að veið-
um í maí áður en strandveiðikvót-
inn kláraðist á svæði A, datt þetta
niður og það varð bara erfitt hjá
þeim að ná skammtinum. Ég var að
vonast til að þetta fiskirí héldist út
maí en menn segja að það hafi ver-
ið síld í fiskinum hér úti og mikið af
síli á ferðinni. Svo lóðar alls staðar
en hann tekur ekki. Hefur nóg æti,“
segir Guðmundur.
Ferðamenn laðast að
höfninni
Guðmundur segir að misjafnt sé
hve margir bátar séu að róa frá
Stapanum. „Núna hafa þetta ver-
ið 36 bátar eftir að strandveiðarn-
ar byrjuðu. Svo að staðaldri eru það
bara heimamenn héðan og úr ná-
grenninu. Það eru svona fjórir til
fimm bátar að veiðum allt árið og
svo koma stóru línubátarnir, eins og
ég sagði, ef hann leggst í norðanátt-
ina þá er kaldaskítur hinum megin
á Nesinu en alveg logn hérna meg-
in.“
Þrátt fyrir að umsvifin séu mis-
jöfn við höfnina er þar alltaf líf.
„Ferðamannastraumurinn hefur
margfaldast og stundum verð ég
að tala við fararstjórana og biðja þá
um að láta fólk passa sig því þeg-
ar verið er að landa er ekki gott að
hafa hóp af fólki að þvælast hér fyr-
ir lyftaranum og krananum. Það er
nú búið að banna alla bílaumferð
niður á höfnina og útbúa og stækka
góð bílastæði fyrir ofan hana. Eitt
sinn þegar bæjarstjórinn var hér í
heimsókn var bílaröðin hérna nið-
ur brekkuna. Hann sagði við mig
að um leið og bílarnir væru farnir
ætti ég að loka fyrir uppi á brún-
inni, því það gengi ekki að hafa alla
þessa umferð hérna niður og síðan
hefur þetta verið skárra. Ég er ekk-
ert hissa á því þótt fólk sæki hing-
að niður því þetta er langfallegasta
hafnarstæði á landinu, svo ekki sé
nú talað um ströndina alla hérna
milli Arnarstapa og Hellna sem er
vinsæl gönguleið.“
Margir hafa róið héðan
í áratugi
Guðmundur segir að miklar fram-
kvæmdir séu framundan við höfn-
ina á Arnarstapa. „Höfnin er í raun
friðuð en bæjaryfirvöld hafa leyfi
til að dýpka hana alla. Ekkert má
hins vegar hreyfa við umhverfinu.
Það er því ekki auðvelt um vik að
auka viðleguplássið þótt full þörf
sé fyrir það. Eins og fyrsta sumarið
mitt hérna en þá voru yfir 50 bátar
sem reru héðan. Auk þess að vera
bundnir í land, eru þeir tjóðraðir
við belgi sem komið er fyrir utan
við raðirnar og svo líka strengt upp
í grjótgarðinn. Stór hluti af þessu
fólki sem er að róa héðan hefur
gert það í áratugi, bæði heimafólk
og aðrir,“ segir Guðmundur Eyþór
Már Ívarsson hafnarvörður á Arn-
arstapa.
hb



Guðmundur Eyþór Már Ívarsson
hefur starfað við höfnina á Arnar-
stapa frá því í nóvember 2012 og
formlega sem hafnarvörður frá því í
febrúar árið eftir. Hann er Akureyr-
ingur en kom upphaflega til Ólafs-
víkur árið 1990 til að beita á einni
vertíð. Heldur betur hefur teygst úr
þeirri veru en eftir að beitningunni
lauk tók Guðmundur að sér rekstur
verbúðarinnar á staðnum í nokkur
ár þar til henni var breytt í hótel. Þá
höfðu aðkomumenn úr hópi trillu-
karla samband við Guðmund enda í
fá hús að venda á strandveiðitíma-
bilinu fyrir aðkomumenn í Ólafsvík
þegar verbúðinni hafði verið lok-
að. Hann tók sig því til og keypti
þrjú hús þar sem hann leigði út her-
bergi til trillukarla um tíma. Nú býr
hann í Rifi og ekur daglega til og
frá vinnu á Arnarstapa.
Allt upp í
4.200 tonn á ári
Höfnin á Arnarstapa er opin allt árið
þótt mest séu umsvifin á ákveðnum
tímum. „Fyrsta árið mitt vigtaði ég
inn hérna 2.800 tonn, annað árið
vigtaði ég inn 4.200 tonn, sem er
ekkert smávegis í smábátahöfn, en í
fyrra hékk þetta bara í 1.900 tonn-
um. Eftir maímánuð í fyrra þurrk-
aðist bara allt upp hérna og ekkert
að hafa. Ekki þorskur, ekki mak-
ríll, ekki skötuselur, ekki grásleppa,
ekki neitt. Það var bara eins og líf-
ið hefði horfið hér á nærliggjandi
miðum. Maí var mjög góður hérna í
fyrra og þá voru vigtuð hér inn 560
tonn en eftir það var nánast ekkert
það sem eftir lifði árs.“ Guðmund-
ur segir að stóru línubátarnir af
Arnarstapi er langfallegasta hafnarstæðið á landinu
-segir hafnarvörðurinn á þessum aflasæla útróðrastað
Hafnarvörðurinn við full kör af fiski. Ljósm. af
Guðmundur vigtar aflann. Ljósm. af
Hafnarstæðið á Arnarstapa er tvímælalaust með þeim fallegri á landinu.
Ljósm. Mats Wibe Lund.