Skessuhorn - 23.11.2016, Side 53

MIÐVIKUDAGUR 23. NÓVEMBER 2016 53
ÍSLE
N
SK
A
/SIA
.IS LYF 82248 11/16
Lyfja.is
Jólagjafahandbók Lyfju er komin út. Skoðaðu úrval
fallegra gjafavara fyrir alla fjölskylduna í næstu
verslun Lyfju eða í nýju netversluninni á lyfja.is.
Fallegar gjafir fyrir jólin
Borgarnes Grundarfjörður Stykkishólmur Búðardalur
„Ég hef áhuga á litlu hlutun-
um, veröldinni sem leynist inn á
milli í grasinu eða skóginum. Þar
leynist töfraheimur.“ Þetta segir
listakonan Cristina Cotofana sem
tók þátt í lista- og handverkssýn-
ingu í brugghúsi Steðja um síðustu
helgi. Cristina býr í Bæjarsveitinni
í Borgarfirði ásamt eiginmanni sín-
um Phillip Ewers, bruggara hjá
Steðja, og tveimur börnum. Hún
segir Borgarfjörðinn búa yfir mikl-
um töfrum og þar er gott sækja inn-
blástur í ný verk.
Ferð án fyrirheits
Cristina fær útrás fyrir listsköpun
sína í teikningum en sjálf er hún
menntuð á öðru sviði listarinn-
ar. „Ég gekk í listaháskóla í Hann-
over í Þýskalandi. Þar vann ég með
málmástungur sem lýsir sér í því
að móta myndir í málm og þrykkja
hann með olíumálningu á pappír
eða annað efni. Þar blasir myndin
síðan við. Eftir nám lá leið mín hins
vegar í teikningarnar og það hef-
ur verið minn farvegur síðan í list-
inni,“ segir Cristina.
Klassískir blekpennar sem dýft
er í blekbyttu eru aðal verkfær-
in í hennar teikningum sem hafa
yfir sér leyndardómsfullan ævin-
týrablæ. „Iðulega þegar ég byrja að
teikna þá veit ég að ég er að leggja
af stað í ferð án fyrirheits. Útkom-
an er því hulin og ég læt bara ráð-
ast hvað kemur út úr pennanum
á endanum,“ segir hún og nefnir
að stundum verði til nokkur verk
í einni lotu. „Oft verða til nokk-
urskonar seríur af verkum því við-
fangsefnið fær oft á sig fleiri mynd-
ir en eina,“ bætir hún við.
Álfar eða mýs?
Það sem fyrir augu ber í verkum
Cristinu er veröldin rétt ofan yfir-
borðsins, það er hvað leynist á stöð-
um eins og í grassverðinum eða á
trjábotninum. Stundum leikur rusl
hlutverk í þessum aðstæðum. „Mér
finnst gaman að ímynda mér að
þessir duldu staðir séu heimkynni
einhvers. Hvað ef einhver væri bú-
inn að hreiðra um sig í rótum trés
eða í sveppi á skógarbotni með því
að búa sér hýbýli með gluggum,
gardínum og þvottasnúrum? Síð-
an nota ég stundum rusl sem efni-
við. Á sumum teikningum er hef ég
breytt maltdós eða epli sem einhver
hefur hent í híbýli,“ segir hún.
„Það sjást þó aldrei persónur á
teikningunum. Ég læt áhorfend-
um eftir að ímynda sér hver gæti
mögulega átt heima í hýbýlunum
á myndunum. Eru það álfar eða
eru það kannski mýs, eða einhverj-
ir aðrir? Þessu ræður hver og einn.
Það má því segja að hver teikning
sé opið boð inn í ímyndaðan heim
fyrir áhorfandann.“
Líður vel í náttúrunni
Að sögn Cristinu býr Borgarfjörð-
urinn yfir mörgum fallegum stöð-
um til að sækja sér innblástur í.
„Hér þarf ekki að fara langt til að
sækja sér efnivið og hugmyndir.
Einn af uppáhalds stöðunum mín-
um er Skorradalurinn og hef ég oft
farið í göngutúra inn í skóginn sem
þar leynist. Dalurinn er einstaklega
kyrrlátur og fallegur. Þá hafa gufu-
strókar frá heita vatns uppsprett-
um hér í kring ratað inn í teikning-
arnar mínar og líka allar þessar ár
sem renna í Hvítá. Útsýnið frá veg-
inum rétt hjá Kleppjárnsreykjum
[Ruddanum, innsk. blaðamanns] er
til dæmis sérstaklega fallegt hvað
þetta varðar. Hér er einfaldlega fal-
legt landslag,“ segir hún sem telur
forréttindi að börnin þeirra Phillips
fái að alast upp í þessu umhverfi.
„Það er mjög þroskandi fyr-
ir börn okkar að alast upp í þess-
ari víðáttu og í návígi við húsdýrin.
Þetta návígi fá þau ekki í borginni,“
segir Cristina sem kveðst ekki vera
borgarstelpa inn í sér. „Ég er fædd
og uppalinn í Rúmeníu og alin upp í
borg. Sem barn fór ég oft til ömmu
minnar og afa sem bjuggu yst í einu
úthverfi þar sem stutt var í náttúr-
una. Þar leið mér mjög vel.“
Íslendingar eru iðnir
Cristina og Phillip maður hennar
hafa búið í Borgarfirði í tæp fjög-
ur ár eða allt frá því að brugghús
Steðja í Flókadal hóf starfsemi.
„Við höfðum að vísu fyrst ver-
ið í Stykkishólmi áður en leiðin lá
hingað, en þar bruggaði maðurinn
minn bjórinn Jökul sem einhverjir
muna eftir. Síðan fluttum við með
bruggtækjunum í Borgarfjörð þeg-
ar brugghúsið á Steðja var stofnað.
Hér er gott að vera og hefur samfé-
lagið tekið manni opnum örmum,“
segir Cristina sem hefur haldið úti
bloggi um hríð um veruna í Borg-
arfirði á slóðinni mightbetheseaso-
nofthewitch.typepad.com.
Hún dáist að því hversu starf-
samir margir Íslendingar séu.
„Mér finnst ótrúlegt að sjá hversu
iðnir margir eru. Fólk er í fullri
vinnu, er með fjölskyldu og í bú-
skap en hefur samt tíma í allskyns
hluti eins og listina. Íslendingar
virðast líka taka listina alvarlega
og sinna henni vel. Í Þýskalandi
myndi flestir segja að listsköp-
un sín væri bara eitthvað hobbý.
Hér gefur fólk sig út fyrir að
vera í listsköpun af fullri alvöru og
finnst mér það nokkuð flott,“ seg-
ir Cristina sem fannst frábært að
fá að taka þátt og kynnast öðrum
konum á svæðinu í gegnum sýn-
inguna í brugghúsinu á Steðja.
hlh
Teikningarnar eru opið boð í ævintýraheim
Rætt við Cristinu Cotofana, listakonu í Bæjarsveit í Borgarfirði
Cristina Cotofana með nokkur verk sín í brugghúsinu á Steðja.
Eitt af verkum Cristinu, yfirgefið hús í ónefndum skógar-
botni.
Rjóður djúpt inn í ónefndum skógi. Þessi teikning varð til
eftir heimsókn í Skorradal.