Skessuhorn - 23.11.2016, Síða 56

MIÐVIKUDAGUR 23. NÓVEMBER 201656
Í Ólafsvík býr nú einn efnilegasti
markvörður í kvennaknattspyrn-
unni á Íslandi en það er hin 15 ára
Birta Guðlaugsdóttir sem leikur
með Víkingi. Birta er Ólsari í húð
og hár og hefur æft fótbolta með
Víkingum. Skessuhorn hitti Birtu
á dögunum en hana dreymir um að
standa vaktina á milli stanganna í
A-landsliðinu áður en langt um líð-
ur.
15 ára aðalmarkvörður
„Ég byrjaði að æfa í 6. bekk og lá
leiðin beint í markið,” segir Birta
um upphafið í knattspyrnunni með
Víkingi, en foreldrar hennar eru
þau Harpa Finnsdóttir og Guðlaug-
ur Mímir Brynjarsson. „Ég prófaði
reyndar að spila úti eitt tímabil. Ég
fann hins vegar að markvarslan átti
við mig og því hef ég verið í mark-
inu síðan.”
Birta segir að margar stelpur á
hennar aldri hafi æft fótbolta lengi
en saman mynda þær kjarnann í 1.
deildarliði Víkings í Íslandsmótinu.
Einnig leika margar þeirra með
sameiginlegu liði Snæfellsness í 3.
flokki. „Það var mikil barátta í 1.
deildinni á tímabilinu en við höfn-
uðum í 3. sæti í okkar riðli með 28
stig. Þetta var fyrsta tímabilið mitt
sem aðalmarkvörður en þrjú árin á
undan var Jeannette Williams frá
Bandaríkjunum aðalmarkvörður.
Ég varð varamarkvörður 2014, þá
bara 12 ára gömul, og svo tók ég
við af henni fyrir þetta tímabil þeg-
ar hún skipti yfir í FH í Pepsi deild-
inni,” segir Birta.
„Ég og Jeannette æfðum mik-
ið saman og lærði ég mjög mikið
af henni. Hún er mikil fyrirmynd
mín í fótboltanum og reyndist mér
vel. Síðan verð ég að nefna Ein-
ar Magnússon markmannsþjálfara
minn. Hann hefur haft mjög mikil
áhrif á ferilinn minn og er ég þakk-
lát fyrir þjálfunina frá honum,” bæt-
ir Birta við en hún segir aðra fyr-
irmynd vera Þóra B. Helgadóttir
fyrrum landsliðsmarkvörður. „Svo
er það þannig að Aldís litla syst-
ir mín er líka í marki, þannig að
kannski tekur hún við af mér einn
daginn.”
Er keppnismanneskja
Birta kveðst vera mikil keppnis-
manneskja að upplagi enda þýði
ekkert annað þegar knattspyrnan er
annars vegar. Hún segir góðan anda
í hópnum. „Við erum með ungt lið
og eru flestar stelpurnar fæddar í
kringum aldamótin. Það er t.d. bara
ein sem er eldri en 18 ára. Við erum
ekki með stóran hóp, en samt þétt-
an,” segir Birta sem segir það skipta
máli að mikill áhugi er fyrir fótbolt-
anum í Ólafsvík. „Það er vel mætt á
leiki hjá okkur og það skiptir miklu
máli. Síðan minnist fólk á árangur-
inn við mann úti í búð og það þyk-
ir manni vænt um. Það sýnir að fólk
fylgist með.”
U17 og svo U19
Í sumar var Birta valin í landslið í
fyrsta skipti þegar hún var kölluð
inn í U17 ára landsliðið. „Það kom
mér mjög mikið á óvart að verða
valin og átti ég ekki von á því. Þetta
var eiginlega sjokk, svo undrandi
var ég,” segir Birta og hlær. „Ég var
engu að síður gríðarlega glöð með
að vera valin. Við kepptum fyrst á
Norðurlandamótinu í Noregi. Ég
var á bekknum fyrstu tvo leikina, en
var í byrjunarliðinu seinni tvo. Síðan
þegar við kepptum í undankeppni
EM í haust var ég orðinn aðalmark-
vörður,” segir Birta sem var einnig
valin til að leika með U19 ára lands-
liðinu í vináttulandsleik í haust.
„Þetta eru því sex landsleikir sem
eru komnir í hús. Draumurinn er
svo að komast í A landsliðið og verja
markið þar. Það væri toppurinn.”
Vil spila áfram
með Víkingi
Birta er nú í 10. bekk í Grunnskóla
Snæfellsbæjar í Ólafsvík og vinnur
eina og eina vakt við ruslasöfnun.
„Ég hleyp með ruslabílnum þeg-
ar hann er hér í Ólafsvík og safna
tunnunum. Þetta er mjög hress-
andi starf og krefst talsverðrar
orku,” segir hún og telur líklegt að
hún sé ein af fáum sorphirðukon-
um á landinu.
Hvað framtíðina varðar þá seg-
ist hún stefna suður á bóginn til
að fara í framhaldsskóla. „Eins
og stendur þá langar mig að fara
í framhaldsskóla í Reykjavík og
halda áfram að æfa þar. Ég er hins
vegar mikill Víkingur og vil áfram
spila með mínu liði eins lengi og
hægt er,” segir hún. „Svo veit mað-
ur ekkert hvað maður á að læra í
framtíðinni. Ef ég ætti að velja um
eitthvað nám þá myndi ég kannski
fara í læknanám. Það á samt allt
eftir að koma í ljós,” segir Birta að
lokum.
hlh
Ver Víkingsmarkið og hleypur á eftir ruslatunnum Ólsara
- rætt við Birtu Guðlaugsdóttur 15 ára markvörð úr Ólafsvík
Birta Guðlaugsdóttir í Víkingsbúningnum. Með U17 ára landsliðinu fyrir leik gegn Færeyingum í undankeppni EM á Írlandi í
haust.
Það verður ekki sagt annað um
Hólmarann Berglindi Gunnars-
dóttur að hún hafi í nógu að snú-
ast. Berglind er lykilleikmaður í sig-
ursælu úrvalsdeildarliði Snæfells í
Dominos deildinni í körfubolta, en
liðið hefur hampað Íslandsmeist-
aratitlinum síðustu þrjú árin. Í fyrra
var hún valin í A-landsliðið í fyrsta
skipti sem stendur þessa dagana í
ströngu í undankeppni EM. Hún
hóf einnig læknanám í fyrra við Há-
skóla Íslands.
Hópíþróttirnar heilluðu
Berglind er fædd árið 1993, dóttir
hjónanna Gunnars Svanlaugssonar
fyrrum skólastjóra Grunnskólans í
Stykkishólmi og Láru Guðmunds-
dóttur, en bæði eru þau gamalreynd-
ir íþróttakennarar. „Það má segja að
íþróttir hafi skipað stóran sess í lífi
fjölskyldunnar. Þegar ég var yngri
hljóp ég nánast á milli íþrótta, var
í körfubolta, frjálsum og flestu því
sem boðið var upp á í Stykkishólmi.
Eldri systkini mín hafa sömu sögu
að segja, þau Hrefna, Guðlaugur og
Gunnhildur,” segir Berglind en hún
og Gunnhildur leika saman með
Snæfelli og landsliðinu.
„Körfuboltinn varð hins veg-
ar fyrir valinu. Ég fann fljótt að
hópíþróttir áttu við mig því það er
skemmtilegt að tilheyra liði. Þar
fyrir utan er sterk hefð fyrir körfu-
boltanum í Stykkishólmi og mik-
ill áhugi og stemning fyrir íþrótt-
inni. Það hefur því reynst vel á ferl-
inum að vera héðan. Maður hefur til
dæmis alltaf getað nýtt aðstöðuna
hérna nánast hvenær sem er, farið
að skjóta í íþróttahúsinu eða tekið
á því í lyftingasalnum. Aukaæfing-
arnar eru mikilvægar ef maður vill
ná langt og þá skiptir máli að geta
fengið greiðan aðgang að aðstöð-
unni,” segir hún.
Umgjörðin skiptir máli
Snæfellsliðið er sem stendur í efsta
sæti Dominos deildarinnar ásamt
Keflavíkingum. Berglind segir deild-
ina jafna í ár og mun reyna á Snæfell
við að verja Íslandsmeistaratitilinn
og sigra fjórða árið í röð. Sjálf leik-
ur hún stöðu skotbakvarðar í liðinu.
Hún segir vel staðið að málum í um-
gjörð körfunnar í Stykkishólmi, en
það gildir ekki um alla staði. „Hjá
sumum félögum er munur á stöðu
karla- og kvennaliða. Sem betur fer
er passað upp á að umgjörðin sé eins
hjá karla- og kvennaliðinu í Stykk-
ishólmi og finnst mér það mjög
mikilvægt. Ég hef upplifað ýmis-
legt á ferlinum hvað þetta snert-
ir. Eitt skipti vorum við að mæta í
leik á einum stað og þá var íþrótta-
húsið lokað og allt slökkt. Ég held
að þetta hefði aldrei gerst ef karlal-
ið væru að spila,” segir Berglind og
nefnir að mörg lið mættu bæta hjá
sér umgjörðina á leikjum.
„Hjá sumum félögum í deildinni
er ekki einu sinni kynning fyrir leiki.
Ég held að með því að setja metnað
í umgjörð leikja til jafns við karla-
leikina þá mun kvennadeildin eflast
enn frekar.”
Ekki fyrsta manneskja í
íþróttum og námi
Þennan veturinn eru aðstæður Snæ-
fells þannig að tæplega helming-
ur liðsins er búsettur á höfuðborg-
arsvæðinu. „Við erum fimm sem
búum hérna syðra og æfum við með
1. deildarliði Breiðabliks í Kópavogi.
Hildur Sigurðardóttir þjálfar Blik-
ana, þannig að við erum með kunn-
uglegt andlit sem stýrir æfingum,”
segir Berglind en Hildur lék eins og
kunnugt er með Snæfelli um árabil
og var fyrirliði liðsins þangað til hún
lagði skóna á hilluna í fyrra. „Eðli
máls samkvæmt eru dagarnir stund-
um langir hjá okkur vegna æfinga,
leikja og ferðalaganna í Stykkishólm,
en við förum að jafnaði tvisvar í viku
í Hólminn til að keppa og æfa. Síðan
erum við öll í námi eða vinnu. Í svona
aðstæðum reynir á að vera agaður og
skipulagður. En ég hugsa oft til þess
að ég er ekki fyrsta manneskjan sem
er á fullu í íþróttum og í námi, þann-
ig að þetta leysist nú allt saman.”
Líður vel í læknanáminu
Fyrir tæpu ári síðan hóf Berglind
nám í læknisfræði við Háskóla Ís-
lands og kveðst hún ekki sjá eftir því.
„Læknanámið heillaði mig. Allt sem
snýr að líkamanum hefur mér fundist
heillandi og því langaði mig að afla
mér meiri þekkingar um hann. Um
tíma var ég að spá í að fara í sjúkra-
þjálfun, en á endanum varð lækna-
námið fyrir valinu,” segir Berglind.
„Á þessu stigi í náminu er ég á kafi í
grunninum. Ég er eiginlega nýbyrjuð
því að þetta er sjö ára nám í heildina
með kandídatsári. Að því loknu fara
flestir í sérnám sem tekur nokkur ár
í viðbót. Ég er ekki búin að ákveða
mig ennþá í hverju ég muni sérhæfa
mig í en það eru margar spennandi
leiðir í boði,” segir Berglind.
Píanóið bíður
síðari tíma
Tíminn hjá Berglindi fer nú í námið
og körfuboltann og gefst minni tími
til að huga að þriðja áhugamáli henn-
ar sem er píanóleikur. „Ég hef leikið
á píanó frá því að ég var fimm ára
en ég lærði í Tónlistarskóla Stykk-
ishólms. Eftir að ég lauk stúdents-
prófi frá Fjölbrautaskóla Snæfellinga
í Grundarfirði fór ég í píanónám í
FÍH, en ég hætti þar þegar ég byrj-
aði í læknisfræðinni. Um tíma íhug-
aði ég líka að fara í Listaháskóla Ís-
lands í píanónám. Eðlilega fer minni
tími í píanóleik núna. Píanóið fer
þó ekki frá mér og vil ég nota tím-
ann núna til að stunda körfuboltann
meðan líkaminn leyfir.”
hlh
Skotbakvörður í læknanámi og spilar á píanó
- spjallað við Hólmarann Berglindi Gunnarsdóttur læknanema, körfuboltakonu og píanóleikara
Berglind Gunnarsdóttir í anddyrinu í Læknagarði Háskóla Íslands.