Dagblaðið Vísir - DV - 29.11.2019, Blaðsíða 68

68 FÓKUS 29. nóvember
Var með tvö lítil tattú fyrir sjö árum
n „Ég spurði hvort hjartað gæti hætt að slá út af sársauka“
n Lýsir því þegar Jason, eiginmaður hennar, fékk heilablóðfall
Á
sthildur Björt Hannesdóttir er
gestur Föstudagsþáttarins Fókuss,
hlaðvarpsþáttar dægurmáladeildar
DV. Ásthildur er tveggja barna móð­
ir, fyrirtækjaeigandi og vinnur einnig í bók­
haldi.
Fyrir sjö árum var Ásthildur með tvö
lítil tattú. Í dag er hún þakin fallegu flúri,
gift tattúlistamanni og rekur eina stærstu
tattústofuna á Íslandi með eiginmanni sín­
um, Jason Thompson. Í lok janúar fékk
Jason heilablóðfall sem var mikið áfall fyrir
fjölskylduna og reksturinn. Þó svo að það
hafi verið tvísýnt um skeið þá stækkuðu
þau stofuna um tveimur mánuðum eftir að
þau voru næstum búin að skella í lás.
Alls ekki planið
„Mig grunaði náttúrlega aldrei að ég yrði
svona mikið flúruð. Það var aldrei planið,
pældi ekki einu sinni í því,“ segir Ásthildur.
Hún er með báða handleggina alveg
flúraða, allt bakið, mikið af fótleggjunum
og alla síðuna hægra megin. Það er því ekki
mikið pláss eftir.
En hvar var verst að fá flúr?
„Mjóbakið var hræðilegt. Á þeim tíma­
punkti dáðist ég að stelpum sem fengu sér
„druslustimpill“ (e. tramp stamp) á sínum
tíma, því þetta var algjört ógeð,“ segir Ást­
hildur og bætir við að það hafi líka verið
vont að fá sér tattú á hryggjarsúluna.
„Ég spurði hvort hjartað gæti hætt að
slá út af sársauka. Ég er mjög fegin að ég sé
búin með þetta.“
Furðulegar beiðnir
„Maðurinn minn, sem hefur verið í tattú­
bransanum í 20 ár, gerði eitt fáránleg­
asta tattú sem ég hef heyrt um. Þetta var í
Bandaríkjunum og stelpa vildi fá höfrung
komandi út úr einkasvæði hennar. Hann
sagðist aldrei ætla að gera þetta aftur,“ segir
Ásthildur og hlær.
„Það sem hefur verið skrýtnasta tímabil
á Black Kross var þegar við fengum til okk­
ar gestaflúrara. Konu sem er algjör meist­
ari og sérhæfir sig í kynfæraflúri. Hún hefur
flúrað inn í leggöng,“ segir Ásthildur.
„Ég skil þetta ekki. Þetta er eitthvað sem
ég mun ekki gera. Hún sérhæfir sig í þessu.
Hún sýndi okkur myndamöppu þar sem
hún sést flúra fólk í alls konar stellingum.
Það er mjög vinsælt að fólk vilji láta flúra í
kringum endaþarmsopið.“
Ásthildur segir að þrátt fyrir sérhæfni
hennar hafi hún ekki flúrað eitt einasta
kynfæri hér á landi.
Black Kross
Ásthildur og Jason opnuðu stofuna fyrir
tveimur árum. Fljótlega urðu þau mjög
áberandi innan tattúsenunnar á Íslandi og
segir Ásthildur að velgengni hennar megi
rekja til þjónustulundar sem þau leggja
mikið upp úr og listamannanna sem vinna
á stofunni.
„Við erum mjög alþjóðleg stofa. Jason er
frá Ameríku, Julian er frá Kólumbíu, Adrian
er frá Taívan og svo erum við með tvo ís­
lenska lærlinga hjá okkur. Sem ég myndi
ekki skilgreina sem lærlinga í dag, þau eru
orðin svo fær. Við fáum líka gestalistamenn
til okkar alls staðar að úr heiminum,“ seg­
ir hún. Listamennirnir á Black Kross unnu
til sjö verðlauna á Icelandic Tattoo Con­
vention fyrr í nóvember.
Mikið áfall
Jason fékk heilablóðfall í lok janúar og
var það mikil áfall fyrir alla fjölskylduna
og reksturinn. „Það var hræðilegt. Við
vorum bara tvö á stofunni á þessum tíma
og bara með gestalistamenn, sem voru svo
æðislegir. Þeir framlengdu tímann sinn á
Íslandi til að hjálpa okkur,“ segir hún.
„Jason var frá vinnu í 6–8 vikur. Þetta
var alveg tvísýnt á tímabili, upp á stofuna
að gera. Heilbrigðiskerfið okkar er ekki
nógu gott. Og ég mæli með að fólk kynni
sér tryggingarnar sem það er með, því
mér voru seldar mjög góðar tryggingar, en
þegar þetta gerðist fengum við ekki neitt.
Við vorum tekjulaus í allan þennan tíma.
Ég mæli með að smáa letrið sé lesið.“
Man þetta eins og þetta hafi gerst í gær
„Ég man þetta eins og þetta hafi verið í gær.
Hann sat uppi í sófa með stóru stelpunni
okkar og þau voru að horfa á mynd. Hann
byrjaði að fá alveg svaðalegt aðsvif á með­
an hann sat í sófanum. Ekkert búinn að
vera að reyna á sig. Það hætti ekki og hann
dreif sig inn á klósett og kastaði upp. Hann
kastaði upp það miklu að hann stoppaði
ekki,“ segir Ásthildur.
„Hann hélt engum fókus. Ég var að fylgj­
ast mikið með honum, fá hann til að horfa á
mig, gretta sig, lyfta höndum, kreista putt­
ana og allt það. Og allt í góðu. Ég hringdi
upp á læknavakt og mér var sagt að það
væri svæsin gubbupest í gangi og ég ætti að
fylgjast með honum yfir nóttina. Morgun­
inn eftir var hann alveg eins, þoldi engin
ljós og í hvert skipti sem hann reisti sig upp
ældi hann. Ég gerði aftur þessar æfingar og
fór svo í vinnu. Svo fékk ég þessa sterku til­
finningu að eitthvað væri að. Ég hringdi í
sjúkrabíl og bað þá um að mæta strax og ég
brunaði sjálf heim. Þarna var hann orðinn
það slappur að hann var náfölur og lýsti
þessu þannig að honum liði eins og hann
væri sjóveikur. Síðan fórum við upp á spít­
ala og hann var settur í einangrun því þeir
töldu þetta vera gubbupest. Það voru tekn­
ar blóðprufur, en ég var allan tímann að
biðja læknana um að setja hann í segul­
ómun og kanna á honum hausinn. Það
var ekki gert fyrr en á laugardagskvöldinu
klukkan sex, en við komum upp á spítal­
ann fyrri part föstudags,“ segir Ásthildur.
Hún lýsir því hvernig augu Jasons byrj­
uðu að hristast og hálft andlitið hans lam­
aðist. „Hann gat ekki lokað auganu, hann
gat ekki brosað. Þarna fór ég í kleinu. Þarna
fékk hann strax lyf og var svo á spítalanum í
tíu daga. Guð minn almáttugur hvað þetta
var hræðilegur tími. Óttinn sem skellur á
manni er skelfilegur,“ segir Ásthildur.
„Sem betur fer er hann mjög góður í
dag, hann fær ennþá stundum aðsvif og
höfuðverk.“
Erfiður tími
„Yngri stelpunni fannst afar óþægilegt að
hitta pabba sinn uppi á spítala og vita af
honum þar. Stóra stelpan tók þessu betur,
enda eldri og auðveldara að útskýra fyrir
henni. En sem eiginkona og móðir þá var
þetta svo erfitt. Auðvitað langar mann
bara að vera á spítalanum og fylgjast með
og sýna stuðning. En maður þarf að sinna
börnunum og sýna þeim að þetta sé allt í
lagi. Ég svaf ekkert rosalega mikið á þess­
um tíma,“ segir Ásthildur.
Ásthildur segir að það hafi ekki verið
neinar áberandi vísbendingar um yfirvof­
andi heilablóðfall vikurnar áður, annað en
að Jason hafi fengið aðsvif af og til.
„En það sem kveikti á viðvörunarbjöll­
um hjá mér var að hann var að kasta upp
vegna þess að hann svimaði og lýsti því
sem sjóveiki. Þá er eitthvað í gangi í heil­
anum. Læknarnir sögðu að hann svim­
aði því hann væri ekki með neina næringu
í sér, en ég sagði að það væri kjaftæði því
hann sat upp í sófa að horfa á mynd þegar
þetta allt byrjaði. Ég var brjáluð út í lækn­
ana fyrir að hlusta ekki á mig. Við komum
á spítalann á föstudeginum um tvö leytið
og það var ekki fyrr en laugardagskvöldinu
sem tekið var mark á mér og hann sendur í
segulómun og það kom í ljós að hann væri
með heilablóðfall. Í svona málum skiptir
hver einasti klukkutími miklu máli, ef
hann hefði farið strax hefði hann ekki orðið
svona slæmur.“ n
Guðrún Ósk Guðjónsdóttir
gudrunosk@dv.is
Líkamshlutarnir
sem Ásthildi fannst
verst að láta flúra
eru mjóbakið og
hryggjarsúlan.
Ásthildur Björt ásamt listamönnum Black Kross
Tattoo og verðlaunum þeirra frá Icelandic Tattoo
Convention. F.v. Íris Hrefna, Jason Thompson,
Ásthildur Björt, Adrian og Julian.
M
Y
N
D
IR
: E
Y
Þ
Ó
R
Á
R
N
A
S
O
N