Dagblaðið Vísir - DV - 27.09.2019, Page 47

FÓKUS - VIÐTAL 4727. september 2019
var mikil spenna á setti og um-
hverfið og fordómarnir sem við
fengum hjálpuðu alls ekki. Svona
vandræði eru ekki heillandi á
neinn veg, en þau eru nauðsynleg
til þess að hægt sé að koma verki
til skila.“
Bíóið í útrýmingarhættu
Katja veltir fyrir sér framtíð kvik-
myndaformsins og bíóupplifunar
eins og hún leggur sig, hvort yngri
áhorfendur séu almennt farnir að
sýna þeirri athöfn minni áhuga; að
setjast í opinn sal og njóta góðrar
kvikmyndaupplifunar með ókunn-
ugu fólki.
„Hvernig getum við fengið
áhorfendur til að horfa aftur á
öðruvísi bíómyndir í kvikmynda-
húsum frekar en bandarískt af-
þreyingarefni? Hefur eitthvað upp
á sig að reyna? Ættum við frekar að
hugsa út fyrir þann ramma og finna
nýjar leið til að gefa út listrænar
kvikmyndir?“ spyr framleiðandinn
og segir það ljóst að ungmenni
séu ólíklegri til að njóta listrænna
mynda, eða kvikmynda almennt
í bíósal og kjósi frekar spjaldtölv-
ur, síma og streymisveitur. „Þegar
ég fer í kvikmyndahús vil ég vera
flutt í annan heim og skemmta
mér. Heima í stofu sækist ég meira í
sjónvarp,“ segir Katja.
„Svo er spurning með verðið
í bíó. Það gæti verið til of mikils
mælst ef unglingar eru stöðugt
að velja á milli þess sem er í kvik-
myndahúsum, þannig að eðlilega
er samkeppnin mikil, en sem bet-
ur fer hefur verið að opnast góður
flötur fyrir stærra efni með öðrum
leiðum, til dæmis streymisveitum.
Það vantar svo sannarlega ekki
úrvalið af efni sem er í boði, held-
ur snýst þetta meira um hvar á að
leita.“
Danskan breytti öllu
Hvernig varð kvikmyndagerðin
fyrst fyrir valinu?
„Ég ætlaði mér í raun aldrei
að verða kvikmyndagerðarkona,
og þaðan af síður framleiðandi,
en fagið valdi mig og áætlanirn-
ar stækkuðu og stækkuðu,“ svar-
ar Katja og bætir við að hún hafi
upphaflega nánast slysast inn í
starf framleiðanda.
„Þegar ég bjó í Berlín á yngri
árum vann ég sem aðstoðar-
maður framleiðenda fyrir fyrir-
tæki sem reyndar kom illa fram
við mig, en kenndi mér margt.
Svo flutti ég til Nýja-Sjálands til
að komast burt frá því og komst
að því að ég var skyndilega farin
að finna fyrir fráhvörfum frá þess-
um bransa. Þá ákvað ég að sækja
um alls konar stöður og eina
fyrir tækið sem sýndi mér áhuga
var danska framleiðslufyrirtæk-
ið Zentropa. Einu fyrirmælin sem
ég fékk þar voru: „Lærðu dönsku
og þá færðu vinnu.“ Þá lagði ég
áherslu á það næstu þrjá mánuði
að læra dönsku og fékk stöðu sem
aðstoðarmaður. Hægt og rólega
fór ég að framleiða stuttmyndir
í frítíma mínum og þá small allt
framhaldið saman. Þegar ég byrj-
aði langaði mig til að gera listræn-
ar myndir, þessar sem færu inn á
þessar klassísku kvikmyndahá-
tíðir – Toronto, Berlinale, Cannes,
allt svoleiðis. Núna hefur þetta
breyst og ég stuðla meira að sýn
gefins leikstjóra og markmið-
ið er að vinna verkefni sem gera
listrænar myndir að afþreyingar-
myndum, sem er spennandi
millivegur. Það besta við mína
vinnu er annars vegar að veita
ráðgjöf og hins vegar innblástur,“
segir hún.
Ísland, hestar og loftslagsmál
næst á dagskrá
Um þessar mundir vinnur Katja
að kvikmynd í fullri lengd sem
gerð er fyrir meira fjármagn en
hún er vön og fjallar um mál-
efni sem er mikið í umræðunni.
Myndin heitir The Dying Branch
og situr danska leikstýran Annika
Berg við stjórnvölinn, en þær
Katja unnu áður saman við Team
Hurricane. Að sögn framleiðand-
ans er þetta kvikmynd sem sýnir
hvernig mannfólk er verk náttúr-
unnar og snýr myndin að lofts-
lagsmálsmálum. „Þetta er mynd
sem sýnir hvernig náttúran berst
alltaf á móti á meðan manneskjan
verður alltaf fyrr til að deyja út.“
Fyrir utan að hafa unnið mikið
í Danmörku og Þýskalandi hefur
framleiðandinn starfað meðal
annars í Frakklandi, Rússlandi,
Þýskalandi, Bandaríkjunum,
Úkraínu og á Nýja-Sjálandi. Það
fylgir starfinu að ferðast víða og er
hún öllu vön í slíku, en Katja seg-
ir, án þess að hugsa sig um, að Ís-
land sé á meðal allra uppáhalds-
staða hennar í heiminum. Segist
hún þó vera hlutdræg sökum þess
að hún sé mikil hestamanneskja
en hún á sjálf tvo íslenska hesta.
Um það sem heilli hana mest
og sé aðalástæða þess að hún
ákvað nýverið að framlengja
heimsókn sína umfram RIFF-há-
tíðina, segir Katja: „Ég ferðað-
ist eitt sinn hringveginn og hafði
sjaldan upplifað náttúru í hreinni
mynd. Auk þess dýrka ég birtuna
og litina. Ferðin þá var hin dá-
samlegasta; róin og kyrrðin var
svo mikil og ég fann fyrir mikl-
um mun á sjálfri mér eftir ferðina,
bæði líkamlega og andlega. Ég
myndi aftur á móti ekki taka mig
vel út um miðjan hávetur þegar
birtan öll farin.“ n
„Aðferða-
fræði mín
gengur út
á það að
ögra“
The Orphanage (2019)
Fjölhæf Katja stuðlar að
hugmyndaríkum lausnum og
nýjungum í kvikmyndagerð.