Fréttablaðið - 31.10.2015, Síða 38

Bergþór Pálsson tekur á móti mér á stigaskör í fjölbýlishúsi og býður mér til stofu. Þar sem hann veit að ég ætla að
forvitnast um hannyrðir hans er
hann búinn að taka fram nokkrar
prjónaflíkur. Flest af því sem eftir
hann liggur á því sviði kveðst hann
þó hafa gefið í tækifærisgjafir. Hann
er einmitt nýbúinn með fallega
peysu með mynstruðu berustykki
sem afastrákurinn á að fá í jólagjöf.
„Ég á tvö afabörn og hef fyrir
reglu að gefa þeim eitthvað heima­
tilbúið eða lítið á afmælum og
jólum en aftur á móti hef ég reikn­
inga fyrir þau í banka og set þar inn
upphæð sem færi annars í veglega
gjöf. Ég held að það muni koma
þeim miklu betur síðar meir því
fyrstu árin fá þau hvort sem er svo
mikið pakkaflóð.“
Saknaði þeirrar norsku
Ein af peysunum hans Bergþórs er
símynstruð, ljósblá og beinhvít og
það er saga á bak við hana.
„Þegar ég var 18 ára vann ég á
hóteli í Lillehammer í Noregi og
þá keypti ég mér norska peysu, svo
af einhverjum orsökum týndi ég
henni seinna. Ég ákvað að ég yrði
að leita að sams konar peysu og fór
í allar búðir hérlendis og erlendis
sem ég komst í, aldrei fann ég
peysuna. Það endaði með því að ég
leitaði uppi norsk mynstur á net­
inu. Reyndar fann ég ekki mynstrið
á peysunni sem ég átti en ég fann
peysu sem var svipuð, stækkaði
bara mynstrið, teiknaði það upp
og studdist svo við uppskriftir að
öðrum peysum við prjónaskap­
inn. Það var mikið verk að prjóna
þessa peysu og ég veit ekki hvort
ég mundi leggja í það aftur. En mér
fannst þetta skemmtilegt ferli og í
raun áhugavert að komast að því
hversu mikið hugvit þarf til þess að
klára svona verk.“
Afi og amma prjónuðu
Bergþór hefur lengi kunnað að
prjóna en byrjaði af alvöru fyrir
fáum árum. „Ég var að leika í Óliver
Tvist í Þjóðleikhúsinu í litlu hlut­
verki herra Bumble sem kom bara
fram tvisvar, í fyrra skiptið þar sem
Óliver kemur til hans og biður um
meiri mat og herra Bumble öskrar á
hann MEIRA? og hrindir honum frá
sér. Þarna hafði ég mikinn frítíma
baksviðs en fannst ég ekki geta lesið
því þá fylgdist ég ekki nógu vel með.
Mig hafði alltaf langað að eignast
íslenskt þjóðbúningavesti og ákvað
að reyna að prjóna eitt slíkt en fann
enga uppskrift að því. Því lagði ég
smjörpappír framan á vesti sem ég
sá og klippti út sniðið. Síðan settist
ég niður með eitthvert garn sem
ég fann og mátaði hversu margar
lykkjur ég þyrfti og fór að reikna
hvar ég þyrfti að auka í og þess­
háttar. En ég hefði aldrei getað
þetta án aðstoðar leikkvenna
í kring um mig, enda þurfti ég
margoft að rekja upp. Bakstykkið
er úr taui, það þurfti að fóðra og
brydda og ég fékk Tinnu Kvaran
búningameistara til að hjálpa mér
þegar ég lenti í vandræðum. En
þegar ég var búinn með mitt vesti
bætti ég öðrum tveimur við, handa
Albert, manninum mínum, og
Braga, syni mínum. Þetta verkefni
Þetta gengur bara skref af skrefi og Það á
ábyggilega eftir að koma fram fólk sem hefur
meiri áhuga fyrir Þessu embætti en ég. forsetinn
er forseti 24 tíma á sólarhring og á nánast
ekkert einkalíf. Þetta er Því líka spurning
um hvað menn vilja leggja á sína nánustu.
Gunnþóra
Gunnarsdóttir
gun@frettabladid.is
kom mér af stað í prjónaskapinn af
alvöru en var ansi mikil hugarleik­
fimi. Eftir þetta prjónaði ég húfur
af ýmsum gerðum til að hafa við
búninginn.“
Bergþór kveðst ekki vita til að
hann hafi komið fleiri karlmönnum
til að prjóna en segir það hugsan­
lega hafa gerst óbeint. „Eftir að ég
byrjaði hef ég að minnsta kosti
frétt af mörgum karlmönnum sem
prjóna en vilja kannski ekkert bera
það á torg. Í Hvítársíðunni, þar
sem pabbi minn er alinn upp, var
algengt að karlmenn prjónuðu.
Amma og afi prjónuðu til dæmis
bæði sjóvettlinga til að senda til
Grindavíkur og drýgðu þannig
tekjurnar því fólki féll náttúrlega
aldrei verk úr hendi.“ Bergþór
kveðst hafa uppgötvað ákveðna
hugarró við hannyrðir þegar hann
saumaði riddarateppi sem nú
prýðir einn stofuvegginn, því hann
hafi æft djúpa öndun í takt við gang
nálarinnar.
Forsetahugleiðingar á bið
Bergþóri gefst vel að hafa handa­
vinnu með sér þegar koma bið­
stundir, annars grípi hann símann
og fari á fésbókina, sem ekki sé
endilega gott fyrir hugann, því þar
sé oft svo mikið um kvartanir. „Fyrst
eftir hrun vorum við svo uppfull af
sköpunargleði og hugmyndum um
hvernig við gætum byggt upp nýtt
Ísland með heiðarleika í fyrirrúmi.
Nú nokkrum árum seinna finnst
mér botninn hafa dálítið dottið úr
þeim hugsjónum. Margir eru von­
sviknir og sú staða gerir okkur erfitt
fyrir. Þess vegna finnst mér mikil­
vægt að við finnum styrkinn innra
með okkur og hlúum að okkur
sjálfum og náunganum því keðjan
verður aldrei sterkari en veikasti
hlekkurinn. Þjóð sem er upplits­
djörf og með heilbrigða sjálfsmynd
getur gert svo margt til að snúa
rangri þróun við.“
– Þetta er nú ágæt framboðsræða
fyrir forseta.
Bergþór brosir. „Það kom mér
óskaplega á óvart þegar fólk fór að
hafa samband við mig út af fram­
boði til forseta. Ég hef nefnilega ekki
séð í mér þá eiginleika sem ég vil sjá
í forseta, og svo finnst mér réttara að
bíða með allar slíkar hugleiðingar
þar til komið er í ljós hvað núver­
andi forseti gerir. Þetta gengur bara
skref af skrefi og það á ábyggilega
eftir að koma fram fólk sem hefur
meiri áhuga á þessu embætti en ég.
Forsetinn er forseti 24 tíma á sólar­
hring og á nánast ekkert einkalíf.
Þetta er því líka spurning um hvað
menn vilja leggja á sína nánustu.“
Heilmikið stuð
Nú langar mig samt að vita hvað Berg­
þór er með á prjónunum í óeiginlegri
merkingu.
„Ég er í Eddunni með Eddu Björg­
vins í Austurbæ. Björgvin Frans,
sonur hennar, er með okkur núna og
það kemur ný vídd í sýninguna með
honum. Ég kem inn sem tónlistar­
maður og svo sprella ég svolítið með
þeim mæðginum og dansa með þeim,
þetta er heilmikið stuð.
Auk þess að kenna við Söngskólann
syngur Bergþór með hinum geysivin­
sælu Sætabrauðsdrengjum sem ætla
að vera með jólatónleika í Laugarnes­
kirkju, Hveragerði og Ólafsvík, þar
verður slegið á létta strengi en hátíð­
leikinn fær líka að vera með, eins og
vera ber, að sögn Bergþórs. Hann og
Albert hafa líka stundum haldið nám­
skeið þar sem þeir bjóða fólki heim,
gefa því að borða og kenna því fallega
borðsiði. En gætu þeir ekki byrjað að
bjóða saumaklúbbum heim, hann
verið með námskeið í prjónaskap og
Albert borið fram nýbakaða köku með
kaffinu, eins og honum einum er lagið?
„Ég veit ekki hvort ég gæti kennt
saumaklúbbum nokkurn skapaðan
hlut en mér hefur stundum dottið í
hug að búa til myndbönd. Það gæti
verið gaman að koma því á framfæri
sem ég hef lært af mínum prjóna­
verkefnum, ekki til að hafa neitt upp
úr því, heldur til leiðbeiningar fyrir
þá sem vilja fara sömu leið og ég – að
byrja upp úr engu.“
„Það var mikið verk að prjóna þessa peysu og ég veit ekki hvort ég mundi
leggja í það aftur,“ segir Bergþór um norsku peysuna sem hann klæðist á
myndinni. Þó vílaði hann ekki fyrir sér að fitja upp á einni með marg-
brotnu mynstri í grænlenskum stíl sem hann er nýbúinn að hespa af. Þá
peysu á afastrákurinn að fá í jólagjöf. Vonandi skoðar hann ekki blaðið!
Ansi mikil hugarleikfimi
bergþór pálsson söngvari er metnaðarfullur prjónakarl. Vandvirkni hans vekur athygli
á erlendum prjónasíðum og einnig verkefnaval því hann fæst við erfiðari viðfangsefni en
gengur og gerist; finnur eigin leiðir og reiknar sig áfram þar til flíkin er fullkomin.
Bergþór í vestinu sem var nánast byrjendaverkefni hans, prjónað úr hárfínu garni, fóðrað og bryddað – og við riddarateppið, saumað með gamla krosssporinu eftir þriggja
alda gömlu mynstri af Þjóðminjasafninu. FréttABlAðið/VilHelm
Norsk og grænlensk
áhrif við
prjónaskapinn
3 1 . o k t ó b e r 2 0 1 5 L A U G A r D A G U r38 h e L G i n ∙ F r É t t A b L A ð i ð