Morgunblaðið - 07.09.2019, Page 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. SEPTEMBER 2019
✝ Þorsteinn Þórð-arson fæddist á
Efri-Úlfsstaðahjá-
leigu (nú Sléttubóli)
í Austur-Landeyjum
2. nóvember 1929.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu
Kirkjuhvoli á Hvols-
velli 21. ágúst 2019.
Þorsteinn var
fjórði í aldursröð
fimm systkina,
barna hjónanna Þórðar Þor-
steinssonar, f. 6. ágúst 1883, d.
26. apríl 1970, og Ólafar Guð-
mundsdóttur, f. 7. október
1891, d. 17. mars 1976. Ein
systir Þorsteins er á lífi, Guð-
laug, f. 25. september 1936.
Látin systkini Þorsteins eru:
Guðmundur, f. 25. október
1923, d. 3. maí 1981, Sesselja, f.
22. desember 1924, d. 7. ágúst
2012, og Valgerður, f. 3. mars
1926, d. 2. febrúar 2005.
Þorsteinn bjó alla tíð á
Sléttubóli sem áður
hét Efri-Úlfsstaða-
hjáleiga og tók þar
við búi af for-
eldrum sínum 1959.
Síðustu æviárin
dvaldist hann á
hjúkrunarheimilinu
Kirkjuhvoli á
Hvolsvelli.
Þorsteinn var
ókvæntur og barn-
laus. Ásdís Aðal-
heiður Þórarinsdóttir hefur
verið ráðskona á Sléttubóli frá
árinu 1969 er hún flutti þangað
með fjögurra ára syni sínum
Gunnari Jóhanni Svavarssyni.
Þorsteinn sat í stjórn Búnað-
arfélags Austur-Landeyja um
skeið, í hreppsnefnd 1966-1986
og 1990-1994 og var sýslu-
nefndarmaður 1986-1989.
Útför Þorsteins verður gerð
frá Krosskirkju í Austur-Land-
eyjum í dag, 7. september 2019,
og hefst athöfnin klukkan 14.
Nú er lokið erfiðri sjúkdóms-
göngu móðurbróður míns, hans
Steina á Sléttubóli í Austur-
Landeyjum. Ég átti því láni að
fagna að dvelja nokkur sumur í
sveit hjá Steina á mínum ung-
dómsárum en þar bjó hann alla
tíð. Það voru góð sumur fyrir mig
því þar lærði ég að umgangast
dýr, lærði að vinna og lærði að
keyra traktor og jeppa, hluti sem
mótað hafa mig alla tíð. Fyrir allt
þetta er ég Steina og öðru heim-
ilisfólki á Sléttubóli þakklátur.
Steini var einstakur maður,
glaðsinna, réttlátur, víðsýnn, þol-
inmóður, laghentur og vinnusam-
ur. Það var því ekki tilviljun að
hann var valinn til ýmissa trún-
aðarstarfa fyrir sína sveit. Hann
hafði þó sitt skap og það gat fokið
í hann ef sá gálinn var á honum en
það stóð yfirleitt mjög stutt yfir.
Mér er einna minnisstæðast
hversu mikill sjálfstæðismaður
Steini var. Mjög sjaldan skipti
hann við Kaupfélag Rangæinga á
Hvolsvelli enda réðu framsóknar-
menn þar ríkjum. Viðskipti sín
stundaði hann hins vegar við
Kaupfélagið á Hellu en þar voru
hans menn fyrir, sjálfstæðismenn
með hugsjónir Ingólfs Jónssonar
fyrrum kaupfélagsstjóra og ráð-
herra. Svo trúr var hann versl-
uninni á Hellu að löngu eftir að
verslanir á Hellu og Hvolsvelli
sameinuðust þá keyrði hann iðu-
lega í gegnum Hvolsvöll til að
gera viðskipti sín þar.
Steini var alla tíð ógiftur og
barnlaus. Það má þó segja að
hann hafi nánast gengið Jóhanni
Svavarssyni í föðurstað en hann
bjó á Sléttubóli frá fjögurra ára
aldri ásamt móður sinni Ásdísi
Aðalheiði Þórarinsdóttur (Dísu)
sem þar hefur verið ráðskona sl.
50 ár.
Ég kveð Steina í dag með
miklu þakklæti og sendi öllum ná-
komnum mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Þórólfur Guðnason.
Steini á Sléttubóli, móðurbróð-
ir minn, er án vafa ein af eftir-
minnilegustu persónum sem ég
hef kynnst, og myndar órjúfanleg
tengsl við allan minn uppvöxt.
Hvort sem við bjuggum austur
á fjörðum eða í Vestmannaeyjum
voru heimsóknir á Sléttuból alltaf
fastur punktur í tilverunni. Einn-
ig var ég mörg sumur kúasmali
hjá Steina, oft í félagi við frænku
mína Guðrúnu eða Þórólf bróður
minn. Alla tíð síðan hefur verið
sérstaklega ánægjulegt að kíkja
við á Sléttubóli, og ekki spilltu
fyrir heimabökuðu pönnu- og
sandkökurnar, sem voru í sér-
flokki.
Steini var einstaklega glaðvær
og jákvæður að eðlisfari og aldrei
sá ég hann skipta skapi eða tala
illa um nokkurn mann. Við krakk-
arnir litum mjög upp til hans og
fannst hann vita allt og geta allt,
og þannig sameina helstu kosti
sveitunga hans fyrrum, þeirra
Gunnars á Hlíðarenda og Njáls á
Bergþórshvoli.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Steina allt sem hann kenndi mér
og fullyrði að heimurinn væri
betri með lífsspeki hans að leið-
arljósi.
Ég vil senda Dísu og Jóhanni
samúðarkveðjur frá okkur Ernu
og fjölskyldu. Við munum sakna
Steina á Sléttubóli.
Gunnar Guðnason.
Með Þorsteini Þórðarsyni er
genginn góður og vænn maður.
Því vil ég kveðja hann hér með
nokkrum orðum.
Þorsteinn, eða Steini frændi á
Sléttubóli og mamma mín, Sess-
elja Ísleiksdóttir, voru bræðra-
börn. Það var alltaf mjög kært á
milli þeirra og sterk taug sem hélt
út lífið. Það var fastur liður árum
saman að fara eina ferð austur í
Landeyjar, skoða sig um og heim-
sækja Steina og Dísu. Ég var alin
upp við endalausar sögur um fjöl-
breytt mannlíf og skemmtilegar
uppákomur úr Landeyjum, ljúfar
frásagnir af frændfólki og lífinu í
sveitinni á árum áður og því var
það alltaf tilhlökkunar efni að fara
austur. Í þessum ferðum okkar
kynntist ég Steina, þeim einstak-
lega ljúfa manni. Það var gaman
að sitja inni í stofu á Sléttubóli og
hlusta á þau frændsystkinin
spjalla um gamla daga, frænd-
fólkið, lífið í sveitinni og auðvitað
var aðeins rætt um þjóðmálin. Þá
var stutt í spaugsemina hjá
Steina, þau voru ekki alltaf sam-
mála en höfðu gaman af því. Þeg-
ar Dísu fannst komið nóg var kall-
að á okkur í kaffi fram í eldhúsi og
spjallið hélt auðvitað áfram á
meðan við gæddum okkur á kaffi
og meðlæti.
Tengslin við Steina og sveitina
eru mér mjög dýrmæt, ég fann
strax að þarna fór grandvar og
skynsamur maður sem gaman
var að kynnast og ræða við. Hann
var þessi taug sem allir þurfa að
eiga til fortíðar og forfeðra. Ég
veit að þessi jákvæða upplifun af
samverunni við þau á Sléttubóli
er einnig upplifun Harðar manns-
ins míns og Gunnars sonar okkar
sem fór auðvitað með okkur í
sveitina.
Að leiðarlokum viljum við
þakka Steina frænda fyrir góða
vináttu og gefandi samverustund-
ir.
Kæra Dísa og fjölskylda, við
sendum ykkur öllum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Nú hef-
ur Steini fengið hvíldina en við
sem eftir lifum getum yljað okkur
við góðar minningar.
Blessuð sé minning Þorsteins
Þórðarsonar.
Fanný Gunnarsdóttir,
Hörður Gunnarsson og
Gunnar Harðarson.
Ég fluttist á Sléttuból árið
1969, þá aðeins fjögurra ára,
ásamt móður minni sem réð sig
þar til vinnu sem ráðskona.
Okkur var tekið afskaplega vel
frá fyrsta degi og Þorsteinn
(Steini) varð mér sem tryggur
vinur og leiðbeinandi í gegnum
lífið æ síðan.
Fljótlega eignaðist ég mína
fyrstu kind og þegar aldur var til
gaf hann mér bíl til eigin umráða.
Hann var alltaf til taks ef á þurfti
að halda.
Hann mun ávallt eiga stað í
hjarta mínu um ókomna tíð.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Gunnar Jóhann Svavarsson.
Þegar við minnumst Steina
kemur brosið hans fyrst upp en
það var alltaf skammt undan.
Steini var góður maður og góður
nágranni, mikið góðmenni og gat
verið fastur fyrir ef því var að
skipta. Aldrei hallmælti hann
neinum og vildi öllum allt það
besta.
Steini, Dísa og Jói voru ná-
grannar Jóns í tæp 30 ár og á
þeim tíma myndaðist góð vinátta
á milli bæjanna. Alla tíð góð sam-
vinna á milli bæjanna og aðstoðin
auðsótt á bága bóga þegar svo bar
við.
Sumar minningar eru sterkari
en aðrar og eru þær margar. Allt-
af veifaði Steini þegar við ókum
hjá og eins þegar hann ók hjá.
Steini og Dísa voru á vissan
hátt eins og amma og afi
barnanna hans Jóns og Hafdísar
og tóku þau þátt í öllum fjöl-
skylduatburðum og hafa þau alla
tíð verið heimilisfólkinu á Efri-
Úlfsstöðum mjög kær. Samgang-
urinn á milli bæjanna og vænt-
umþykjan á báða bóga var það
mikil að þegar Palli var í heim-
sókn og Steini varð að fá hádegisl-
úrinn sinn fékk Palli stundum að
leggja sig með Steina eða að sitja
við skrifborðið hans og skrifa.
Steina þótti gaman að tefla og
kenndi hann Palla mannganginn.
Einu sinni vann hann Steina og
varð svo hamingjusamur með sig-
urinn þó svo að hann sé viss um að
sigurinn hafi verið til að gleðja
litla barnssál.
Steini var alltaf áhugasamur
um pælingar krakkanna og hafði
gaman af því að ræða við þau og
kenna þeim ýmislegt. Ingimar
gat alltaf spjallað við Steina um
bílavesenið á honum og alltaf
hlustaði Steini með áhuga. Það
var ýmislegt sem hann lærði
varðandi verkfæranotkun. Þegar
Steini var spurður hvort hann
væri ekki orðinn leiður á aksturs-
lagi bræðranna á Úlfsstöðum
sagði hann „Ingimar var í lagi en
þegar Palli kom þá hækkaði hám-
arshraðinn mikið.“
Ein af sterkustu minningum
krakkana er heitt vatn, sykur,
kaffi og mjólk. Guðný vildi aldrei
kaffi og fékk því heitt vatn með
mjólk og sykri. Palli og Ingimar
voru hins vegar mjög ánægðir
með að vera orðnir það fullorðnir
að þeir fengu kaffi með mjólk og
sykri. Ósjaldan var spilað eða
teflt við eldhúsborðið en spila-
stokkurinn var alltaf í eldhús-
glugganum.
Eitt árið gáfu Jón og Hafdís
Steina og Dísu hvolp, hana Bellu.
Tækifærið var nýtt þegar Dísa
var að heiman og var Steina ekki
gefinn kostur á því að andmæla.
Líklega voru Jón og Hafdís ekki
bestu vinir Dísu daginn eftir en
Bella átti heimili hjá þeim í mörg
ár og mynd af henni er alltaf í eld-
húsinu á Sléttubóli.
Það var heiður að fá að fylgja
Steina þessi erfiðu skref þegar sú
stund kom að hann gat ekki búið
lengur heima vegna heilabilunar.
Það er með sorg í hjarta sem við
kveðjum Steina á Sléttubóli eins
og við kölluðum hann alltaf.
Elsku Dísa og Jói, það er stórt
skarð höggvið með fráfalli Steina
og engin orð geta fyllt það skarð.
Okkar hjartans samúðarkveðjur
til ykkar.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem)
Fyrrum ábúendur á Efri-Úlfs-
stöðum,
Jórunn.
Það kom mér ekki á óvart er
mér var tilkynnt um lát míns
gamla góða vinar, Þorsteins
Þórðarsonar, fyrrverandi bónda á
Sléttubóli hér í sveit. Steini eins
og ég kýs að kalla hann var fædd-
ur 2.11. 1929. Foreldar hans voru
hjónin Ólöf Guðmundsdóttir frá
Hrútafellskoti, f. 7.10. 1891, og
Þórður Þorsteinsson, f. 7.8. 1883,
einn af Berþórshvolsbræðrum
Steini naut ekki langrar skóla
göngu en þrátt fyrir það aflaði
hann sér víðtækrar þekkingar
bæði bóklegrar og verklegrar.
Vandvirkni einkenndi öll hans
störf. Hinum ýmsu störfum
gegndi hann fyrir sveit sína. Sat í
hreppsnefnd um langan tíma. Var
safnaðarfulltúi í áraraðir. Handa-
vinnukennari í áraraðir og for-
maður sóknarnefndar um tíma.
Sýslunefndarmaður og síðast
en ekki síst aðalmaður í björgun-
arsveit beggjaLandeyja. Öll sín
hús á Sléttubóli reisti Steini sjálf-
ur af stakri smekkvísi og hélt
þeim vel við meðan kraftar
leyfðu. Þess má geta að 1957 hóf
hann að reisa nýtt íbúðarhús, sem
hann teiknaði alfarið sjálfur með
blýant, reglustiku og tommu-
stokk að vopni.
Þó svo að búið á Sléttubóli væri
ekki stórt þá endurnýjaði Steini
vélakost ekki síður en stórbænd-
ur en munur þar á að hann greiði
hlutina strax, lítið um að hann
tæki lán.
Ekki fór það milli mála hver
var stjórnmálaskoðun Steina. Að
sjálfsögðu var það Sjálfstæðis-
flokkurin nema er Eggart Hauk-
dal fór fram utan flokka. Þá safn-
aði Steini liði Eggerti til
stuðnings.
Í liði þessu voru fjórir andans
menn, Steini, þá safnaðarfulltrúi,
Hlöðver Diðreksson, kórdrengur
í kirkjukór, Þráinn, síðar sóknar-
nefndarmaður og meðhjálpari, og
ég þá meðhjálpari. Þetta lið
skyldi klappa sem mest það mátti
fyrir verðandi þingmanni.
Það var gæfuríkt fyrir Steina í
nóvember fyrir hálfri öld, að til
hans réð sig Ásdís Aðalheiður
Þórarinsdóttir frá Húsavík með
ungan son sinn, Gunnar Jóhann
Svafarsson. Þau reyndust Steina
svo vel sem mest þau máttu til
síðasta dags. Sama má segja um
Steina, hann bar þau á höndum
sér meðan kraftar leyfðu.
Fyrir allnokkrum árum var
heilsu hans farið það mikið að
hraka að hann var vistaður á
Dvalarheimilinu á Kirkjuhvoli og
naut hann þar hinnar bestu
umönnunar sem völ var á.
Ég hafði reglulega heimsótt
hann þar til hann þekkti mig ekki
lengur, þá var mér öllum lokið.
Minn góði trúnaðarvinur sem ég
gat alltaf leitað til og hann til mín.
Nei, ég þekki þig ekki, hann
Sveinbjörn frá Krossi.
Er messað á Krossi ennþá?
Nei, það getur verið að hún Dísa
þekki þig.
Þannig lauk samtali okkar
Steina míns á Sléttubóli. Vertu
sæll vinur. Takk fyrir allt.
Sveinbjörn frá Krossi.
Þorsteinn
Þórðarson
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir
okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN BJARNI JÓNSSON,
Dengsi í Ársól,
lést sunnudaginn 18. ágúst.
Útför fer fram í Akraneskirkju þriðjudaginn
10. september klukkan 13.
Þóra S. Jónsdóttir
Sigurbjörg Kristín Jónsdóttir Daníel Friðrik Haraldsson
Lovísa V. Jónsdóttir Sigurður Halldórsson
Jón Bjarni Jónsson Þórunnbjörg Sigurðardóttir
Erlingur Jónsson Hrafnhildur Erlingsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Okkar ástkæri,
GUÐMUNDUR JÓHANN JÓHANNSSON
frá Ísafirði,
lést mánudaginn 2. september á
hjúkrunarheimilinu Ási í Hveragerði.
Útför hans fer fram frá Langholtskirkju
föstudaginn 13. september klukkan 16
Hjartans þakkir til starfsfólks hjúkrunarheimilisins Áss fyrir
hjartahlýju og góða umönnun.
Sigríður Jóhannsdóttur Hannes Kristjánsson
Viggó G. Jóhannsson Eydís Ósk Hjartardóttir
Kristinn R. Jóhannsson Supattra Teerachai
og aðrir ástvinir
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi, langafi, langalangafi og bróðir,
ÓSKAR JÓHANNESSON,
Sóleyjarima 19, Reykjavík,
lést að morgni 3. september á
Landspítalanum, Fossvogi.
Bergþóra Sigurbjörnsdóttir
Björg Óskarsdóttir
Jóhannes Óskarsson
Kristín Óskarsdóttir Einar Birgir Hauksson
Guðrún Jóhannessdóttir Skúli Þór Magnússon
barnabörn, barnabarabörn
og barnabarnabarnabarnVirðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann