Morgunblaðið - 19.12.2019, Blaðsíða 70

70 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. DESEMBER 2019
✝ HólmfríðurFinnbogadóttir
fæddist 1. júlí 1931
á Lágafelli,
A-Landeyjum. Hún
lést 28. nóvember
2019.
Eiginmaður
hennar var Reynir
Jóhannsson, f.
14.2. 1927, d.
12.11. 2012.
Eftirlifandi dótt-
ir er Særún Arsenault Esjars-
son. Eiginmaður hennar er
Aðalsteinn Esjarsson, þau búa
í Danmörku.
Barnabörn
Hólmfríðar eru
Myrra Rós Þrast-
ardóttir, Guð-
björg Líf Þrast-
ardóttir og Reyn-
ir Hólm Þrastar-
son.
Dóttir Myrru
er Lára Þöll Búa-
dóttir. Börn Guð-
bjargar eru: Emi-
lie Lif Stage,
Freya Stage og Magnus Holm
Stage.
Útför Hólmfríðar fór fram
5. desember 2019 í kyrrþey.
Kæra Hófý.
Mig langar að kveðja þig
með nokkrum orðum. Ég
kynntist þér vel þegar ég fór að
vinna í skógræktinni hjá þér
fyrir rúmlega 20 árum. Þau
tengsl voru mér ákaflega mik-
ilvæg og kenndu mér margt.
Þú varst mikið hörkutól og
kveinkaðir þér lítið, þó eflaust
hafi oft verið ástæða til. Ég
hafði auðvitað ekkert verksvit
þegar ég byrjaði að vinna í
skógræktinni og þú lést mig
heyra það, en ég held nú að það
hafi eitthvað lagast með tím-
anum.
Þú talaðir ekki mikið um til-
finningar, en ég fann að þér
þótti vænt um mig og sýndir
mér alltaf mikla umhyggju á
þinn hátt. Þú spurðir alltaf
hvernig gengi og spurðir líka
um stjúpbörnin mín, sem mér
þótti mjög vænt um að þú
skyldir gera. Við reyndum að
heimsækja þig þegar við kom-
um í heimsókn til Íslands og
alltaf voru höfðinglegar mót-
tökur.
Þér líkaði ekki við alla og
lést skoðanir þínar óhindrað í
ljós.
Ég sá í þér marga persónu-
leikaþætti sem ég hef sjálf og
held að það hafi hjálpað mér
mikið að hafa sterka fyrirmynd.
Ég sá í þér að konur geta allt
sem þær vilja og staðið jafn-
fætis körlunum. Það var mjög
mikilvægt fyrir mig.
Þú gekkst langt til þess að
hjálpa öðrum og oft held ég að
þú hafir ofgert sjálfri þér. Það
var aldrei lognmolla í kringum
þig.
Þér var mikið í mun að
krakkarnir í skógræktinni
hefðu það gott. Það var skrýtið
að koma upp í Þöll þegar þú
varst hætt að vinna þar. En
gott fólk er búið að taka þar við
sem heldur áfram að skapa gott
og heimilislegt andrúmsloft fyr-
ir viðskiptavini.
Þú hefðir eflaust ekki óskað
að það yrðu skrifaðar um þig
lofræður. Ég hefði viljað segja
þetta við þig meðan þú lifðir,
en einhvern veginn tókst mér
það ekki.
Þegar ég flutti heim til Ís-
lands varstu komin á Sólvang.
Það var skrýtið að sjá þessa
stóru, öflugu konu, sitja að-
gerðalausa. Einhvern veginn
hafði ég aldrei ímyndað mér
það. En nú hefur þú fengið
friðinn og ert komin í faðm
þeirra sem eru farnir á undan.
Við hin eigum margar dýrmæt-
ar minningar um sérstaka konu
sem snerti marga. Ég læt
fylgja með sálm sem mér þótti
vænt um.
Megi gæfan þig geyma,
megi Guð þér færa sigurlag,
megi sól lýsa þína leið,
megi ljós þitt skína sérhvern dag.
Og bænar bið ég þér, að ávallt
geymi
þig Guð í hendi sér.
(Bjarni Stefán Konráðsson)
Hvíl í friði og takk fyrir allt.
Þín bróðurdóttir,
Ragnhildur.
Hólmfríður var einstök
manneskja, drífandi og kraft-
mikil hugsjónakona sem trúði á
jöfnuð. Hún gekk í félag ungra
jafnaðarmanna í Hafnarfirði
stuttu eftir að hún flutti í bæ-
inn og tók þátt í starfi Alþýðu-
flokksins um langa hríð. Þar
eignaðist hún marga góða vini
en hún átti líka góða og trausta
vini sem voru á annarri skoðun
en hún í pólitíkinni.
Hólmfríður var ræktunar-
manneskja enda alin upp í sveit
og hefði allt eins getað hugsað
sér að verða bóndi, en Magnús
bróðir hennar tók við búskapn-
um af foreldrum sínum á Lága-
felli. Hólmfríður var í farskóla
heima í Austur-Landeyjum og
fór síðan í húsmæðraskóla á
Laugarvatni. Hún vann eftir
það um tíma í Skógarskóla og
hjálpaði til við búskapinn heima
á sumrin. Þegar hún réðst sem
ráðskona á bát í Keflavík
kynntist hún mannsefni sínu,
Reyni Jóhannssyni frá Hauga-
nesi á Árskógsströnd. Gengu
þau í hjónaband 1953 og fluttu
nokkru síðar til Hafnarfjarðar.
Hólmfríður vann við af-
greiðslustörf og var um tíma
með blómaverslun. Eftir að
Særún dóttir þeirra fæddist
haustið 1963 var Hólmfríður
heimavinnandi, passaði börn,
sinnti þjónustustörfum og sitt-
hvað fleira. Hólmfríður var
mjög trúuð og tók virkan þátt í
starfi Sálarrannsóknarfélags
Hafnarfjarðar.
Árið 1980 kom hún til starfa
hjá Skógræktarfélagi Hafnar-
fjarðar og var fastráðin árið
eftir. Hún tók við formennsku í
félaginu 1989 og gegndi því
embætti til 1998, þegar hún var
ráðin framkvæmdastjóri félags-
ins. Þeirri stöðu sinnti hún til
ársins 2013 þegar hún lét form-
lega af störfum. Hólmfríður var
farsæll formaður og
framkvæmdastjóri. Félags-
mönnum fjölgaði til muna fyrir
tilstuðlan hennar.
Hún virkjaði ungt fólk, lagði
ríka áherslu á samviskusemi og
góð vinnubrögð og kenndi
mörgum unglingnum að sinna
ræktunarstarfinu. Félagsstarfið
varð kraftmeira en það hafði
verið í langan tíma og fjölgaði
félögum jafnt og þétt. Reynir
og Hólmfríður áttu drjúgan
þátt í að bæta aðstöðuna á
starfssvæði félagsins í Höfða-
skógi, hann með smíðum og alls
konar viðvikum og hún gaf
þeim sem komu í gróðrarstöð-
ina góð ráð og sá til þess að all-
ir fengju kaffi og með því.
Hólmfríður sat í varastjórn
Skógræktarfélags Íslands og
var heiðursfélagi SÍ. Hún var
einnig heiðursfélagi Skógrækt-
arfélags Hafnarfjarðar.
Ég kynntist Hólmfríði lítil-
lega árið 1969 en kynni okkar
hófust fyrir alvöru árið 1996
þegar hún fékk mig til að sjá
um gönguleiðsögn á Skógar- og
fjölskyldudegi félagsins. Stuttu
seinna var ég kosinn í stjórn fé-
lagsins og tók síðan við for-
mennskunni.
Það var gott að vinna með
Hólmfríði að málefnum félags-
ins. Hún var létt í lund og gerði
oft að gamni sínu en var ætíð
hreinskiptin og lá ekki á skoð-
unum sínum á mönnum og mál-
efnum. Hún var sannur vinur
vina sinna og þeir sem öðluðust
traust hennar áttu í henni
hvert bein.
Við kveðjum góða konu sem
skilur eftir margar góðar minn-
ingar. Særúnu dóttur Hólmfríð-
ar, börnum hennar og barna-
barni, ásamt öðrum
ættmennum og vinum vottum
við innilega samúð.
Jónatan Garðarsson,
formaður Skógræktar-
félags Íslands.
Fallinn er frá einn af máttar-
stólpum skógræktar í landinu,
Hólmfríður Finnbogadóttir. Á
aðalfundi Skógræktarfélags
Hafnarfjarðar 2013 á alþjóða-
degi skóga var Hólmfríður
sæmd merki félagsins og gerð
að heiðursfélaga þess er hún lét
af störfum sem framkvæmda-
stjóri. Áður hafði Hólmfríður
verið gerð að heiðursfélaga
Skógræktarfélags Íslands.
Hólmfríður starfaði hjá Skóg-
ræktarfélagi Hafnarfjarðar í 33
ár, þar af sem framkvæmda-
stjóri í 15 ár. Hún hélt þó um
stjórnartaumana lengur eða í
24 ár því hún varð formaður fé-
lagsins árið 1989. Hún var
fyrsta konan sem gegndi for-
mennsku í félaginu og fyrsti
framkvæmdastjóri þess í fullu
starfi.
Segja má að Hólmfríður hafi
lyft grettistaki því öll aðstaða í
Höfðaskógi tók stakkaskiptum í
stjórnartíð hennar, en félagið
var eingöngu með tvo litla
verkfæraskúra áður en hún tók
við, en eignaðist í stjórnartíð
hennar húsin Höfða og Selið
auk gróðurhúsa sem gjörbyltu
starfi félagsins. Hún stóð fyrir
því að Gróðrarstöðin Þöll, dótt-
urfélag Skógræktarfélags
Hafnarfjarðar, var sett á lagg-
irnar til að sinna ræktun og
sölu á plöntum til félagsins, fé-
lagsmanna og alls almennings.
Ýmsir viðburðir og áherslur í
starfi félagsins eiga sér rætur í
framkvæmdastjórnartíð hennar
svo sem reglulegar heimsóknir
leikskóla í skóginn, rósagarður
Rósaklúbbsins, trjásýnireitur-
inn í Höfðaskógi auk jólatrés-
sölunnar í desember svo fáein
atriði séu nefnd. Hún ræktaði
gott samband við ráðamenn
bæjarins og var vel meðvituð
um nauðsyn góðs samstarfs þó
að ákveðna hörku hefði á
stundum þurft til að veita mik-
ilvægum málefnum brautar-
gengi.
Hún hafði í heiðri gott sam-
band við ýmsa velunnara skóg-
ræktarfélagsins sem og þá fjöl-
mörgu aðila og félagasamtök
sem hafa umsjón með land-
nemaspildum á skógræktar-
svæði félagsins og uppskar
ómetanlegan stuðning þegar
það lá við. Má sem dæmi í því
sambandi nefna Værðarstíginn
í Höfðaskógi sem Lionsklúbb-
urinn Ásbjörn lét vinna í landi
félagsins.
Hún stofnaði til farsæls sam-
bands við Cuxhavenfélagið sem
tengir vinabæina Hafnarfjörð
og Cuxhaven í Þýskalandi.
Vinalundur – einn af fjölmörgu
trjálundum félagsins er tileink-
aður Cuxhaven.
Hólmfríður var vakin og sof-
in yfir þessu stóra áhugamáli
og má segja lífsstarfi sínu. Hún
bar skynbragð á að laða að sér
áhugafólk um skógrækt í stjórn
félagsins og til annarra sjálf-
boðaliðastarfa sem var tilbúið
að leggja þessum hugsjónum
lið.
Á þessum árum fjölgaði fé-
lagsmönnum líka verulega þar
sem Hólmfríður var ófeimin við
að róma skógræktina og hvetja
fólk til að leggja félaginu lið.
Hún var ósérhlífin í öllum sín-
um störfum hvort sem var við
verkstjórn eða framkvæmd við
skógræktina. Hún hreinlega
móðgaðist ef t.d. einhver af
„strákunum“ hennar vildi
ferma pallbílinn með áburðar-
pokum fyrir hana – hún var sko
fullfær um að henda þessum
pokum á pallinn þótt komin
væri yfir sjötugt. Það er með
þakklæti og söknuði að við
stjórn og starfsmenn Skóg-
ræktarfélags Hafnarfjarðar
kveðjum Hólmfríði um leið og
við sendum fjölskyldu hennar
innilegar samúðarkveðjur.
Fyrir hönd stjórnar og
starfsmanna Skógræktarfélags
Hafnarfjarðar,
Sigurður Einarsson.
Við Hólmfríður kynntumst
vorið 1982 þegar ég hóf störf
fjórtán ára gamall hjá Skóg-
ræktarfélagi Hafnarfjarðar. Við
tengdumst strax sterkum bönd-
um sem áttu eftir að endast
alla tíð. Við störfuðum á sumrin
saman með Óla Villa næstu ár-
in.
Fljótlega var ég orðinn
heimagangur á Skúlaskeiðinu
hjá Hófí og Reyni. Ég fékk
gjarnan að fara með þeim upp í
spildu en á þessum árum út-
hlutaði félagið spildum til skóg-
ræktar og tókum við sitt hvora
spilduna í fóstur.
Ég minnist ferða með Hófí
og Reyni til Auður og Magn-
úsar að Lágafelli í Landeyjum
þaðan sem Hófí var ættuð. Við
Hólmfríður ferðuðumst ekki
bara saman innanlands. Eftir-
minnilegasta ferðin okkar sam-
an var til Alaska árið 2001 með
Skógræktarfélagi Íslands.
Hólmfríður var alveg ein-
staklega gjafmild. Maður var
alltaf velkominn í mat og kaffi
á Skúlaskeiðið. Hún heimsótti
mikið sjúka vini og vandamenn.
Sótti mikið útfarir fallinna fé-
laga. Hún var alltaf tilbúin að
sækja eða skutla manni ef því
var að skipta. Hún var í nánum
tengslum við karmelsystur og
færði þeim reglulega blóm og
greinar.
Hólmfríður var opin fyrir
tækninýjungum. Hún vildi létta
störfin. Hún var t.d. sú fyrsta
sem ég vissi um sem fékk sér
farsíma. Hún var ung í anda og
lét t.d. ekki unglingamenningu
fara í taugarnar á sér.
Hólmfríður var mikil tilfinn-
ingamanneskja. Hún var ein-
staklega hrifnæm. Hún var
hreinskilin og vinur vina sinna.
Hólmfríður á mikinn þátt í
velgengni Skógræktarfélags
Hafnarfjarðar en Hólmfríður
varð formaður félagsins árið
1989 og síðan framkvæmda-
stjóri allt til ársins 2013. Hólm-
fríður var mjög virk félagslega
og starfaði fyrir jafnaðarmenn,
Rauða krossinn, sat í stjórn
Skógræktarfélags Íslands og
stjórn Gróðurs fyrir fólk, var í
ávana- og fíkniefnanefnd Hafn-
arfjarðar, fegrunarnefnd Hafn-
arfjarðar og fleira.
Ég hóf aftur störf hjá félag-
inu 1996. Við undirbjuggum t.d.
glæsilega aðalfundi Skógrækt-
arfélags Íslands árin 1996 og
2006. Gróðrarstöðin Þöll leit
dagsins ljós. Hólmfríður vildi
auka fjölbreytni trjáa í skóg-
inum. Hún var dugleg að fóðra
fuglana við Þöll. Sérstaklega
unni hún hrafninum.
Eftir að við Sverrir fluttum í
Fjörðinn árið 2011 var ég mikið
hjá Hófí eftir að heilsa hennar
fór að versna. Það var alltaf
einstaklega góður andi á Skúla-
skeiðinu. Þar var búálfur að
Hólmfríðar sögn en þau hjónin
voru trúuð og töluðu opinskátt
um framhaldslíf, lækna sem
komu að handan og þess hátt-
ar.
Ég kveð samstarfsfélaga,
vinkonu og svo miklu meira.
Minningarnar ylja. Samúðar-
kveðjur til Særúnar, Myrru,
Guðbjargar, Reynis og fjöl-
skyldna þeirra.
Steinar Björgvinsson.
Hólmfríður
Finnbogadóttir
✝ IngibjörgSteindórsdóttir
fæddist í Reykjavík
28. janúar 1923.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Hömrum 14. des-
ember 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Steindór
Sigurbjörn Gunn-
arsson, prent-
smiðjustjóri í Stein-
dórsprenti hf., f. í Reykjavík 26.
mars 1889, d. 29. mars 1948, og
kona hans Stella Gunnarsson
(fædd Jóhanna Petra Bjarnason)
húsfreyja, f. í Keflavík 18. maí
1896, d. 6. maí 1956. Systkini
Ingibjargar voru Höskuldur, f.
9. september 1918, d. 3. apríl
1967, Anna Amalie, f. 2. apríl
1921, d. 19. júlí 1979, og Stella
Þorbjörg, f. 25. júlí 1926, d. 1.
febrúar 2019. Samfeðra var
Gunnar Wedholm, f. 17. nóv-
ember 1922, d. 7. mars 2000.
Árið 1943 giftist Ingibjörg
Hálfdáni Steingrímssyni, prent-
smiðjustjóra í Steindórsprenti,
f. á Flateyri við Önundarfjörð
26. september 1920, d. 15. ágúst
2012. Ingibjörg og Hálfdán
eignuðust þrjú börn, Steindór, f.
19. mars 1945, Stellu Petru, f.
18. ágúst 1948, og Kristínu, f. 8.
september 1954. Steindór er
kvæntur Sólrúnu Björnsdóttur,
f. 31. janúar 1941, og eiga þau
tvö börn, Ingibjörgu, f. 23. mars
1972, og Kjartan Örn, f. 5. júní
1974. Dóttir Stein-
dórs af fyrra hjóna-
bandi er Björk, f.
17. maí 1969. Sonur
Sólrúnar af fyrra
hjónabandi er
Björn Briem, f. 20.
ágúst 1964. Stella
Petra er gift Lárusi
Halldórssyni, f. 12.
janúar 1945. Sonur
hennar af fyrra
hjónabandi er Ari
Jóhann Kast, f. 27. desember
1972. Börn Lárusar af fyrra
hjónabandi eru Helga, f. 28.
október 1967, Halldór, f. 17.
nóvember 1968, Guðrún, f. 27.
febrúar 1971, og Birna, f. 18.
desember 1976. Kristín er gift
Gunnari Hilmari Sigurðssyni, f.
9. mars 1954 og eiga þau þrjá
syni, Hálfdán, f. 13. júlí 1976,
Sigurð, f. 26. ágúst 1980, og
Davíð, f. 28. júlí 1982. Auk sjö
barnabarna eru langömmubörn-
in sextán og langalangömmu-
börnin þrjú.
Ingibjörg ólst upp og bjó alla
tíð í Reykjavík þar til árið 2009
að þau hjónin fluttust í íbúðir
aldraðra í Hlaðhömrum í Mos-
fellsbæ. Hún stundaði nám í
Kvennaskólanum í Reykjavik og
ásamt því að sinna heimili sínu
og börnum starfaði hún í fjöl-
skyldufyrirtækinu Steindórs-
prenti.
Útför Ingibjargar fer fram
frá Lágafellskirkju í dag, 19.
desember 2019, klukkan 15.
Þú gengin ert hugglöð á frelsarans fund
og fagnar með útvaldra skara,
þar gleðin er eilíf, þar grær sérhver und.
Hve gott og sælt við hinn hinsta blund
í útbreiddan faðm Guðs að fara.
Nú kveðja þig vinir með klökkva og þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Kærleikurinn vermir eins og vor.
Um veröld sína dreifir ljúfu geði.
Svo fyrnist seint um farin vinarspor.
Sem fetuð voru til að skapa gleði.
(Ágúst Böðvarsson)
Með þessum ljóðum vil ég
kveðja elskulega tengdamóður
mína, sem lést 14. desember sl. og
þakka henni fyrir samfylgdina.
Hvíl í friði.
Þín tengdadóttir,
Sólrún.
Ingibjörg
Steindórsdóttir
Elsku besti brósi
minn, þá er komið að
kveðjustundinni.
Þegar ég kvaddi þig
í sumar mátti ég búast við að sjá
þig ekki framar, en það er alltaf
jafn erfitt að taka því þegar ein-
hver sem manni þykir vænt um
hverfur úr lífi okkar.
Þú skilur eftir margar og góðar
minningar og verður gott að ylja
sér við þær. Ég man alltaf eftir því
þegar þú varst í sveit í Skagafirð-
inum og mátti ég vera hjá þér í
heila viku. Þar sem ég hafði aldrei
verið í sveit, var eitthvað um sjö
ára, þótti mér þetta frekar ævin-
týralegt. Fékk að fara á hestbak
og fannst ég vera eins og Roy Ro-
gers, sem var þá aðalbarnamynd-
in. Nefndi ég hestinn auðvitað
Trigger og þóttist vera að elta
bófa út um allt. Eitt skiptið vildi
hesturinn hlaupa heim með mig á
bakinu og Gunnar kallaði „haltu
fast í faxið svo þú dettir ekki“. Það
bjargaðist.
Eins átti ég að vera eftir heima
á bænum hjá gamalli konu, sem ég
var skelfilega hrædd við, á meðan
Gunnar færi á dansleik, en þegar
hann sá hvað ég var óttaslegin
Gunnar Páll
Ingólfsson
✝ Gunnar PállIngólfsson
fæddist 26. maí
1934. Hann lést 10.
desember 2019.
Útför Gunnars
fór fram 16. desem-
ber 2019.
ákvað hann að vera
heima. Svona var
hann, alltaf bestur.
Hann var alltaf
duglegur að skrifa
og kom í ljós að hann
hafði skilið eftir sig
bók með fullt af ljóð-
um. Eins hafði hann
gaman af að skrifa
um upplifun sína
bæði á landi og sjó.
Mamma sagði mér
að þegar hann var átta ára hefði
hann sagst vera að skrifa ævisögu
sína. Ekki er ráð nema í tíma sé
tekið.
Hann var mjög góður tónlist-
armaður og spilaði bæði á gítar og
píanó. Einnig samdi hann lög og
texta og eitt hið þekktasta er Út-
laginn. Hann spilaði um árabil fyr-
ir kvöldverðargesti á Grand hóteli,
bæði lög eftir sig og aðra.
Eftir því sem árin liðu skildi
leiðir okkar. Ég flutti utan en við
hittumst alltaf þegar ég kom heim
til Íslands. Var okkur fjölskyld-
unni alltaf tekið opnum örmum.
Lillý konan hans var yndisleg og
áttum við mjög vel saman. Einnig
voru Eddi bróðir og konan hans
Gerða okkur kær og var mikið
skrafað og spjallað þegar við
heimsóttum þá bræðurna.
Megir þú hvíla í friði elsku brósi
minn og kysstu þau öll frá mér
sem bíða þín fyrir handan.
Þín systir,
Valgerður Ingólfsdóttir
(Vaddý).