Gríma - 15.03.1931, Blaðsíða 51

HNÍFAPÖRIN
49
fjárhúsið var byggt við. Þegar þau koma út úr fjár-
húsinu, þá sér hún þar standa 24 hesta með karl-
og kven-reiðtygjum. Þarna voru komnir mennirnir
ellefu, sem hún sá kvöldið áður, og stúlkur þeirra.
Stíga þau nú öll á bak og ríða heim að Bakka. Fagn-
ar húsfreyja þeim og segir: »Sæl vertu nú Sigríður
mín! Hér ertu nú komin með öll hnífapörin mín.
Þetta eru nú tólf bræður mínir og þær ellefu stúlk-
ur, sem horfið hafa. Er það nú undir þér komið,
hvort á stöku þarf að standa eða eigi. Tröllkona
lagði það á bræður mína, að þeir skyldu hverfa til
álfheima og búa þar og illt eiga, þangað til þeir
hefðu allir fengið mennskar konur. Stendur það nú
í þínu valdi að álögum þessum verði aflétt að fullu
og öllu«. Sigga kvaðst fús til að gera það, sem í
hennar valdi stæði, til þess að svo yrði. Þarf nú eigi
að orðlengja það, að bræðurnir giftust sinni stúlk-
unni hver. Kvaðst Sigga aldrei myndi iðrast þess,
að hún sótti hnífapörin. Sigríður á Bakka lét nöfnu
sína og mann hennar taka við búinu, en sjálf hýrð-
ist hún í horninu hjá þeim. Hinir bræðurnir keyptu
jarðir þar í nágrenninu, og bjuggu þeir allir með
konum sínum til elli. Er margt fólk út af þeim kom-
ið, sem enn býr á Langanesströndum og víðar. Lýk-
ur þar með sögunni af hnífapörunum.
örlma IV.
4