Gríma - 01.09.1938, Síða 29

SÝSLUMANNSHJÓNIN á felli
27
Af Erlendi, kærasta Ástríðar, er það að segja, að
hann varð óhamingjusamur maður. Hann kvæntist
þó annari sýslumannsdóttur, Karítas, dóttur Sigurð-
ar sterka Vigfússonar. Þau bjuggu í mikilli fátækt á
Ytri Brekkum í Skagafirði, og að lokum varð hún
brjáluð. Þau áttu einn son, er Vigfús hét og kallaður
var Brekkna-Fúsi. Hann var dæmdur þjófur og fór
í tukthúsið í Reykjavík. Þar var hann, ásamt öðrum
fanga, sendur út í Örfirisey eftir stofusandi, sem
hafður var á gólf. Þeir voru báðir drukknir, flugust
á og fundust dauðir í flæðarmálinu. —
Fjalla-Eyvindur, Halla, Arnes og Abraham útilegu-
þjófar voru að flækjast norður á Ströndum um
þessar mundir, og féll það því í skaut Halldórs sýslu-
manns að fanga þau og hafa í haldi á sýslumanns-
setrinu. — Auk þeirra var fimmti útileguþjófurinn,
Halldór nokkur Ásgrímsson, sem fór um Strandirn-
ar. Sýslumaður lét fyrst taka hann fastan og setja í
járn heima hjá sér á Felli, en varð svo að sleppa
honum síðar, af því að Ástríður sýslumannsfrú, sem
var öllum konum naumari, afsagði að fæða hann, ef
hann væri hafður iðjulaus í járnum, og taldi að þjóf-
urinn væri ekki of góður til þess að vinna fyrir mat
sínum. — Sýslumaður varð því að losa hann úr járn-
unum og láta hann vinna, en þá sætti Halldór auð-
vitað færi og strauk frá Felli, en fyrir þetta varð
sýslumaður að gjalda háar sektir síðar. —
Það var eftir páskana 1763, að Halldór sýslumað-
ur reið norður að Dröngum á Ströndum og náði þar
Fjalla-Eyvindi, Höllu og Abraham, en Arnes slapp.
Hann flutti þau suður að Felli, en þaðan struku þau
svo, og er sagt, að sýslumannsfrúin hefði miklar mæt-
ur á Eyvindi og væri þeim hjálpleg, er þau struku.