Gríma - 01.09.1938, Síða 35

SÝSLUMANNSHJÓNIN Á FELLÍ 33
skinnsvxintu og rauðan sokkbol á höfðinu, þegar hún
vann að tóvinnu. — Ekki kom hún sér vel við marga,
eftir það er hún kom norður í Skagafjörð, en þó var
þar einn maður, sem hún hafði miklar mætur á;
það var Þorsteinn bóndi á Hóli í Sæmundarhlíð.
Hann var skynsamur, en mikill drykkjumaður, og
gaf Ástríður honum oft peninga, og það ríflega. Líka
þótti henni vænt um Benedikt bróðurson sinn og gaf
honum marga gripi sína og mikla peninga. — Þegar
svo Halldór á Reynistað dó (1800), fór Benedikt að
búa á Víðimýri og vildi þá taka Ástríði frænku sína
með sér þangað, en Katrín kona hans afsagði það
með öllu og sagðist þá ekki fylgja manni sínum
þangað, því að „ekki skyldu þær Ástríður á einum
bæ saman vera“. — Þá fluttist hún vestur að Víði-
dalstungu og var þar hjá Þorbjörgu systur sinni,
ekkju Jóns vicelögmanns Ólafssonar, sem átti þá
jörð. — Þar lifði hún skamma stund og dó þar 1802.
Það er sagt sem dæmi þess, hversu Ástríður var
sparsöm, að í fatnaði þeim, er hún kom með norður,
tímdi hún aldrei að vera, en bjó sig alltaf eintómum
lörfum, og það er haft eftir Þorbjörgu systur hennar,
sem var rausnarkona, að sykur það, sem hún gaf
Ástríði með kaffi eftir það er hún kom í Víðidals-
tungu, kæmi eftir hana látna. — Hún hafði ekki
tímt að gæða sér á því. —
Halldór sýslumaður var síðustu ár æfi sinnar hjá
Jóni sýslumanni á Bæ í Hrútafirði og svo hjá Þor-
björgu mágkonu sinni í Víðidalstungu, og þar dó
hann karlægur aumingi og eignalaus orðinn árið
1810.1)
a) Heimildir, að mestu, Lbs. 1029 4to.
3