Gríma - 01.09.1938, Page 47

SELVEIÐIFARIR Á DRÖNGUM
45
hvort þeir sæju nokkuð til kobba, sem steyptist af
jakanum. Kom Guðmundur þá auga á það, að meira
bar á ísmaukinu á einum stað, og sagði við Sigurð:
„Við skulum róa þangað, karl minn“, en þetta var
orðtæki hans. —
Þegar þangað kom, sópaði Guðmundur ísmaukinu
frá með hendinni, og þar flaut selurinn stóri undir.
Þá sagði Sigurður á Dröngum: „Miklar happahendur
eru á þér, Gvendur11. Svo bundu þeir selinn við bát-
inn, því að þeir komu honum ekki upp í, og reru svo
til lands. — Daginn eftir gerðu þeir selina til, og
voru 39 fjórðungar spiks á þeim, sem í ísmaukinu
flaut, en 90 fjórðungar voru á þeim öllum fjórum. —
Það sagði Guðmundur, að svo mikið selspik hefði
hann aldrei fengið á einum degi með byssu sinni,
en fáir munu hafa verið jafnheppnir með byssu og
Guðmundur í Kaldrananesi. —
Hér skal nú sagt nokkuð frá Alexíusi bróður Sig-
urðar á Dröngum. Hann bjó nokkur ár á Seljanesi,
en svo varð hann geðveikur, lagðist í rúmið og talaði
ekki orð af munni. Strandamenn voru hjátrúarfullir,
og var almennt talið, að þetta væru gjörningar, enda
var galdratrú þá enn í algleymingi hér á landi, en
ekki vita menn nú, hverjum þessir gjörningar voru
eignaðir. — Eftir |)að er Alexíus var fallinn í þessa
geðbilunareymd, var hann ásamt konu sinni fluttur
til Magnúsar Guðmundssonar hreppstjóra á Finn-
bogastöðum, og þar lá hann rúmfastur samfleytt í
14 ár og talaði aldrei orð allan þann langa tíma. —
Svo var það einn morgun, að Alexíus settist upp í
rúmi sínu og sagði: „Ekki hjálpar þetta, hvar eru
fötin mín?“ Öllum á heimilinu varð afar hverft við,
on fötum hans var fyrir löngu búið að lóga, þar sem