Gríma - 01.09.1938, Blaðsíða 74

72
FLOGA-SVEINN
flogaköstin, og hann þótti hvumleiður að ýmsu öðru
leyti, fór svo að lokum, að engir vildu taka hann ár-
langt. Var þá það ráð tekið, að Sveinn var látinn
vera tíma og tíma í stað, og fór því fram síðustu ár-
in, sem hann lifði.
I októbermánuði 1856 stóð svo á, að Sveinn átti að
dvelja viku tíma í Flögu; er það næsti bær innan við
Myrká, sem þá var prestsetur og kirkjustaður, en
Myrkáin skilur lönd jarðanna. Þá bjó í Flögu Sig-
urður Hallgrímsson. Þótti hann maður harðlyndur,
og er mælt, að Sveinn muni hafa haft ótta af honum
og ekki líkað vistin þar allskostar vel. Einn dag fór
Sigurður að smala fé sínu, og var þá enginn karl-
maður heima í Flögu, nema Sveinn. Þegar Sigurður
kom heim um kvöldið, var Sveinn horfinn, og vissi
enginn, hvað af honum hafði orðið. Ekki varð úr því
að hans væri leitað um kvöldið, því að farið var að
dimma, og svo taldi Sigurður víst, að hann hefði
farið út að Myrká, en þangað hafði Sveinn átt að
fara frá Flögu. Morguninn eftir fór svo Sigurður út
að Myrká til þess að grennslast eftir Sveini, en þar
hafði hans ekki orðið vart. Þá var prestur á Myrká
síra Páll Jónsson sálmaskáld, sem síðar var á Völl-
um í Svarfaðardal og í Viðvík í Skagafirði. Lét
prestur vinnumann sinn, er Bjarni hét, fara með
Sigurði að leita Sveins. Fóru þeir félagar niður með
Myrká og út með Hörgá, unz þeir komu á eyrarnar
neðan við Saurbæ; þar fundu þeir Svein rekinn. Var
þess til getið, að hann hefði vaðið yfir Myrkána,
fengið flog í ánni og drukknað, en líkið borizt með
straumi út í Hörgá; gat þetta varla öðruvísi verið,
því að svo voru árnar vatnslitlar þá, að þær máttu