Gríma - 01.09.1945, Side 32

30
SYSTKININ FRÁ VÍÐIVALLAGERÐI
[Grfma
þeirra hjóna, en lét mér nægja, að þau særu mér trún-
aðareiða og létu dvöl mína þar í dalnum afskiptalausa.
Eftir það reisti eg kot þetta og hef hafzt hér við síðan
með systur minni og dóttur okkar. Karl og kerling eru
enn á lífi og búa hér skammt frá; höfum við aldrei
haft samneyti við þau og lofum þeim að eiga sig að
eigin vild.“ Ólafi þótti mikilsvert um frásögu Jóns og
að hann hafði þarna fyrir hitt hin löngu horfnu syst-
kin í góðu gengi. Dvaldi hann þarna um. kyrrt tvær
nætur í góðu yfirlæti og hvíldist eftir hrakninginn, en
að morgni þriðja dags fylgdi Jón honum á rétta leið og
sagði honum til vegar, það sem eftir væri leiðar í
Álftafjörð. Að skilnaði mælti hann við Ólaf: „Ef þú
kemur ekki við hjá mér á heimleið að sunnan, þá bið
eg þig fyrir kveðju mína til Böðvars prests, og skaltu
færu honum frá mér bréf þetta og böggul; en í böggl-
inum er vettlingur með peningum í, sem eiga að vera
lítils háttar þóknun fyrir drengskap hans okkur til
handa og fyrir ærnar, sem hann lét reka í Maríutung-
ur forðum. — En fari svo, að þú lendir aftur í dal þess-
um, þá máttu ekki fyrir nokkurn mun taka gistingu
hjá karli og kerlingu, því að þau eru hverjum að-
komumanni hættuleg, þótt gömul séu og hrum.“ Ól-
afur þakkaði fyrir heilræðin, tók við bréfinu og böggl-
inum og kvaddi síðan Jón.
Hélt nú ólafur leiðar sinnar og miðaði drjúgum, en
er fram á daginn leið, skall yfir svo glórulaus þoka, að
hann sá varla handa sinna skil. Ráfaði hann um ramm-
villtur fram í myrkur og fannst hann þá vera aftur
kominn í þenna sama dal, þar sem hann hafði síðast
gist; reyndi hann með öllu móti að finna bæ Jóns, en
tókst það ekki, og að ilokum rakst hann á húskofa, sem
hann kannaðist ekkert við. Hafði hann engin önnur