Bændablaðið - 25.02.2016, Blaðsíða 7

7Bændablaðið | Fimmtudagur 25. febrúar 2016
Hið árlega Mjúkísmót fór fram í blíðviðri
laugardaginn 6. febrúar sem undanfari
þorrablóts Seyluhrepps sem haldið var í
Miðgarði þá um kvöldið.
Mjúkísmótið er í grunninn liða- og bæja-
keppni þeirra bæja sem land eiga að Holtstjörn
neðan Langholts í Skagafirði. Upphafið má
rekja meira en áratug til baka þegar nágrannar
á Ytra- og Syðra-Skörðugili og Halldórsstöðum
ákváðu á gleðistund að blása til mannfagnaðar
og skemmtimóts fyrri part þorrablótsdagsins.
Síðan þá hefur aðeins einu sinni verið uppihald,
en nafngiftin lýsir því að ísalög eru ekki alltaf
trygg þó á miðþorra sé.
Keppt er um veglegan farandgrip,
„Dúddabeinið“, listaverk hannað og unnið
af Guðmundi Hermannsyni frá Fjalli sem að
uppistöðu til er úr mjaðmabeini af Sótu gömlu.
Andi Dúdda heitins á Skörðugili svífur yfir
vötnum því um miklu meira en ísmót er að
ræða, andlega upplyftingu og nágrannavörslu
einnig.
Upphaflega var samkoman með varnar-
þing í hlöðunni á Ytra-Skörðugili en flutt-
ist síðan í reiðhöllina á Syðra-Skörðugili,
„Sundahöllina“. Þegar gestir fara að tínast að
um hádegi er kjötsúpa í boði húsfreyja á bæj-
unum, liðin eru kynnt sem og dómarar. Mútur
þeim til handa jafnvel hanteraðar.
Fjögur fimm manna lið
Að þessu sinni voru fjögur lið með fimm
keppendur hvert. Frá Skörðugilsbræðrum,
Einari, Elvari og Eyþóri Einarssonum (Syðra-
Skörðugili) og Ingimar Ingimarssyni á Ytra-
Skörðugili. Dómarar voru þeir Agnar H.
Gunnarsson á Miklabæ, Arnór Gunnarsson
frá Glaumbæ og Bjarni Maronsson sem taldi
sig sjálfkjörinn formann og gerði enginn
athugasemdir, enda maðurinn stjórnarfor-
maður KS. Þulur og „leikstjóri“ var Gunnar
Rögnvaldsson á Löngumýri.
„Hleyptu skeiði hörðu halir yfir ísa“
Keppnin var óvenju hörð, magnaðir hestar og
úrval knapa á öllum aldri þar sem „hleyptu
skeiði hörðu halir yfir ísa“. Haldið var í
Sundahöllina að nýju eftir reiðina þar sem enn
meiri veitingar biðu gesta sem og niðurstöður
keppninnar.
Var ómögulegt fyrir leikmenn að skera úr
um sigurvegara en dómararnir voru starfi sínu
vaxnir og töldu Björn Sveinsson á Varmalæk
óumdeildan sigurvegara, reiðmennskan frábær
og hesturinn allgóður eins og dómsformaður
orðaði það.
Dúddabeinið féll svo í skaut Ingimars
Ingimarssonar á Ytra-Skörðugili en hann var
í öðru sæti á eftir liðsmanni sínum, Birni.
Þórarinn Eymundsson var svo þriðji.
Að verðlaunaafhendingu lokinni eru gjarnan
skemmtiatriði, söngur og gamanmál eða keppt
í óhefðbundnum greinum s.s. skautahlaupi,
pílukasti og skinnaflokkun. Nú var söngur og
almennur mannfagnaður látinn duga en ugg-
laust hafa einhverjir farið að velta fyrir sér
hvernig nappa megi beininu að ári frá Ytra-
Skörðugili.
Gestrisni mótshaldara, viðmót og yfirbragð
samkomunnar er hrífandi og minnir okkur á að
orðin sem letruð eru á legsteininn hans Dúdda
eru þess virða að taka mark á og fara eftir:
„Menn eiga að hafa vit á að vera í góðu skapi“.
/GR/HKr.
Mjúkísmótið í Skagafirði þar sem sveitabæirnir etja saman hestum sínum:
Sjálfsprottin hátíð og undanfari
þorrablóts í Seyluhreppi
Líf og starf MÆLT AF
MUNNI FRAM
V ísur tengdar veðurfari hafa áður birst í þessum þáttum. Það er við hæfi, enda fátt fólki hugstæðara en veðurlag.
Jafnvel verður nettur núningur og metingur
milli landshluta þegar heyrast fréttir af fjölda
vindstiga og ekki síður af snjómagni hér eða
þar, svo ekki sé minnst á hitatölur. Þeim mun
minna er um samanburð á rigningarmetum,
sem þó falla af og til. Fáum hefur betur tekist
en Ísleifi Gíslasyni að lýsa veðri og vindhraða:
Voga skefur vindakast,
virðar trefil brúka.
Það er án efa þéttingshvasst
þegar refir fjúka.
Í síðasta vísnaþætti birtust vísur úr nýút-
kominni Leirbók. Þar er auðvitað svaka-
legar veðurlýsingar að finna. Hallmundur
Kristinsson „hundraðþjalasmiður“ á
Akureyri orti í einu stórviðrinu:
Suðaustanrokurnar auka nú í,
allhvassar vindhviður styrkja.
Líkast til mun ég nú þagna af því
það er of hvasst til að yrkja!
Og einmitt í þessu sama ofviðri orti Davíð
Hjálmar Haraldsson um ósérhlífni hjálp-
arsveitarfólks:
Bjarga þeir bágstöddum enn
og blás‘ekki úr nös uppá heiðum
en löggur og Landsbjargarmenn
lýjast á trampólínveiðum.
Og til að ekki halli á með landshlutum,
þá orti Sigrún Á Haraldsdóttir „leirlista-
kona“ einmitt í þessu sama stórviðri sem
einnig reið yfir Reykjavík:
Í moldviðrinu mátti sjá
margt um götur sviðra,
eins og fjaðrir fauk það hjá
fólkið hérna syðra.
Og enn bætir Davíð í lýsingarnar:
Er á ferli naumast neinn
nema sá er þarf.
Yfir tíu tonna steinn
tókst á loft og hvarf.
En um miðjan febrúar sl. tók nú alveg
steininn úr yrkingum Davíðs Hjálmars.
Laust trúi ég að nokkurt landshlutaskáld
hafi upplifað slík veðrabrigði:
Opnar dyrnar upp á gátt
Ingveldur í Sogni.
Naumast blæs þar nokkur átt
nema helst í logni.
Leiðist mest í logni og yl
Leopold á Hóli,
hann vill fimbulfellibyl
en fárviðri í skjóli.
Á Stafni fellur steypiregn
stöðugt. Þó að linni
blotnar þvottur þar í gegn
í þurrkklefanum inni.
Þurrast veit ég veðurfar
í vindinum á Grundum.
Fyllibyttur þorna þar
á þremur klukkustundum.
Svalt er oft við Syðri-Skörð.
Sauður var þó heppinn;
frusu bara fjórtán spörð
á ferð úr vömb í keppinn.
Við Seylu er á sumrin heitt.
Sjóði vatn í kílum
er með hneif og agni veitt
ögn af krókódílum.
Fæst þar einnig fenjagás,
fuglum öðrum betri,
en gómsætust þó gæfist krás:
Geirhjörtur að vetri.
Geirhjartarkjöt er vinsæll réttur á mínu
heimili, og greinilega víðar:
Frost var slíkt við Fremri-Ás
-og frekar herti,
að frúin eldaði Geirhjartarglás
við grýlukerti.
148
Umsjón:
Árni Geirhjörtur Jónsson
kotabyggð1@gmail.com
Á annað hundrað manns mættu í gleðskapinn í reiðhöllina á Syðra-Skörðugili.
Björn á Varmalæk óumdeildur sigurvegari, reiðmennskan frábær og hesturinn allgóður eins og dómsformaður orðaði það. Við hlið hans er hins
vegar Ingimar Ingimarsson á Ytra-Skörðugili sem hlaut Dúddabeinið, sem Björn hampar þarna í sigurvímu ásamt liðsmönnum sínum.
Myndir / Gunnar Rögnvaldsson
Dómaratríóið leikur stórt hlutverk á Mjúkísmótinu. Þarna eru frá vinstri; Bjarni Maronsson í
Furulundi, Agnar Gunnarsson, oddviti á Miklabæ, og Arnór Gunnarsson frá Glaumbæ. Fullyrt
er að keppendur eigi það til að gauka að þeim mútum til að tryggja sér betra sæti í úrslitum.
Ásdís Sigurjónsdóttir á Skörðugili við Dúdda-
beinið. Hún er nú að segja má verndari Mjúk-
ísmótsins í Skagafirði.