Bændablaðið - 30.11.2017, Blaðsíða 52

52 Bændablaðið | Fimmtudagur 30. nóvember 2017
Dr. Carol Christiansen, einn af
skipuleggjendum Shetland Wool
Week, bauð Þingborgarkonum
að koma á Ullarvikuna og halda
námskeið, þá helst tengt lopa og
íslensku lopapeysunni. Sömuleiðis
vorum við beðnar um að halda
fyrirlestur um tilurð Þingborgar
og starfið í dag.
Tólf Þingborgarkonur lögðu því af
stað frá Keflavík þann 22. september
sl. og lentu í Aberdeen. Þar gistum
við í eina nótt og sigldum svo daginn
eftir með ferjunni „Hjaltland“ til
Leirvíkur á Hjaltlandi, með viðkomu
í Kirkwall á Orkneyjum og lagt að
bryggju í Leirvík kl. 7 um morguninn.
Dagurinn fór svo í að kanna bæinn og
hitta forsvarsmenn Ullarvikunnar, en
fyrsta námskeiðið af þrem var strax
morguninn eftir.
Þrjú námskeið
Við héldum þrjú námskeið, þau
seldust upp um leið og þau voru
auglýst í vor. Þátttakendur á þeim
voru flestir frá Bretlandseyjum en
einnig frá t.d. Noregi, Sviss, Ástralíu,
Kanada, Portúgal og Þýskalandi.
Tvö fyrri námskeiðin voru um
lopaprjón og uppbyggingu íslensku
lopapeysunnar, þátttakendur fengu
lopa og gögn með uppskrift að peysu
og þar var einnig hægt að teikna
eigið mynstur. Margrét Jónsdóttir
og Katrín Andrésdóttir önnuðust
undirbúning þessa námskeiðs, mikil
ánægja var með það og nægur tími
gafst til kennslunnar. Einnig buðum
við upp á pakkningu með kraga í
lopapeysustíl, ágætt verkefni til að
æfa sig í lopaprjóni. Lopaprjón er
svolítið séríslenskt og það er öðruvísi
að prjóna úr lopa en spunnu bandi.
Okkur kom á óvart hve margar
reyndar prjónakonur höfðu veigrað
sér við að prjóna úr plötulopa, þarna
getum við gert betur með kynningu
og kennslu.
Þriðja námskeiðið var um
Hafsjalið sem Katrín hannaði. Á því
námskeiði gafst fólki kostur á að
kaupa tilbúna pakkningu, uppskrift
og Þingborgarband (Dóruband) sem
Halldóra Óskarsdóttir litar. Allir keyptu
sér pakka og sumir fleiri en einn.
Þessar pakkningar fást núna í
Þingborg, einnig er auðvitað hægt
að kaupa uppskriftina og liti að eigin
vali.
Fyrirlesturinn
Fyrst sagði Hildur Hákonardóttir
frá tilurð og hugmyndafræði
Þingborgar. Það kemur enginn að
tómum kofunum þar sem Hildur er
annars vegar og var erindi hennar
mjög fróðlegt og skemmtilegt.
Katrín talaði svo um sameiginlegan
arf okkar Hjaltlendinga, norræna
stuttrófuféð, íslenska fjárstofninn
og litaflóru fjárins, um íslensku
ullina, vinnslu hennar og sérstaklega
þá hvernig hún er nýtt í Þingborg.
Margrét greindi síðan frá starfinu í
Þingborg og hvernig starfsemin hefði
þróast. Verslunin í Þingborg gengur
mjög vel og viðskiptavinirnir kunna
vel að meta þá gæðavöru sem þar er
á boðstólum.
Húsfyllir var á fyrirlestrinum og
komust færri að en vildu, okkur var
sagt að þetta væri stærsti viðburður
á Shetland Wool Week frá upphafi!
Á öðrum kvöldfyrirlestri kynnti
Hildur Hákonardóttir bók sína um
kljásteinavefstaðinn. Meðhöfundar
Hildar og með henni á myndinni eru
þær Elizabeth Johnston og Marta
Kløve Juuhl.
Í víking til Hjaltlandseyja
– Sunnlenskar ullarkonur kynntu sér Breska ullarátakið – Campaign for Wool
• Ull er náttúrulegt efni, er liður í kolefnishringrásinni og bindur
þannig CO2. Lífræn kolefnissambönd eru u.þ.b. 50% af þyngdinni.
• Ullarföt eru bestu náttúrulegu skjólklæðin í öllum veðrum.
• Á hverju ári vex sauðkindinni nýtt reyfi, ullin er því endurnýjanleg
auðlind.
• Auðvelt er að eyða ull þar sem hún er fullkomlega lífbrjótanleg.
Ullarframleiðendur leitast stöðugt við að bæta meðferð og nýtingu
ullarinnar, markmiðið er að gera ullariðnaðinn sjálfbæran til framtíðar.
Hvers vegna er ullin einstök?
Sauðfjárbóndi á Hjaltlandseyjum að gefa kindunum sínum eitthvert góðgæti. Myndir / Páll Imsland.
Nöfn þátttakenda á Ullarvikunni hengdar á prjóna sem sýna hvaðan þeir
komu. Hér vantar þó Ástralíu.
Námskeiðin fóru fram í Islesburgh Community Center sem er myndarlegt
félagsheimili í Leirvík.
Hafsjal.
Mesta athygli okkar vakti hins vegar Uradalebandið. Ullin er frá þrem lífrænt
vottuðum sauðfjárbýlum sem búa með hjaltneskt sauðfé, margir tónar af
sauðalitum og sömuleiðis band litað með lífrænt vottuðum aðferðum. Þetta
Húsfyllir var á fyrirlestrinum og
komust færri að en vildu, okkur var
sagt að þetta væri stærsti viðburður