Bændablaðið - 30.11.2017, Blaðsíða 7

7Bændablaðið | Fimmtudagur 30. nóvember 2017
Hinn 16. nóvember var árlegt kaffihúskvöld
Víkurskóla haldið. Löng hefð er fyrir að
nemendur bjóði heim gestum á þessu
kvöldi og fái rithöfund í heimsókn eða
undirbúi sjálfir dagskrá ásamt kennurum.
Síðastliðið vor gerðist Víkurskóli
jarðvangsskóli, þar sem hann er einn af
þremur skólum í Kötlujarðvanginum. Í
jarðvangsskólanum hugum við enn betur en
áður að því sem tengist jarðfræði svæðisins.
Þar á meðal er menningar- og söguarfur.
Fossar og óskasteinar settu því svip sinn á
kvöldið að þessu sinni. Bekkir 1.–4. b fluttu
lagið Vorvindar glaðir og sömdu dans með.
5.–6. bekkur settu á svið leikritið Gullkistan
sem byggist á sögunni um gullkistuna
í Skógarfossi. 7.–8.b
sömdu örsögur um óskasteina og stúlknakór
eldri bekkinga söng lagið Óskasteinar. 9.–10.
bekkingar léku sér með tungumálið á
skemmtilegan hátt,
sviðsettu málshætti og
áhorfendur gátu upp
á. Nemendur bökuðu
fyrir kvöldið og gefin
var út uppskriftabók.
Þetta var gefandi,
lærdómsrík og
skemmtileg samvera,
þar sem íslenskan var í hávegum höfð og
nemendur sýndu í verki að þeir kunna
sannarlega að bjóða heim gestum.
MÆLT AF
MUNNI FRAM
M ikið auglýsingaflóð dynur á landsmönnum þessi dægrin, bæði í sjónvarpi og blöðum. Á heilli
síðu Bændablaðsins eru auglýst undralyf sem
nánast allt ná að bæta. Kaupfélag eitt auglýsir
undraefni sem gagnast kann í fjölda tilfella.
Davíð Hjálmar Haraldsson umorðaði
auglýsinguna í ofurlítið knappara form:
Augnpokar og ygglibrá,
ekki held ég þetta batni
nema karlinn komist á
kálfaskituduft í vatni.
Linnulaus lurkur hefur legið yfir
landi samfellt í vikutíma. Sigmundur
Benediktsson, sem búsettur er á Akranesi,
hefur undanfarið dvalið á Vatnsenda í
Eyjafjarðarsveit, og haft hægt um sig í
ótíðinni. Fullkomlega verklaus var hann
þó ekki, allavega hugurinn starfandi. Þann
19. nóv. fæddist staka:
Vetur kelur blóm í blund,
brynjast melar ljósir.
Fýkur él um freðna grund,
fæðast hélurósir.
Þann 21. nóv. herti verulega á veðrahamnum:
Kólgubakki hreykist hátt
hristir makka framan.
Hríðarklakkar herða mátt,
hjörðum pakkar saman.
Þann 23. nóv. skall svo á grimmdar stórhríð:
Hvin frá tindum, hvæs í skor
hvassir vindar magna.
Kóf í skyndi kefur spor,
kátar lindir þagna.
Það sem lifir þessa þáttar verður í líkum anda
og vísur Sigmundar. Kristján Benediktsson
frá Stóramúla í Dalasýslu orti:
Nóttin huldi vatnsins veg,
vetrar buldi kliður.
Nóttin kulda- og kólguleg
kafald muldi niður.
Vorið 1979 verður lengi í minnum haft.
Vetrarveður geisaði langt fram á vor. Hallveig
Guðjónsdóttir á Dratthalastöðum orti:
Kuldalegt er Kára bak
og klakaskeggið snúna.
Herðir‘ ann óspart hálsatak
á Héraðsbúum núna.
Kristín Andrésdóttir orti þessa vetrarvísu:
Gluggar frjósa, glerið á
grefur rósir vetur.
Falda ljósu fjöllin há;
fátt sér hrósar betur.
Svo ein kostuleg vetrarstemma eftir Káin:
Út í skóg var hvasst og kalt,
krummi og tófa „þjáddist“.
Þá var „snjóur“ yfir allt,
engin lóa „sjáddist“.
Ein af systkinunum frá Grafardal var
Guðný Beinteinsdóttir, fædd í Grafardal
1915. Eftir Guðnýju kom út ljóðabókin „Ég
geng frá bænum“ og þar er að finna þessa
vetrarvísu:
Snjóar á Fróni, snúast vindar,
snarpan gerir hríðarbyl.
Frýs nú vatnið Litlulindar,
leggst í klaka Stóragil.
Þessi mergjaða vísa Benedikts Valdemars-
sonar frá Þröm í Eyjafirði er eins og lifandi
lýsing liðinnar viku:
Syngur tíðin sorgarlag
sæld og blíðu dylur.
Á mér níðist nótt og dag
norðanhríðarbylur.
Þórmundur Erlingsson frá Stóra-Botni á
Hvalfjarðarströnd kvað í illviðri:
Skjálfa tindar, skefur snæ,
skjól og yndi þrýtur.
Kófið blindar, kelur fræ,
krap á lindum flýtur
191
Umsjón:
Árni Geirhjörtur Jónsson
kotabyggð1@gmail.com
Hér eru svipmyndir úr Víkurskóla í Vík í Mýrdal, en krakkarnir buðu gestum í veglega dagskrá í tilefni af Degi íslenskrar tungu.
LÍF&STARF
Dagur íslenskrar tungu í Vík