Bændablaðið - 22.03.2018, Blaðsíða 38

Bændablaðið - 22.03.2018, Blaðsíða 38
38 Bændablaðið | Fimmtudagur 22. mars 2018 Við setningu Búnaðarþings 2018 á dögunum, vakti ræða hinnar finnsku Meri Remes nokkra athygli en hún færði íslenskum bændum kveðjur frá norrænu bændasamtökunum á reiprennandi íslensku. Guðný Helga Björnsdóttir frá Bessastöðum stjórnaði samkundunni og kynnti Meri inn sem fyrrverandi vinnukonu hjá Guðrúnu Lárusdóttur og Þórarni Leifssyni í Keldudal í Skagafirði. Meri færði Bændasamtökum Íslands finnska lopasokka, svo þeim myndi farnast vel í því að standa í fæturna gagnvart dómi EFTA-dómstólsins um afnámi frystiskyldunnar á innfluttu kjöti og heimildinni til innflutnings á ferskum eggjum og ógerilsneyddri mjólk. Fannst landið og náttúran sérstaklega spennandi Meri kom fyrst til Íslands 15 ára gömul, þegar hún dvaldi í um ár á Eskifirði sem skiptinemi. Hún hafði smitast af áhuga móður sinnar sem var á Íslandi í eitt ár og starfaði sem sjúkraþjálfari í kringum árið 1975. „Ég ólst upp við sögur af Íslandi, fögru og ört breytilegu umhverfinu – og menningunni sem kennir sínu fólki að lifa af og með náttúrunni. Hún mamma kom líka með bækur. Mér fannst landið og náttúran sérstaklega spennandi. Ég ólst upp við þessar sögur og ég held ég hafi verið átta ára þegar ég ákvað að koma til Íslands. Þegar ég var sem skiptinemi á Eskifirði fékk ég að eltast við rollur upp á fjöllum og koma heim í dásamlega bragðgóða kjötsúpu. Ég fékk að heimsækja bæi og var í viku hjá hreindýrabónda á Jökuldalnum. Það var æðislegt að vera á Eskifirði og rosalega vel tekið á mót mér – mér fannst eins ég hefði hreinlega verið ættleidd. Þetta var á þeim tíma þegar það þótti dálítið sérstakt að vera útlendingur á Íslandi,“ segir Meri um fyrstu áhrifin af Íslandi. Fann bændataugina í Keldudal Svo liðu nokkur ár hjá Meri í Finnlandi, þar sem hún innritar sig meðal annars í nám í Búvísindum – en hún á hins vegar engin bein tengsl í búskap. „Ég las svo í stúdentablaði um einhvern bóndabæ á Íslandi sem hefði tekið til sín finnska búvísindanema í verknámi – en það er skylda að ljúka slíku námi á þessari námsbraut. Þetta reyndist vera Keldudalur í Skagafirði. Þar sem að ég hafði alltaf verið að hugsa um það að fara aftur til Íslands fannst mér tilvalið að hafa sambandi við þau og athuga hvort það væri möguleiki á að taka verknámið þar. Sem betur fer eru þetta hugrökk hjón og þau tóku þessa áhættu með mig, en ég hafði engin sveitastörf unnið þegar ég kom í Keldudal. Ég er rosalega þakklát þeim fyrir að hafa leyft mér að vinna þarna um sumarið, því mér fannst þetta vera algjört ævintýri. Svo hefur þessi reynsla nýst mér mjög vel seinna, því þau treystu mér fyrir ótrúlegustu verkum. Þau voru mér líka mjög góðir kennarar. Þar fékk ég í viku að vera „platbóndi“ og upplifa smávegis hvernig það er að reka býli. Ef það hefði ekki verið fyrir þau mörg mörg ævintýri og ótrúlegan fjölda af góðu, hjálpsömu og vingjarnlegu fólki sem ég fékk að hitta á Íslandi – myndi ég aldrei hafa stigið það skref í lífinu sem leiddi til þess að ég fór að læra um og starfa vid landbúnað. Mér líkaði reyndar svo vel að ég kom aftur annað sumar til að vinna hjá þeim.“ Hver er maðurinn í stóðréttunum? En það voru ekki bara sögurnar sem mamma Meri sagði henni um Ísland – og náttúran – sem tældu hana til Íslands. Hún sá mynd af manni í stóðréttum sem heillaði hana mjög. „Það var þessi maður, sem sannfærði mig um að Ísland væri fyrir mig. Hann hefur margt að svara fyrir. Ef það er einhver sem þekkir hann, þá má hann endilega færa honum góðar kveðjur frá mér. Væri voða gaman að vita hver hann er.“ Myndin sem hér fylgir er út bókinni Stallion of the North – The Unique Story of the Iceland Horse, eftir Sigurð A. Magnússon með myndum eftir Guðmund Ingólfsson og fleiri. Maðurinn sem Meri á við er sá í rauðu peysunni, til vinstri. Eftir að Meri lauk námi var hún á þvælingi hér og þar; meðal annars við nám og störf í Níkaragva, á Nýja-Sjálandi, í Kanada hjá landbúnaðarráðuneytinu – og í öðrum Norðurlandaríkjum. „Svo er ég búin að vera hér í Finnlandi í sex ár núna og hef meðal annars starfað hjá finnsku bændasamtökunum meðfram meistaranáminu, sem ég er nýbúin að klára.“ Vinnur með ungum bændum „Mitt verksvið hjá finnsku Bændasamtökunum er ungir bændur – eða þeir sem eru yngri en 35 ára. Við erum ekki með nein sérstök samtök fyrir þennan aldurshóp, eins og er á Íslandi til dæmis. Þar koma mörg verkefni upp á borð, til dæmis kynslóðaskipti og ýmis félagsleg viðfangsefni. Mér finnst það kostur við mitt starf að ég fæ að vinna við svo fjölbreytt verkefni; til að mynda bæði með grænmetisbændum og kúabændum. Ég er mikið að fást við verkefni sem snúa að framtíðinni, en einnig spurningar um lífsgæði. Annars er okkar kerfi mjög sérhæft og Meri Remes frá finnsku bændasamtökunum flutti íslenskum bændum kveðju á Búnaðarþingi 2018: Finnar geta lært af verklaginu við Búnaðarþing – og Íslendingar af afleysingakerfi bænda í Finnlandi Mynd /smh Mynd / smh
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Bændablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bændablaðið
https://timarit.is/publication/906

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.