Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1995, Page 9

hægt að gera tilraunir inn í núverandi
ramma. Og það hafa verið gerðar
tilraunir.
✓
IKópavogi hefur fullorðið fólk haft
frumkvæði að starfsemi sem brúar
bilið milli vinnumarkaðar og líf-
eyrisaldurs. Þetta eru Hana nú klúbb-
amir sem starfað hafa í 10 ár. I örstuttu
máli er þetta lausbeislaður félags-
skapur sem tengist öllum þáttum
eðlilegs lífs. Fólk sækir leikhús,
tónleika, myndlistarsýningar, bók-
menntauppákomur og vísindalega
starfsemi af mörgu tagi og rnargt
annað eða allt annað sem boðið er
uppá í þjóðfélaginu. Og á heimaslóð
vinnur Hana nú sjálfstætt, sérstaklega
með gerð bókmenntadagskráa sem
æfðar eru undir stjórn faglegra leik-
stjóra og farið er með víða um landið
og annarra tilfallandi þátta í menn-
ingar- og skemmtanageiranum. Og
ekki líður neitt ár án þess að Hana nú
félagar fari í kráarferð! Þarna er sem
sagt ekki viðurkennt að fullorðið fólk
þurfi einhverja sérstaka meðferð.
Sérstaka forsjárhyggju, sem oft tröll-
ríður starfi “fyrir” fullorðið fólk. Svo
einfalt er þetta - þessi hugmynda-
fræði - að lífið er eðlileg þróun sem
ekki er rofin með dagsetningum lög-
gjafans! Fólk getur rétt ímyndað sér
hvaða áhrif slík starfsemi hefur á
heilsu fólks. Þarna er ekki starfsemi
sem tekur við einhverjum tímamót-
um. Þetta er viðbót við daglegt líf. Og
þetta er einfalt í framkvæmd. I þessu
tilviki hefur Kópavogsbær skapað ytri
ramma fyrir starfsemina. Og Asdís
Skúladóttir hefur tengt starfsemina
við alla þætti menningar og lista frá
byrjun.
En það er hægt að byrja smátt.
Einn þáttur í starfsemi Hana nú
er laugardagsgangan. 110 ár - undan-
tekningarlaust - hafa Hana nú lelagar
komið saman kringum kaffikönnu á
laugardagsmorgnum. Fólk tekur sinn
tíma í að rabba saman og röltir svo í
klukkutíma um bæinn. Slíka starfsemi
er hægt að hefja á öllum stöðum
fyrirvaralaust. Það þarf ekki annað en
lykil að húsnæði og kaffikönnu, til
dæmis hjá verkalýðsfélaginu eða í
safnaðarheimilinu eða jafnvel heima-
húsi á litlum stöðum hjá einhverjum
sem vaknar á morgnana og þar sem
börnin eru flogin úr hreiðrinu. Ef slík
starfsemi byrjar fer hún strax að
springa út. Það koma nýir þættir upp
í rabbinu og ný vináttusambönd.
Margir Kópavogsbúar hafa vaknað á
laugardagsmorgnum í 10 ár bara til
að koma í gönguna. Þetta hlýtur að
vera gaman!
Hér hefur verið drepið á tvo þætti,
inni í heilbrigðiskerfinu og utan þess.
Þetta er gert til að benda á gildi
fyrirbyggjandi vinnu til að bæta
heilsuna og fresta sjúkdómum og
auka hamingju einstaklinganna, og
beina athyglinni að hlutverki “sálar-
innar" í þessum þáttum.
Þarna er örugglega mikið verk að
vinna. Kannski er það upphaf þessa
Hlerað
í hornum
Umferðin stítlaðist algjörlega. Það tók
lögregluna fulla klukkustund að koma
henni aftur í eðlilegt öngþveiti.
*
Ég vinn við móttöku farangurs fyrir
stórt flugfélag. Partur af starfi mínu
er að ganga úr skugga um að töskur
þær, sem ég tek á móti, séu merktar
réttum eiganda. Stöðluð spurning er
þess vegna þessi: „Er þetta þín taska?“
Einu sinni þegar mikil ös var og mikið
að gera bar ég þessa spurningu upp
sem oftar. Viðkomandi farþegi svaraði
ekki strax en þegar ég staldraði við
og leit spyrjandi á hann svaraði hann
lágt: „Nei, mágur minn á hana, en
hann sagði að ég mætti hafa hana".
verks að auka trú á fyrirbyggjandi
starf, en það er kannski ekki vinsælt
á “samdráttartímum”. Samt er það
örugglega góður “bissnes”. En tölu-
legar sannanir verða oft erfiðar. Að
koma í veg fyrir slys eða sjúkdóma er
ekki auðvelt að sanna og þá vantar
peninga. Að taka við afleiðingum
slysa eða sjúkdóma er annað mál því
þá opnast allar flóðgáttir fyrir pen-
ingastrauminn. Og enn erfiðara er að
meta hamingjuna til peninga. En
hamingjan tengist sannarlega oft
ástandi sálarinnar!
Þegar tengdamamma hætti að reykja
bætti hún heldur við sig í þyngd. Ég
hafði ekki gert mér grein fyrir þýðingu
þess fyrr en eitt kvöldið að við vorum
að horfa á sjónvarpið heima hjá
tengdaforeldrum mínum. Tengda-
mamma var að sækja eitthvað en
staldraði við á leiðinni til að fylgjast
með einhverju sem var að gerast á
skerminum, án þess að athuga að með
því skyggði hún á. Allt í einu sagði
tengdapabbi með saknaðarhreim:
„Hugsið ykkur, ég man þá tíð þegar
hún skyggði bara á hálfan skerminn“.
*
Og svo var það maðurinn sem fór að
safna skeggi. Eftir vikutíma gat hann
ekki lengur þagað yfir því við konu
sína.
Hrafn Sæmundsson,
atvinnumálafulltrúi.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
9