Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1999, Page 20

BERGMAL - VINA-
OG LÍKNARFÉLAG
r
vordegi 1998 var hringt í
undirritaðan og hann beðinn
ásamt félaga sínum, Sigurði
Jónssyni tannlækni og píanóleikara
að sjá af einni kvöldstund austur á
Sólheimum í
Grímsnesi þar sem
Bergmál væri með
orlofsviku. Sá sem
hringt var í er vanari
að segja já en nei við
svona beiðnum og
við félagarnir fórum
svo síðar austur þan-
gað, að vísu á vitlausum degi, en
ánægjuleg með afbrigðum var heim-
sóknin og sl. vor var svo farið aftur
austur í Sólheima.
Andinn í þessum
glaða hóp var einstak-
lega góður og átti það
jafnt við um orlofs-
vikugesti sem þá
ótöldu sjálfboðaliða
sem hér að vinna.
Þarna voru í bæði
skiptin Qölmargir
félagar í aðildar-
félögum Öryrkja-
bandalagsins, enda
tekið fagnandi á móti
fólki sem einhver
fötlun hrjáir eða
hamlar. Við kom-
umst að því að bæði
árin voru tvær svona
vikur, hin vikan
helguð krabbameins-
sjúkum enda slíkir
upphaflegir gestir orlofsvikna.
Margt er sem betur fer mært að
verðleikum í okkar samfélagi, en sjal-
dan höfum við kynnst einlægara
þakklæti og meiri gleði en í heim-
sóknunum til þeirra í Bergmáli. A
alþjóðlegum alzheimerdegi sem frá
er greint annars staðar í blaðinu flutti
svo formaður Bergmáls Kolbrún
Karlsdóttir, erindi ágætt um félags-
skapinn og starfið og okkur þótti
tilvalið að fá hana Kolbrúnu í viðtal
um tilurð Bergmáls, sem við heyrð-
um að átti sitt óvanalega upphaf en
ágæta um leið.
Það kom enda í Ijós hve margt okkar
fólk hafði gestrisni þeirra Bergmáls-
félaga notið, þar höfðu átt hina bestu
og skemmtilegustu dvöl: heilaskað-
aðir, alzheimersjúkir, sykursjúkir,
hjartasjúklingar, nýrnasjúklingar, MS
sjúklingar, Parkinson sjúklingar,
flogaveikir, blindir og er þá ekki allt
upptalið.
r
Idag er því miður ekki algengt að
fólk leggi á sig ómælda fyrirhöfn í
annarra þágu svo létta megi sam-
ferðafólkinu lífsgönguna, en það
gjörir Bergmál svo sannarlega.
Bergmál nýtur engra opinberra
styrkja til sins gjöfula starfs og
kostnaðarsama um leið. Þar leggja
margir fram mikið, bæði í vinnu og
fjármunum og svo hefur mikill fjöldi
utanaðkomandi lagt þeim lið sitt svo
allt hefúr blessast “með Guðs hjálp”
eins og Bergmálsfólk orðar það.
Hún Kolbrún Karlsdóttir sem að
öllum öðrum ólöstuðum hefur unnið
félaginu með afbrigðum tók því vel
að tæpt yrði á nokkrum atriðum
varðandi bæði tilurð og starf.
Það kemur ritstjóra ekki á óvart þó
sá ágæti maður Jón Hjörleifur
Jónsson sé örlagavaldur í þessu efni.
Hann var söngkennari og kórstjóri
skólakórsins í Hlíðardalsskóla á sinni
tíð og kórfélagar frá 1958-1959 komu
saman og sungu undir stjóm Jóns
Hjörleifs árið 1989 heima í stofunni
hennar Kolbrúnar, 42 fögnuðu tíma-
mótunum á þann hátt.
Jón Hjörleifur slasaðist nokkru
síðar og í framhaldi af “upprisu-
hátíðinni” Jóni Hjörleifi til heiðurs
var svo ákveðið að stofna félagið
Bergmál sem til varð í október 1992.
24 stofnfélagar og þau Kolbrún, Karl
Vignir Þorsteinsson og Ólafúr Ólafs-
son kosin í stjórn. Fóru þau fljótlega
að sinna eldra fólki og öðrum ein-
mana og fara í ferðir, gefa út söng-
bækur o.s.frv.
Ólafur lést svo af
krabbameini langt
um aldur fram og í
síðustu dagbókar-
blöðum hans var
þetta um Bergmál:
“Lofið Bergmálinu
að lifa, það er alltaf
þörf fyrir kær-
leikann”. Og svo fór
boltinn af stað.
Tæplega 20 félagar
með tvær hendur
tómar ákváðu að
halda orlofsviku fyrir
krabbameinssjúka í
Hlíðardalsskóla og
með elju, dugnaði og
góðri hjálp að ofan
var fyrsta orlofsvikan
staðreynd í ágúst
1995 með 43 þátttak-
endum. Alls urðu svo orlofsvikurnar
5 á þrem sumrum í Hlíðardalsskóla
og heppnuðust mjög vel og var
fagnað vel af þeim sem nutu.
En svo var Hlíðardalsskóli leigður
út og þá var Bergmál húsnæðislaust
fyrir sína þörfu og góðu starfsemi.
Þá var það sem blindur vinur
Bergmáls benti á Sólheima og í tvö ár
nú hafa verið haldnar austur þar
fjórar orlofsvikur.
Ritstjóri veit vel hversu fórnfúst og
gefandi starf Bergmáls er, hversu
mikið er af mörgum af mörkum lagt.
Dugnaður við fjáröílun er einn þátt-
Kolbrún
Karlsdóttir
20