Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1999, Blaðsíða 40

Jens ívar Albertsson og Árni Salomonsson:
NÁMSKEIÐ
Á N ORÐUR-Í RL ANDI
Sjálfsbjörg landssamband fatl-
aðra fór af stað fyrir þremur
árum með átak fyrir hreyfi-
hamlaða unglinga á aldrinum 13-16
ára. Markmiðið með þessu átaki var
að rjúfa félagslega einangrun ungl-
inganna, að þeir kynntust og ynnu
saman að ýmsum málum er varða þá
sérstaklega.
Eins og áður sagði, veitir Sjálfs-
björg, lsf. þessu átaki fyrir ungl-
ingana forstöðu og
býður upp á aðstöðu í
Sjálfsbjargarhúsinu að
Hátúni 12. Þeir sem
hafa komið að undir-
búningi mála eru:
Ungmennahreyfing
Rauða kross íslands,
hér eftir kallað URKÍ
og Ungmennahreyfing
Sjálfsbjargar lands-
sambands fatlaðra, hér
eftir kallað Ný-ung.
I undirbúningsvinn-
unni var talið mjög
mikilvægt að efla fé-
lagslegt frumkvæði
unglinganna. Því var
lögð áhersla á að
starfið yrði nokkuð
frjálst og unglingarnir
hefðu svigrúm til að
ákveða sjálfir hvað þeir vilja gera sér
til skemmtunar og fróðleiks.
Unglingarnir leggja sjálfir drög að
starfinu. Leiðbeinendur í þessu starfi
koma frá URKÍ og Ný-ung.
Tveimur leiðbeinendum bauðst að
fara á námskeið á Norður írlandi á
vegum Mobility International. Fyrir
valinu urðu Jens ívar Albertsson frá
URKI og Árni Salomonsson frá Ný-
ung. Þetta námskeið var í tveimur
áföngum, annar var haldinn vikuna
20.-27. febrúar og sá seinni 26. júní -
3. júlí á þessu ári. Yfirskriftin var,
“Leadership training in intergrated
youth work” sem útleggst á góðri
íslensku sem “Leiðbeinendaþjálfun í
blönduðu unglingastarfi.” Með
blönduðu unglingastarfi er átt við að
unglingarnir komi frá ólíkum stöðum
þjóðfélagsins, svo sem fatlaðir, ófatl-
aðir, “litaðir”, kaþólikkar, mótmæl-
endur og svo framvegis.
Ferðasagan í hnotskurn
Þegar ferðalangarnir litu út um
gluggann um morguninn á brott-
farardegi 20.febrúar, fyrr á þessu ári,
leist þeim ekki á blikuna. Úti var
mikill skafrenningur, dæmigert
íslenskt ferðaveður. Létu þeir það
ekkert á sig fá og “börðust” út á
flugvöll. Eftir það gekk ferðin eins
og í sögu og sannaðist þar máltækið:
Fall er fararheill.
Á flugvellinum í Belfast fengum
við höfðinglegar móttökur og vorum
keyrðir á námskeiðsstað, nánar tiltek-
ið Balinrahn sem er tveggja tíma
akstur suður af höfuðborg N-írlands.
Með á námskeiðinu var fríður mann-
skapur frá ýmsum löndum svo sem
írlandi, Finnlandi, Belgíu, Sviþjóð og
Hvíta-Rússlandi.
Það var stíf dagskrá fyrri vikuna,
námskeið, fyrirlestrar, skoðunarferðir
o.fl. Það sem stóð upp úr var ein
skoðunarferð sem var farin í
“Flemming Fulton Youth club."
Þarna sáum við félagsmiðstöð, sem
byggir starfsemi sína á “samblönd-
un” fatlaðra og ófatlaðra. Hugmynd
þeirra Norður-íra er sú og kannski
ekki ný af nálinni að þessir hópar
sem hafa sínar mismunandi þarfir
geti unnið saman í leik og starfi. Það
var eiginlega undarlegt að finna
þvílíka sameiningu sem þessa, þar
sem allir sýndust
jafnir hjá þjóð þar
sem hérumbil allir
íbúar landsins
þekkja einhvern,
sem hefur verið
drepinn eða lim-
lestur í sorglegum
þjóðernisdeilum.
Annað sem okkur
fannst standa upp
úr, var einn eftir-
miðdagur, sem var
helgaður “vanda-
málalausnum”,
þ.e.a.s. hópnum var
skipt í ijóra minni
hópa sem fengu í
hendur ímynduð en
raunhæf vandamál
sem þeim var ætlað
að leysa. Það er að
segja mál sem hafa komið upp hjá
þeim þarna úti og geta hvenær sem er
skotið upp kollinum hjá okkur, það er
að segja okkar starfi. Tengdust þessi
vandamál eiturlyfjum, kynferðis-
málum og fleira.
Hóparnir komu svo aftur saman og
ræddu um hvernig þeir skyldu leysa
vandamálin. Það var hægara sagt en
gert, þar sem þjóðfélagsaðstæður í
sumum löndum voru mjög svo ólíkar
og ekki hægt að leysa málin á einn
hátt, þeirra vegna.
Heimavinnan
Eitt verkefni námskeiðsins var að
vinna heimaverkefni, sem varð að
gerast á milli áfanga og hafa í heiðri
Árni í góðra vina hópi.
40