Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.2000, Page 10

sjónin fór. Heilsa mín hefur batnað
eftir að ég varð blind.“
Draumarnir hennar Brynju
Brynju dreymir oft fyrir atburðum
og hana dreymdi fyrir veikindum
sínum. „Mér fannst ég detta út í
Tjörnina í Reykjavík, kolmórauða,
aftur og aftur. Þá vissi ég, að ég
myndi verða mjög veik, rísa upp
aftur, en aldrei alheil.
í draumi er ég alltaf sjáandi. Þá sé
ég vini mína sem ég hef kynnst eftir
að ég varð blind - sé þá eins og ég
held að þeir líti út. Ég hef alltaf haft
áhuga á draumum, en finnst þeir
miklu merkilegri eftir að ég varð
blind. Eins og þeir komi manni í
tengsl við annan heim í svefninum.
Oft hlakka ég til að sofna og fá að sjá
fólk og landslag í fogrum litum.“
Svefnherbergi Brynju er afar hlý-
legt. Fallegar myndir á veggjum.
Handunnið bútateppi á rúminu er gjöf
frá vinkonu hennar á Kýpur. „Björk
var átta mánuði að sauma rúmteppið
handa mér,“ segir Brynja sem valdi
gluggatjöld í sama litastíl. Veggur
með íkonum, Jesústyttum og kross-
um hlýtur að geisla út frá sér. „Litli
íkoninn er gjöf frá presti í Grikklandi
sem leiddi mig um kirkjuna sína og
lét mig kyssa allar helgimyndirnar.
Styttan af Maríu mey er frá Karmel-
systrum í Hafnarfirði.“
Brynja segist hafa vandað sig
mikið þegar hún var að hengja upp
trúarlegu táknin sín sem koma víða
að úr heiminum. Ekki skrítið að hana
dreymi fallega í svo geislandi um-
hverfi.
„Mér finnst ég aldrei vera ein,
alltaf einhver góður andi hjá mér,
kannski er verndarengill með hlífi-
skjöld yfir mér. Hér er svo rólegt að
maður gæti verið uppi í sveit. Mér
finnst oft gott að vera ein og hlusta á
þögnina. Annars hlusta ég mikið á út-
varp og tónlist og hlusta á hljóðbækur
frá Blindrabókasafninu. Ég neita
samt aldrei að fara út þegar mér býðst
eitthvað skemmtilegt,“ segir hún
hlæjandi. „Ég nýt þess að fara í leik-
hús, á tónleika eða setjast inn á kaffi-
hús. Hávaðasama staði forðast ég,
þoli illa háværa popptónlist.
Ferðalög, innri sýn
„Hvernig getur þú haft gaman af
að ferðast,“ spyr fólk mjög vantrúað.
Ferðalög hafa alltaf heillað mig,
ekkert síður eftir að ég varð blind.
Fólk og landslag „sé“ ég í gegnum
góða ferðafélaga og með annarri
skynjun. Ég komst í mína fyrstu utan-
landsferð átján ára, þótt ég væri búin
að vera mikið veik, sá þá sólareyjuna
Majorka og London.
Ég var búin að ferðast mjög mikið
innanlands og utan á meðan ég naut
sjónar, en var næstum blind þegar
Grikklandsdraumurinn rættist. Gríska
goðafræðin og tónlistin heilla mig.
Lærði að dansa sorba af danskennara,
sem ég lá með á Landsspítalanum.
Tvisvar hef ég heimsótt Grikkland,
þreifað á hofrústum á Akropolishæð
og farið í allar skoðunarferðir. I forn-
minjasafninu í Aþenu stalst ég til að
þreifa á leirkerjum og listaverkum og
upplifði þau mjög sterkt.
Á Kýpur á ég góða vini. Fyrsta
ferðin mín þangað var 1989. Ég og
Björk vinkona mín vorum seinar að
panta og fengum aðeins íbúð á
Kastel. Eitt örlagaríkt kvöld heillaði
tónlist úr garðinum, tónar gríska
Kýpurmannsins Andreasar sem hefur
verið blindur frá fæðingu. Andreasi
var sagt frá blindu konunni og spurði
hvort hann mætti setjast hjá okkur í
hléinu. Björk var vön að umgangast
mig og fannst blinda ekki mikil
fötlun. Þau urðu ástfangin og eru nú
hamingjusöm hjón með þrjár litlar
dætur. Blinda mín leiddi þau saman.
Ég hef flogið ein til Kýpur að heim-
sækja þau og finnst það ekkert erfitt,
fæ svo góða aðstoð á flugvöllunum.
Túnisferðin mín er eftirminnileg.
Þá fór ég ríðandi á úlfalda inn í
eyðimörkina fyrir sólarupprás. Ég var
hrædd að sitja ein á úlfaldabaki, en
tveir Arabar tóku sér stöðu við sitt
hvora hlið, tilbúnir að grípa mig.
Gamall bedúíni hjálpaði mér af baki í
eyðimörkinni og lét mig setjast upp á
sandhól. Aarabastrákur kom til mín
með sandkött og vildi láta mig
klappa honum. Ég óttaðist flær, en
var forvitin, hafði aldrei heyrt talað
um sandketti áður. Kötturinn var
hræðilega magur. Síðan fóru bedú-
ínarnir að dansa og syngja til að
fagna sólarupprásinni. Alveg ótrúlegt
að upplifa þetta.“
Brynja skrifaði ferðasögu frá
Mexíkó: Hún situr á steini á strönd-
inni, hlustar á gítarleik og söng
Mexíkana...„öldurnar risu hátt og
létu ekki sitt eftir liggja við undir-
leikinn.“ Hún gengur jafnvel á vit
hafsins, stór alda skellir henni, en
mexíkanskur herramaður bjargar með
ótrúlega snörum handtökum. Hún
sækist eftir útiveitingastöðum á
ströndinni, hlustar á „síbreytilegt tón-
fallið frá öldunum.“ Margt laðar:
Mannlífið, syngjandi og spilandi tón-
listarmenn, hlý handabönd; mexí-
könsk matargerð. „Að finna Kyrra-
hafsloftið leika um sig .. .svamla dag-
10