Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.2000, Qupperneq 13

Halaleikhópurinn hylltur vel.
lands, Securitas, Sjónstöð íslands,
Skaftfell, Stoð hf, Tryggingastofnun
ríkisins, Tölvumiðstöð fatlaðra,
Tölvusíminn og Össur hf.
Skiljanlega var tilgangur margra
framleiðenda og innflytjenda með
þátttöku í sýningunni að selja vöru
sína. En megintilgangur aðstandenda
sýningarinnar var hinsvegar að benda
á þá möguleika sem tæknin hefur upp
á að bjóða og á hvaða hátt tækni-
búnaður getur liðsinnt einstaklingum
við athafnir daglegs lífs. I þessu
sambandi er vert að hafa í huga að öll
höfum við sama rétt til þátttöku í
samfélaginu. Hinsvegar veltur sú
þátttaka á að aðgengi að gæðum sam-
félagsins sé fullnægjandi. Þá er ekki
aðeins verið að tala um að fólk
komist leiðar sinnar, heldur einnig að
að séð sé fyrir þörfum fólks með
hinar ýmsu fatlanir, auk þess sem
mikilvægt er að aðgengi að upp-
lýsingum sé fyrir hendi svo eitthvað
sé nefnt.
r
Aþeim 13 árum sem liðin eru frá
síðustu hjálpartækjasýningu
hafa orðið gífurlegar breytingar. Alls
konar háþróaður tölvubúnaður hefur
bæst í flóru hjálpartækjanna. Munur-
inn á hjálpartækjum og búnaði nú
annarsvegar og hinsvegar fyrir rúm-
um áratug er einnig sá að margt af
því sem er talið nauðsynlegt eða
allavega mjög gagnlegt fyrir fólk sem
er fatlað nú er farið að notast í mun
meira mæli af ófötluðu fólki einnig.
Kannski erum við að verða latari og
tökum því fegins hendi alls kyns
nýjungum sem fækka þessum venju-
legu handtökum s.s. að opna dyr,
draga gluggatjöldin frá, kveikja á
eldavélinni og svona mætti lengi
telja. Nú er hægt að nota íjar-
stýringar til þess að gefa skipanir um
að framkvæma þessa hluti. Eitt af
því góða við þessa þróun er að þetta
styður við hugmyndafræði samtaka
fatlaðra, þ.e. að stefna eigi að að-
gengi fyrir alla. Um leið og aðgengið
er gott fyrir fólk sem er fatlað þá er
það einnig gott fyrir aðra.
r
Itengslum við sýninguna var efnt til
ráðstefnu laugardaginn 12. febrúar
í kjallara Perlunnar. Þar fluttu eftir-
farandi aðilar erindi: Finn Petrén
fjallaði um norræna samvinnu um
aðgengi fyrir alla, Vivecca
Arrhenius, framkvæmdastjóri NUH
fjallaði um starfsáherslur Norrænu
Þróunarmiðstöðvarinnar fyrir
hjálpartæki fatl-aðra (NUH), Michael
Bo Nielsen deildarstjóri Netjob í
Danmörku fjallaði um ARNIT - nor-
rænt samstarfsverkefni um hvernig
Internetið nýtist þeim sem eru með
málstol og Joseph Kaye kynnti verk-
efni Miðlunartækni- og vísinda-
deildar MIT háskólans í Massa-
chusetts, Bandaríkjunum. Ráðstefnu-
stjóri var Björk Pálsdóttir, forstöðu-
maður Hjálpartækjamiðstöðvar
Tryggingastofnunar ríkisins.
A sunnudag komu einnig góðir
gestir og fluttu fróðleg erindi. Fyrst
fjölluðu þau mæðginin Ingibjörg
Auðunsdóttir og Karl Guðmundsson
nemi í Lundarskóla á Akureyri og
Snæfríður Þ. Egilson, lektor í iðju-
þjálfun við Háskólann á Akureyri
um tæknileg úrræði fyrir fatlaða;
Hvað hjálpar - hvað ræður ?
Þá flutti Salvör Nordal erindi sem
hún nefndi : Friðhelgi einkalífsins -
ný tækni. Að lokum flutti Guðrún
Hannesdóttir erindi um hvernig
endurhæfing getur auðveldað fólki
þátttöku í atvinnulífinu. Undirritaður
var kynnir.
Veðrið sýningarhelgina var mjög
slæmt og mörg ár frá því að við-
líka mikinn snjó hefur sett niður í
Reykjavík. Veðurhamurinn hefúr því
orðið til þess að fækka gestum á
sýninguna, enda áttu margir erfitt
með að komast leiðar sinnar. Þrátt
fyrir þetta sóttu sýninguna u.þ.b.
fjögur þúsund manns sem þykir mjög
gott miðað við að um sérsýningu var
að ræða. Þátttakan gefur okkur vís-
bendingu um að löngu hafi verið
orðið tímabært að halda sýningu sem
þessa. Anægjulegt var að fylgjast
með hversu margt fatlað fólk kann-
aði möguleika tækninnar. Þá voru
foreldrar ásamt fötluðum börnum
sínum greinilega fjölmennur hópur
auk fjölmargra sem annaðhvort komu
fyrir forvitni sakir eða til að kanna
notagildi búnaðarins. Það er því ósk
okkar sem stóðum að sýningunni að
hún hafi orðið til þess að fólk geti í
framtíðinni lifað enn innihaldsríkara
lífi og notið þess sem lífið hefur upp
á að bjóða með hjálp tækninnar.
Helgi Hróðmarsson.
Hlerað í hornum
í blaði var svohljóðandi auglýsing:
“Sendið 500 krónur heim til Gunnars
o.s.frv. og lærðu að spila á harm-
onikku.” Jón hugsaði sér gott til
glóðarinnar og sendi 500 krónur.
Hann fékk bréf stuttu seinna og þar
stóð: “Kærar þakkir fyrir 500 krón-
urnar og gleymdu svo ekki að læra á
harmonikkuna.”
Þegar mamma fór út í búð spurði
unglingurinn foður sinn að þvi hvort
hann vildi gefa sér þúsundkall. Fað-
irinn neitaði en þá sagði unglingur-
inn. “Viltu ekki gefa mér hann ef ég
segi þér það sem mamma sagði við
píparann þegar þú varst farinn í vinn-
una í gær?” “Faðirinn lét hann orða-
laust hafa þúsundkallinn og spurði
svo hvað mamman hefði sagt. “Hún
spurði: Verðurðu búinn að þessu fyr-
ir kvöldmat?”
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
13