Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.2000, Qupperneq 14

Ólöf Ríkarðsdóttir fv. form. ÖBÍ:
Avarp við opnim
sýningarinnar Liðsinni
Félagsmálaráðherra Páll Pétursson, skipuleggjendur og gestir
Það er mér sannur heiður að fá
tækifæri til þess að ávarpa
ykkur við upphaf sýningar
þeirrar og ráðstefnu, sem nú standa
fyrir dyrum, þar sem fjalla á um
nýjungar sem auð-
veldað geta líf fatlaðs
fólks og aldraðs.
Hvorttveggja ber
yfirskriftina: Lið-
sinni- ný tækni, allra
aðgengi. Orðið að-
gengi er yfirgrips-
mikið hugtak. Það
táknar ekki einungis
aðgengi að bygg-
ingum og umhverfi
þeirra, það táknar
einnig aðgengi að
menntun, atvinnu og
frístundaiðkunum. í
stuttu máli aðgengi
að samfélaginu. Því
er það mjög vel til
fundið að sameina á
þann hátt, sem hér er
fyrirhugaður, hina
íjölmörgu þætti sem þarna fléttast
saman.
Gervilima- og stoðtækjasmíði á sér
langa og merka sögu á Islandi, sem
við erum hreykin af.
Hinsvegar var lengi vel lítið um
önnur hjálpartæki og það var ekki
fyrr en Hjálpartækjabanki Sjálfs-
bjargar og Rauða krossins hóf starf-
semi sína um mitt ár 1976 að bylting
varð á því sviði og hjálpartækjaúrval
jókst hröðum skrefum.
Hjálpartækjabankinn lagði meðal
annars mikla áherslu á innflutning
hjólastóla og voru þeir pantaðir sam-
kvæmt þörfum hvers og eins.
Trúlega er hjólastóllinn með elstu
hjálpartækjum sögunnar, næstur á
eftir tréfætinum og stafnum. Hjóla-
stóllinn er ómissandi hjálpartæki
fyrir þá, sem ekki geta borið sig um
á annan hátt. Það er því rnikið öfug-
mæli sem oft heyrist að einhver sé
bundinn hjólastól. Hjólastóllinn
veitir einmitt frelsi þeim sem á
honum þurfa að halda. Þannig er
það með öll góð hjálpartæki, þau
stuðla að frelsi og sjálfstæði ein-
staklingsins, hver sem fotlunin er.
Tölvutæknin á sér lítil takmörk og
það er ekki ofsagt að bylting sé þegar
orðin á möguleikum margs fatlaðs
fólks til virkari þátttöku í lífinu með
öllum þeim ótrúlegu tækjum sem nú
eru á boðstólum og öðrum sem eru í
augsýn. Þar má nefna tjáskiptatæki
margskonar, talgervla, lestrartæki og
umhverfisstjórnunartæki.
Nýir möguleikar hafa opnast til
þess að leita sér menntunar og
atvinnu, möguleikar til sjálfstæðs
lífs. Sjálfstæðisþörfin er flestum í
blóð borin. Þessi þörf er þó oft
sterkari hjá fötluðu fólki, sem þarf
að vera meira eða minna öðrum háð.
Allt fatlað fólk þekkir þá gleði og
fullnægingu sem það veitir að geta
sjálfur annast erindi
sín, geta sjálfúr ákveð-
ið hvenær og hvert
maður ætlar, geta axlað
sinn hluta af skyldum
við samfélagið og notið
þess sem það hefúr upp
á að bjóða. Það er
hverju þjóðfélagi styrk-
ur að sem flestir þegn-
anna séu virkir þátttak-
endur í samfélaginu en
ekki einangraðir ein-
staklingar.
En þetta gjörist ekki
af sjálfu sér og þetta
kostar peninga. Þarna
þurfa stjórnvöld að
taka saman höndum
og sjá til þess að öll
þessi mikilvægu tæki
nýtist þeim, sem á
þurfa að halda, en verði ekki ein-
ungis sýningargripir. Það er marg-
sannað að markviss endurhæfing
skilar sér margfalt á nokkrum árum,
þótt eingöngu sé litið á fjárhags-
hliðina. Þetta er því fjárfesting til
framtíðar.
Undirbúningur þessara daga hér í
Perlunni hefúr staðið lengi og verið
vel til hans vandað. Allur sá hópur,
sem að því hefur staðið á þakkir skil-
ið.
Við erum sannfærð um að bæði
sýningin og ráðstefnan muni skila
sér í aukinni þekkingu og skilningi á
málefnum fatlaðs fólks.
Ólöf Ríkarðsdóttir.
14