Morgunblaðið - 01.02.2020, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 1. FEBRÚAR 2020
✝ Jón Valmunds-son fæddist í Vík
í Mýrdal 9. júní 1929
og bjó þar fjölskyldu
sinni heimili á Aust-
urvegi 4. Hann lést á
dvalarheimilinu Hjal-
latúni í Vík 19. jan-
úar 2020. Foreldrar
hans voru Valmund-
ur Björnsson, Vík, f.
4. desember 1898, d.
17. júlí 1973 og Stein-
unn Jónsdóttir, f. 1. nóvember
1905, d. 13. maí 1945.
Eftirlifandi systir Jóns er Sig-
urbjörg Valmundsdóttir, f. 28.
október 1930. Eiginmaður henn-
ar var Gísli Guðni Þorbergsson,
f. 15. nóvember 1929, d. 26. júní
2010.
Steinunn Ingólfsdóttir, f. 29.
apríl 1995.
2) Guðrún B. Jónsdóttir, f. 13.
apríl 1964, gift Sigurbirni
Hjaltasyni, f. 21. október 1965.
Börn: Andri Jón Sigurbjörns-
son, f. 9. maí 1989, trúlofaður
Árdísi Birgisdóttur, f. 21. júlí
1989. Dóttir þeirra Þórdís
Hekla. Hjalti Steinar Sigur-
björnsson, f. 9. ágúst 1995.
Jón og Steinunn giftust 9.
september 1959 og bjuggu í Vík
í Mýrdal. Jón var menntaður
smiður og húsasmíðameistari,
starfaði í Vík og frá 1972 var
hann brúarverkstjóri á vegum
Vegagerðar ríkisins þar til hann
fór á eftirlaun 1999. Steinunn
kona hans var ráðskona í vinnu-
flokki Jóns allt frá upphafi til
1999.
Útför Jóns fer fram frá Vík-
urkirkju í dag, 1. febrúar 2020,
klukkan 13.
Eftirlifandi
eiginkona Jóns er
Steinunn Páls-
dóttir, f. 7. októ-
ber 1935. For-
eldrar hennar
voru Páll Tóm-
asson, f. 4. ágúst
1900, d. 30. júní
1990 og Þuríður
Guðrún Stef-
ánsdóttir, f. 14.
október 1907, d.
1. maí 1982.
Dætur Jóns og Steinunnar:
1) Steinunn Jónsdóttir, f. 20.
janúar 1960, gift Ingólfi Hjör-
leifssyni, f. 13. mars 1958. Börn:
Rannveig Moss, fædd 15. apríl
1981. Synir hennar: Eiður
Bjarmi og Patrekur. Anna
Elsku afi. Núna ertu farinn
frá okkur og þrátt fyrir að við
höfum báðir vitað í hvað stefndi
þá er sorgin og söknuðurinn
mikill. Þó vakna margar og góð-
ar minningar, þær fyrstu eru
frá öllum dögunum í brúarvinn-
unni en fátt vissi ég skemmti-
legra en að fá að heimsækja
ykkur í skúrana, hjálpa ömmu í
eldhúsinu og seinna að fá að
koma með þér upp á brú að
vinna. Árum saman trúði ég því
að ég ætti brúna yfir Markar-
fljót og sagði öllum sem vildu
hlusta að þú hefðir smíðað þessa
brú og gefið mér hana. Að koma
til ykkar á Austurveginn var
líka alltaf jafn gaman og hafði
yfir sér einhvern ævintýralegan
blæ, við höfðum alltaf eitthvað
skemmtilegt fyrir stafni hvort
sem það var að huga að húsinu
sem var þér svo kært, laga til í
garðinum eða hjálpa öðrum íbú-
um í Vík í smíðavinnu. Alltaf
fundum við samt tíma til að fara
austur með eða út á sand þar
sem þú leyfðir mér að keyra
tímunum saman og ef heppnin
var með mér fékk ég að keyra
alla leið heim. Á seinni árum
varstu svo alltaf tilbúinn til að
keyra með mér um sveitirnar
þar sem þú kunnir sögu um
hvern einasta vegaslóða sem við
þræddum og hvern einasta hól
sem við sáum.
Þú hafðir alltaf áhuga og óbil-
andi trú á öllu sem ég gerði eða
tók mér fyrir hendur, enda voru
símtölin ófá þar sem ég hringdi í
þig til að leita ráða og þú varst
alltaf tilbúinn til að leiðbeina
mér. Við eyddum líka löngum
stundum í að spjalla um allt
milli himins og jarðar og allt
fram á síðasta dag gat ég talað
við þig og fengið góð ráð í sam-
bandi við steypu og byggingar.
Að sitja með þér inni í stofu á
Austurveginum langt fram á
nótt og spjalla eru minningar
sem munu alltaf vera mér mjög
kærar.
Nú munu þessi samtöl ekki
verða fleiri en eftir situr allt
sem þú kenndir mér, að keyra
bíl, reka nagla, brýna hníf og
vinnusemi en umfram allt
kenndir þú mér hjálpsemi og
mikilvægi þess að vilja öðrum
gott.
Ég er þakklátur fyrir það að
Þórdís Hekla fékk að kynnast
þér en erfiðast þykir mér að
börnin mín munu ekki alast upp
með afa í Vík og fá að kynnast
þeim ótrúlega manni sem þú
hafðir að geyma.
Minning þín mun þó lifa
áfram í hjörtum okkar.
Takk fyrir allt, þinn
Andri Jón.
Jón Valmundsson brúarsmið-
ur, samstarfsmaður okkar til
áratuga, hefur nú kvatt þessa
jarðvist. Með honum er genginn
einn af þeim mörgu brúarsmið-
um sem settu mark sitt á brúar-
smíðar síðustu aldar.
Þegar við hófum störf á
Brúadeild Vegagerðarinnar í
upphafi sjöunda áratugarins
voru gerðir út 9 brúarvinnu-
flokkar víðs vegar um landið.
Verkefnin voru fjölbreytt og
hönnunin tók mið af áratuga
reynslu og hefðum við brúar-
smíðarnar. Á árunum 1970-1971
var sú ákvörðun tekin að leggja
veg og brýr á Skeiðarársandi og
að því skyldi lokið sumarið 1974.
Ljóst var að þar dugðu ekki
hefðbundnar lausnir eða vinnu-
brögð auk þess sem hafa þurfti
hraðar hendur til að leita lausna
við þetta verkefni.
Um áratuga skeið hafði verið
gerður út brúarvinnuflokkur frá
Vík undir stjórn Valmundar
Björnssonar, föður Jóns. Val-
mundur, þá orðinn rúmlega 70
ára, hafði brúað flest vötn í V-
Skaftafellssýslu auk brúa í
Öræfum, Rangárvallasýslu og
víðar. Jón fylgdi snemma föður
sínum við brúarsmíðar en eftir
að hann óx úr grasi var hann „í
mörgu öðru en brúarsmíði“ eins
og haft er eftir honum í viðtali,
„Að standa uppi í hárinu á nátt-
úruöflunum“, 29. des. 1996.
Þegar þessi verkefni lágu fyr-
ir féllst Jón á að stýra brúar-
vinnuflokki frá Vík og taka þátt
í uppbyggingunni á Skeiðarár-
sandi. Svo hagaði til að brúar-
smíði varð aðalstarf Jóns næstu
27 árin. Jón byggði fjölda brúa á
þessu árum „allt frá Kjósar-
skarði til Bessastaðarár á Hér-
aði“, m.a. brýr yfir Selfljót á
Héraði, Blautukvísl og Múlakv-
ísl á Mýrdalssandi og Markar-
fljót. Jón var harðduglegur og
glöggur verkstjóri sem ávallt
gekk í verk með mönnum sínum
þar sem mest reið á. Þegar
hann var „látinn hætta“ 70 ára,
svo vitnað sé enn í áðurnefnt
viðtal, átti hann eftir að sinna
mörgum verkefnum í sinni
heimabyggð.
Að baki Jóns stóð Steinunn,
kona hans til 60 ára, og stýrði
mötuneyti í vinnuflokki Jóns af
miklum dugnaði. Þau stóðu þétt
saman um þessi störf og það var
gott að koma til þeirra. Við
minnumst Jóns fyrir hversu
gott var að ræða og skipuleggja
verkefni með honum þar sem
hann miðlaði af reynslu og
glöggskyggni. Það eru forrétt-
indi að fá að vinna með fólki eins
og Jóni og Steinunni.
Við sem vorum það lánsamir
að kynnast Jóni og fá að starfa
með honum við að leysa hin
margvíslegustu verkefni minn-
umst hans með þökk og virð-
ingu.
Steinunni og dætrum þeirra
Jóns ásamt fjölskyldum þeirra
sendum við okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur.
Einar Hafliðason,
Pétur Ingólfsson.
Nú er komið að kveðjustund
við Jón tengdaföður minn sem
hefur verið partur af mínu lífi í
tæp 35 ár.
Jón var einn af þessum
mönnum sem hafa áhrif á aðra
og ekki annað hægt en að líta
upp til. Þrítugur að aldri smíð-
aði hann frá grunni hús á tveim-
ur hæðum við Austurveg í Vík.
Ekki aðeins smíðaði hann húsið
sjálfur heldur teiknaði hann það
og smíðaði allar innréttingar.
Þetta var auðvitað löngu fyrir
mína tíð en þessi blanda af
atorkusemi og handlagni var
eiginleiki sem ég kynntist fljótt
í fari Jóns. Ómetanleg er hjálp-
semi hans við okkur Gullu þegar
við innréttuðum íbúðina okkar í
Laufengi og húsið sem við eign-
uðumst fokhelt við Brúnastaði.
Það var sama hvert verkið var,
alltaf var Jón með lausnirnar og
lét hendur standa fram úr erm-
um. Ég verð honum ævinlega
þakklátur fyrir alla hjálpina og
ekki síst allt það sem ég lærði á
að vinna með honum. Það er
kunnátta sem ég mun búa að
alla ævi.
Jón var höfðingi heim að
sækja, viðræðugóður og afar ör-
látur á allan hátt. Alltaf var
hægt að ganga að því vísu á
Austurveginum hjá þeim Stein-
unni að vel væri veitt í mat og
drykk og var þar iðulega mjög
gestkvæmt og auðséð að þau
nutu þess að fá til sín gesti og
gera vel við þá. Aldrei kom mað-
ur að tómum kofunum á spjalli
við Jón því hann var vel að sér á
óíklegustu sviðum og með sterk-
ar skoðanir á ýmsum málum. Að
hlusta á hann rifja up gamla tíð
var mjög skemmtilegt og ótrú-
legt minni sem hann hafði á
löngu liðna atburði.
Dálæti Jóns á barnabörnun-
um var einstakt og nutu dreng-
irnir okkar Gullu svo sannar-
lega góðs af því alla tíð. Að fara
með afa austur í Hafursey og
rúnta þar á aurunum var eitt
það skemmtilegasta sem þeir
gerðu og það er ekki ofsögum
sagt að afanum hafi fundist það
jafn skemmtilegt. Hann ljómaði
yfirleitt allur þegar hann kom
til baka úr þessum ökutúrum.
Að hafa kynnst Jóni og fengið
að vera honum samferða öll
þessi ár eru mín forréttindi og
veröldin verður tómlegri án
hans. Ég mun sakna þess að fá
ekki oftar að vinna með honum,
sakna þess að geta ekki lengur
leitað ráða hjá honum, sakna
hlýja handtaksins, sakna þess
að fá ekki að lyfta oftar visk-
ístaupi með honum, sakna þess
að spjalla við hann um menn og
málefni.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Sigurbjörn.
Ég kynntist Jóni Valmunds-
syni fyrir meira en 30 árum,
þegar Steinunn dóttir hans
kynnti okkur. Mér var strax
ljóst að það var mikið spunnið í
þennan mann, hann hafði til að
bera myndugleika og áberandi
andlegan styrk sem fór ekki
framhjá neinum. Jón var lífs-
glaður maður sem hafði skoð-
anir á öllu og lá ekkert á þeim,
alltaf „líf og fjör“ að spjalla við
hann um hvaðeina. Við vorum
ekki alltaf sammála um ýmis
samfélagsmál en í heitum sam-
ræðum vorum við alltaf viss um
að Jón hlustaði á andstæð sjón-
armið áður en hann myndaði sér
skoðun. Hann var mikill prin-
sippmaður alla sína tíð, fylgdi
ætíð þeirri meginreglu að
byggja gjörðir sínar á heil-
brigðri skynsemi og því sem
hann taldi vera ærlegt og rétt.
Eiginlega má segja að Jón hafi
verið tilbúinn að vaða eld og
brennistein fyrir það sem hann
taldi ærlegt og rétt.
Jón var Skaftfellingur í húð
og hár. Hann fæddist og ólst
upp í Vík í Mýrdal, sonur
hjónanna Steinunnar Jónsdótt-
ur húsfreyju og Valmundar
Björnssonar, brúarsmiðs og
verkstjóra. Steinunn var Víkari,
dóttir Jóns Brynjólfssonar
vegaverkstjóra á Suðurlandi en
Valmundur var frá Svínadal í
Skaftártungu og brúarverk-
stjóri stóran hluta sinnar starfs-
ævi. Jón hafði því sterkan bak-
grunn í handverki og smíðum.
Segja má að faðir hans og afi
hafi átt stóran þátt í að leggja
grunninn fyrir nútímalegar
samgöngur um Suðurland. Að-
eins 14 ára var Jón farinn að
vinna með föður sínum við brú-
arsmíði. Hann fór í iðnskóla, út-
skrifaðist sem smiður með
hæstu einkunn og var fljótlega
kominn með góðan vinnuflokk
til smíða enda byggði hann á 7.
áratugnum mörg hús í Vík og
nágrenni, opinberar byggingar
sem heimili.
Jón tók svo við brúarvinnu-
flokki föður síns þegar Val-
mundur hætti störfum og næstu
áratugi var hann öll sumur á
ferð um Suðurland ásamt konu
sinni, Steinunni Jónsdóttur, sem
var ráðskona í vinnuflokknum.
Jón lagði alla tíð mikið upp úr
því að vinna með mönnum sín-
um úti á brú og að allir legðu
kapp á að gera sitt besta. Hafa
margir rætt hvað vinna með
Jóni hafi verið þeim góður skóli.
Jón lagði áherslu á að skila
verkum af sér tímanlega og inn-
an fjárhagsáætlunar. Það er
ljóst að hjá Vegagerðinni þurfti
ekki að kvarta undan störfum
Jóns og hans vinnuflokks.
Nú þegar við lítum yfir farinn
veg erum við þakklát fyrir að
hafa notið samvista við Jón.
Hann var okkur alla tíð stoð og
stytta, kletturinn í fjölskyld-
unni. Alltaf gátum við reiknað
með því að Jón væri tilbúinn til
aðstoðar ef þurfti að fara í við-
hald og viðgerðir, skipta um
glugga, leggja parket, alltaf var
Jón mættur með verkfæri og
góð ráð.
Hann átti gott ævikvöld og
þrátt fyrir erfið veikindi síðustu
árin tókst hann á við hvern dag
af festu og æðruleysi, allri fjöl-
skyldunni til fyrirmyndar. Fram
á síðasta dag var hugur hans
ferskur og vakandi. Hann leið-
rétti okkur og leiðbeindi, af
kurteisi, jákvæðni og yfirvegun,
fram á síðasta dag. Við kveðjum
Jón í dag með hlýju í hjarta um
leið og við vitum að hann verður
okkur alltaf nær í minningunni.
Ingólfur Hjörleifsson.
Jón Valmundsson
Elsku langamma
Teresa. Takk fyrir
allt sem þú hefur
gert fyrir mig og takk fyrir alla
hlaupbangsana sem þú færðir
mér. Það er frægt í fjölskyldunni
að þegar pabbi hringdi í þig til að
bjóða þér í skírnina mína hafir þú
sagt að þú myndir ekki koma
Maria Teresa
Jover Carrera
✝ Maria TeresaJover Carrera
fæddist 26. ágúst
1937. Hún lést 22.
janúar 2020.
Útförin hefur
farið fram í kyrr-
þey að ósk hinnar
látnu.
nema fá að vita
nafnið. Pabbi tók
ekki í mál að upp-
lýsa það og fullviss-
aði þig um að þú
yrðir ánægð með
nafnið. Þegar ég var
svo skírð í höfuðið á
þér varð þér svo
mikið um að allir
fengu hláturskast.
Þótt ég sé bara
sjö ára þá vorum við
góðar vinkonur og mér fannst
alltaf gaman þegar við hittumst
og þú munt ávallt eiga stað í
hjarta mér.
Þín langömmustelpa,
María Teresa.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar
Viðskiptafræðingur /
löggiltur fasteignasali
Símanúmer 659 4044
halla@gimli.is
Halla Unnur
Helgadóttir
Löggiltur
fasteignasali
Símanúmer 899 9787
sb@gimli.is
Sigþór
Bragason
Skrifstofa
Símanúmer 661 1121
ellert@gimli.is
Ellert Bragi
Sigurþórsson
Löggiltur fasteigna-
og skipasali
Símanúmer 773 7126
elinrosa@gimli.is
Elín Rósa
Guðlaugsdóttir
Sölustjóri
Símanúmer 896 5221
bardur@gimli.is
Bárður
Tryggvason
Viðskiptafræðingur /
sölufulltrúi
Símanúmer 691 4252
kristjan@gimli.is
Kristján
Gíslason
Löggiltur fasteigna-
og skipasali
hafrun@gimli.is
Hafrún Huld
Einarsdóttir
Löggiltur fasteigna-
og skipasali
Símanúmer 690 2602
elin@gimli.is
Elín Urður
Hrafnberg
Viðskiptafræðingur /
sölufulltrúi
Símanúmer 820 6511
lilja@gimli.is
Lilja
Hrafnberg
Grensásvegi 13
108 Reykjavík
S 570 4800
gimli@gimli.is
Við vitum hvað þín eign kostar
Hafðu samband og samdægurs verðmetum við eignina þína
þér að kostnaðar- og skuldbindingarlausu