Morgunblaðið - 15.02.2020, Síða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. FEBRÚAR 2020
bandi við ömmu, ef það væri
ekki út af mömmu minni. Þær
áttu fallegt mæðgnasamband
sem ég dáðist alltaf að. Ég
ætla að reyna mitt besta í að
hugsa jafn vel um mömmu
mína og mamma hugsaði um
ömmu.
Það er ómetanlegt að hafa
átt ömmu Gerði að. Hennar
sýn á hlutina er mér dýrmætt
veganesti um ókomin ár. Við
söknum hennar sárt en það er
gott að eiga góðar minningar
til þess að ylja sér við.
Ég hugsa til þín.
Þín,
Gréta.
Elsku besta, hlýja og góða
amma í Gröf hefur kvatt okk-
ur.
Það eru ótal minningar bún-
ar að veltast um í huganum á
mér síðustu daga.
Þær minningar sem eru mér
kærastar eru stundirnar sem
við áttum saman inni í Gröf,
alla dagana sem ég nennti ekki
að labba alla leið heim úr skól-
anum og þá stoppaði ég hjá
ömmu. Ég vissi nefnilega að
hjá ömmu mætti ég allt.
Ég hef ekki tölu á öllum
kökunum sem ég fékk að baka
hjá henni, öllum bolunum af
henni sem ég klippti í sundur
til þess að föndra öll mín
meistaraverk, öllum spilunum
sem hún leyfði mér að vinna og
ekki má gleyma keppnunum
um það hver væri fljótastur að
sofna, sem amma vann yfir-
leitt.
Amma var húmoristi og
hristi oft höfuðið yfir vitleys-
unni í afkomendum sínum en
ef henni fannst eitthvað varið í
brandarann þá hló hún og sló
sér á lær.
Síðustu ár urðu heimsókn-
irnar til ömmu færri eftir að
ég flutti til útlanda, sem henni
þótti nú meiri vitleysan og
skildi ekkert í þessari ævin-
týraþrá í manni, því jú heima
er alltaf best og Gröfin var
nafli alheimsins.
Ég heyri ennþá orð ömmu í
þau skipti sem við vorum að
kveðjast, um það hversu stutt
við stoppuðum alltaf á landinu,
þó svo að vikurnar væru orðn-
ar margar og heimsóknirnar
sömuleiðis. Sem lýsir ömmu í
rauninni vel, hún lifði fyrir
börnin sín og öll barnabörnin,
hún vildi helst hafa þau öll hjá
sér alla daga.
Henni þótti þó tæknin í dag
stórmerkileg og áttum við
mörg samtölin í gegnum int-
ernetið.
Það síðasta sem amma sagði
við mig þegar við kvöddumst
fyrir áramót og orð sem mér
þótti mjög vænt um, var að
passa vel upp á gullið mitt og
benti á Emmu litlu.
Ég er þakklát fyrir að hafa
átt þessa einstöku konu fyrir
ömmu, það eru forréttindi að
hafa fengið að kynnast hennar
lífsviðhorfum.
Ég kveð ömmu með sorg og
söknuði, en í hjarta mér hlýja
ég mér yfir dýrmætum minn-
ingum og passa vel upp á þær.
Góða ferð í draumalandið,
elsku amma, ég lofa að passa
vel upp á gullið mitt.
Þín
Hafdís Dröfn.
Elsku besta amma í Gröf.
Takk fyrir að gefa mér
pönnsur og hjónabandsælu að
borða í hvert einasta skipti
sem ég kom til þín. Þér fannst
ég alltaf svo svangur, amma
mín. Takk fyrir að leyfa mér
að gista í hvert skipti sem ég
bað um það og að fá að vaka
lengur en gengur og gerist.
Takk fyrir að kynna mér bestu
fiskibollur í heimi.
Takk fyrir að nenna að spila
við mig í hvert einasta skipti
sem ég bað um og oftast leyfð-
irðu mér að vinna.
Takk fyrir að leyfa mér að
horfa á vídeó og gefa mér
popp. Takk fyrir að faðma mig
fast og kyssa þegar ég kom til
þín. Takk fyrir að gefa mér
vasapening fyrir nammi og
pulsu. Flesta daga vikunnar.
Takk fyrir að sýna mér alla þá
ást og umhyggju sem lítið
orkumikið barn getur beðið
um. Takk fyrir að gefa mér
yndislegar minningar og æsku.
Takk fyrir að vera heimsins
besta amma. Ég elska þig til
tunglsins og til baka. Við
sjáumst aftur.
Þinn
Davíð.
Fallega amma mín hafði allt
það til að bera sem prýðir góða
manneskju. Hjartalag hennar
var einstakt og svo kærleiks-
ríkt.
Lífið hefur án efa kennt
henni margt með sínum erfiðu
verkefnum sem henni voru fal-
in og hún leysti með sinni stó-
ísku ró, sínu jafnaðargeði, já-
kvæðni og gleði.
En hún var ótrúleg Pollý-
anna og átti auðvelt með að sjá
hinar ýmsu hliðar á málefnum.
Hún innprentaði okkur það í
uppeldinu að setja okkur í spor
annarra og líta í eigin barm
sem var gott veganesti. Allir
voru jafnir fyrir henni.
Hún sá lengra en nef hennar
náði og skynjaði meira en
margur. Hún hafði gaman af
því að spá í bolla og nýtti ég
mér það óspart þó svo að ég
drykki ekki kaffi.
Stundum ætlaði ég að segja
henni eitthvað og það var eins
og að hún vissi hvað ég ætlaði
að segja.
Amma mín var einstaklega
barngóð og mikil fjölskyldu-
manneskja.
„Heima er best“ lýsir henni
vel enda oft glatt á hjalla á
barnmörgu heimili. Amma
hlustaði mikið á tónlist og hafði
unun af því að dansa ef færi
gafst.
Í Gröfinni var oft mikill
gestagangur og svignuðu borð-
in oft af kræsingum, enda
amma mikil matmanneskja.
Allt sem hún gerði var svo
bragðgott, kjöt í karríi, lamba-
læri, fiskibuff, kjötbollur, kæfa,
hjónabandssæla, pönnukökur
og bara nóg af smjöri.
Ég man aðeins einu sinni
eftir því að amma hafi skamm-
að mig en þá hljóp ég frá henni
og nálægt götunni, þá nýflutt
til Reykjavíkur.
Ég upplifði mikið frjálsræði
hjá henni og afa, við máttum
breyta stofunni í leikvöll,
tekkstofuborðinu í rennibraut
o.s.frv.
Ég lagði mikið upp úr því í
grunnskóla í handavinnu og
smíði að gera eitthvað fyrir
ömmu því það var alltaf eins og
ég væri að gefa henni gersem-
ar, hún var svo þakklát. Ég
hafði líka mjög gaman af því að
gefa henni föt því lítið var um
fatabúðir í sveitinni en hún
vildi líta vel út og fór ekki út úr
húsi án varalitar.
Amma var með skemmtileg-
an og litríkan orðaforða með
dönskuslettum hér og þar sem
við eigum eftir að halda í
heiðri.
Amma sýndi manni mikinn
áhuga, hún hafði mikinn áhuga
á fólki og spurði oft frétta t.d.
af æskuvinkonum mínum.
Hún var alveg með puttann
á púlsinum varðandi þekkta og
fræga fólkið, söngvara og leik-
ara, það var gaman að því.
Ég bjó hjá ömmu og afa
fyrstu árin mín og milli okkar
myndaðist djúp og náin teng-
ing sem hélst alla tíð og fyrir
það er ég eilíflega þakklát. Ég
vona að ég hafi getað launað
ykkur til baka allt það góða
sem þið gáfuð mér.
Amma mín, þú varst einfald-
lega best. Þín
Gerður.
✝ Ósk Ásgeirs-dóttir fæddist
6. október 1946 í
Naustakoti á Vatns-
leysuströnd. Hún
lést á Sjúkrahúsinu
á Akureyri 5. febr-
úar 2020. Foreldrar
Óskar voru Guð-
ríður Gísladóttir og
Ásgeir Júlíus
Ágústsson. Systkini
Óskar, sammæðra,
eru Sólveig, Gísli, Erna og Val-
dís. Systkini hennar, samfeðra,
eru Ágúst, Þórhallur, Pétur, Sig-
urður og Steinunn.
Hinn 22. október 1966 giftist
Ósk Marinó Pétri Eggertssyni, f.
11. janúar 1946 í Laxárdal í Þist-
ilfirði. Fyrir átti Ósk 1) Sigríði
Benediktsdóttur, gift Stefáni
Hauki Grímssyni. Þau eiga þrjú
börn; Kristínu Ósk, Elvar Má og
Ernu Rún, barnabörn þeirra eru
4. Saman eignuðust Ósk og Mar-
inó tvo syni 2) Eggert, giftur
Steinunni Oddnýju Garð-
arsdóttur, Eggert á 3 dætur, Írisi
Fríðu Escobar, Rakel Maríu og
Berglindi Evu, dætur Steinunnar
eru Erla Gerður, Ásdís og Ólöf
Rún. Barnabörnin eru 5. 3)
Haukur, giftur Áslaugu Svövu
Jóndóttur.
Ósk ólst upp í
Naustakoti á Vatns-
leysuströnd hjá
ömmu sinni og afa
fram á unglingsár.
Eftir það flutti hún í
Kópavog til móður
sinnar og stjúp-
föður og gekk í
verknámsskóla.
Hún var í skáta-
starfi, hafði áhuga á
íþróttum, og því
lagði hún leið sína á Landsmót
UMFÍ sem haldið var á Laug-
arvatni sumarið 1965 og þar
kynntist hún Marinó, tilvonandi
eiginmanni sínum. Fyrstu bú-
skaparár þeirra voru á Klepps-
veginum en þau fluttu 1968 norð-
ur í Eyjafjörð þar sem þau
dvöldu til 1971 en færðu sig um
set, austur á Kópasker, þar sem
þau bjuggu upp frá því.
Ósk vann ýmis störf, þar á
meðal í fisk- og rækjuvinnslu, á
pósthúsi, í verslun og kjötvinnslu
KNÞ og síðar hjá Fjallalambi.
Hún var virk í starfi kvenfélags-
ins á Kópaskeri og meðlimur í
kirkjukór Snartarstaðakirkju.
Útför Óskar fer fram að
Snartarstaðakirkju í dag, 15.
febrúar 2020, og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Elsku systir mín.
Mikið sem ég sakna þín. Það er
sárt að hugsa til þess að geta ekki
lengur hringt í þig til þess að
spjalla um lífið og tilveruna.
En það er margs að minnast
þegar ég lít yfir farinn veg því við
ólumst upp saman og vorum alltaf
samferða í lífinu og höfum brallað
margt í gegnum árin.
Manstu þegar við vorum litlar
stelpur í Naustakoti og héldum
kaffiboðin okkar, þá bökuðum við
drullukökur og skreyttum þær
með sóleyjum. Stoltar af afrakstr-
inum buðum við svo fjölskyldu og
nágrönnum upp á góðgætið.
Manstu þegar við syntum í
sjónum fyrir neðan Naustakot og
þegar við fórum á skauta á Grá-
hellu með krökkunum í hverfinu
og við drógum hvert annað,
manstu eftir gleðinni og hversu
mikið við hlógum.
Manstu þegar amma sendi okk-
ur með egg til Keflavíkur til þess
að selja. Okkur fannst svo mikið
sport að fara í þessar kaupstað-
arferðir.
Manstu þegar við gerðum hlóð-
ir á fjörukambinum og fengum kol
og pott hjá ömmu og nokkrar
kartöflur. Fiskinn fengum við svo
hjá afa og Sigurjóni þegar þeir
komu í land og elduðum líka þessa
dýrindis máltíð sem við buðum til
og fengum jólaköku í eftirrétt.
Manstu þegar við vorum farnar
að búa og þú varst flutt á Kópa-
sker, þá kom ég alltaf til þín á
sumrin með krakkana. Það voru
skemmtilegir tímar. Eitt ágúst-
kvöldið var svo dimmt og ég
spurði þig hvort þú ættir ekki
kerti? Jú, sagðir þú og sóttir voða
fínt kerti upp í skáp sem ég hafði
gefið þér í jólagjöf. Við hlógum
mikið og ég sagði að þú fengir ekki
fleiri kerti frá mér í gjafir.
Manstu þegar við keyrðum
saman til Reykjavíkur og vorum
tvo daga á leiðinni því það var svo
margt að skoða og veðrið frábært.
Við gistum í Víðigerði og þegar þú
settist á beddann þinn datt einn
fóturinn undan honum sem orsak-
aði mikið hláturskast og svo opn-
aðir þú gluggann og þá fylltist
herbergið af flugum. Manstu eftir
dásamlegu systraferðinni okkar
til Tenerife.
Og öllum Jónsmessuhátíðunum
í Naustakoti, þar var alltaf mikið
líf og fjör. Við hjálpuðum systr-
unum með undirbúninginn, suðum
hangikjöt, bökuðum flatbrauð og
steiktum kleinur. Fórum í fjöru-
ferðir og leiki, sungum og döns-
uðum. Við eigum svo margar góð-
ar minningar og yndislegar
samverustundir suður á strönd.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Þakka þér fyrir samfylgdina.
Þín systir
Sólveig Jónasdóttir.
Ósk var fædd og uppalin í
Naustakoti á Vatnsleysuströnd,
þar sem fjölskyldan hefur komið
saman í gegnum árin um Jóns-
messuna. Ósk var alltaf dugleg að
koma, henni þótti vænt um Vatns-
leysuströndina og fólkið þar. Hún
var með létta lund og fólki leið vel í
návist hennar. Við töluðum oft um
Naustakotsfjölskylduna, sam-
heldnina og allar góðu og
skemmtilegu minningarnar sem
við áttum með fjölskyldunni sem
lifa áfram með okkur.
Ég kveð hana frænku mína
með hjartans þökk fyrir sam-
fylgdina.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Kær kveðja,
Guðný Dóra.
Ósk Ásgeirsdóttir
Hver er vilji þinn varðandi skipulag og fyrirkomulag
útfarar, þ.e. hinsti vilji. Við bjóðum þér til samtals um
það sem er þér mikilvægast við lífslok þín. Viljayfirlýsing
þín verður eftirlifendum mikilvægt leiðarljós. Samtalið
og varðveisla upplýsinga er þér að kostnaðarlausu.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Elín Sigrún Jónsdóttir,
lögfræðingur
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Vesturhlíð 2, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi, langafi og langalangafi,
RAGNAR SIGURÐSSON,
Krókahrauni 8, Hafnarfirði,
sem lést 3. febrúar verður jarðsunginn frá
Hafnarfjarðarkirkju þriðjudaginn 18. febrúar
klukkan 15.
Hjördís Jónsdóttir
Reynir Þ. Ragnarsson Þórunn B. Tryggvadóttir
Ragnar V. Reynisson Fríða Kristjánsdóttir
Tryggvi Þ. Reynisson Javiera I. Rámila
Hjördís H. Reynisdóttir Rafn Emilsson
Hrafn I. Reynisson Kristín B. Hallvarðsdóttir
barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
SIGRÚN SIGGEIRSDÓTTIR,
áður til heimilis á Boðagranda 7,
sem lést á Hrafnistu í Hafnarfirði
11. febrúar, verður jarðsungin frá
Langholtskirkju þriðjudaginn 18. febrúar og hefst athöfnin
klukkan 13. Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vildu
minnast hennar er bent á Alzheimersamtökin.
Starfsfólki öllu á 3. hæð Hrafnistu í Hafnarfirði eru færðar
innilegar þakkir fyrir hlýhug og ómetanlega umhyggju sem það
sýndi hinni látnu.
Hulda Imad Khalidi
Linda Ýr
Ómar, Aden og Matthew Timothy
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
ELÍSABET GUÐNÝ HERMANNSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
laugardaginn 8. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Háteigskirkju
fimmtudaginn 20. febrúar klukkan 13.
Sigríður Indriðadóttir Margeir Pétursson
Einar Páll Indriðason Halla Halldórsdóttir
og barnabörn
Ástkær frænka okkar,
KOLBRÚN JENSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
sem lést 10. febrúar, verður jarðsungin frá
Áskirkju í Reykjavík miðvikudaginn 19.
febrúar klukkan 13.
Katrín María Elínborgardóttir
Þorlákur Jónsson
Ísak Jónsson
Sóley Kristín Jónsdóttir
Axel Viðar Egilsson
Pétur Már Egilsson
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Minningargreinar