Samtökin '78 - 30 ára Afmælisrit Samtakanna '78 - 01.06.2008, Side 20

Myndir: Sóla
Frosti JónssonformaðurSamtakanna '78 var:
EINIHOMMINNIKLAUSTRINU
Eftir Þóru Kristínu Ásgeirsdóttur
„Samtökin '78 standa fyrir sýnileika," segir Frosti Jónsson 35 ára hommi í Reykjavík ogformaður Samtakanna '78. „Það verður alltaf
þörf fyrir samtökin í samfélaginu. Þau vinna gegn fordómum og ranghugmyndum um samkynhneigð sem því miður eru enn til staðar
ísamfélaginu. Samtökin '78 eru líka ogverða félagslegur vettvangur. Það er mikilvægt fyrir alla að tilheyra samfélagijafningja ogdeila
sameiginlegri reynslu. Síðast en ekki síst eiga Samtökin '78 að styðja við bakið á hinsegin fólki íöðrum löndum sem ídag glímir við
sömu fordóma og við gerðum fyrir þrjátíu árum."
Sjálfur segist Frosti hafa alist upp viö aö samkynhneigð væri
eðlilegur þáttur af mannlegu eðli. „Ég er alinn upp á fordómalausu
heimili á Kirkjubæjarklaustri, þar sem pabbi minn var skólastjóri
og mamma var kennari. Uppeldisbróðir mömmu var hommi og það
var ekki tabú á mínu heimili. Ég man að hann dvaldi einu sinni hjá
okkur um jól þegar ég var lítill polli ásamt kærastanum sínum. Ég
var auðvitað ekki með það á hreinu þá hvað það þýddi að vera hommi
og hafði trúlega aldrei heyrt það hugtak þá. Og þó. Þegar mér óx vit
skynjaði ég að þessi vinátta var sérstök og engu ööru lík.
Ég hef alltaf laðast að strákum en rak mig fljótlega á það að ég
var eini homminn t klaustrinu. Þegar ég fór í Menntaskólann á
Akureyri tók ekki betra viö.“
„Ég hafði alltaf meiri áhuga á strákum og horfðist í augu við það.
En ég var þó með stelpum í menntaskóla. Aðallega til að sýnast.
Kannski til að prufa mig eitthvað áfram. Það var ekki í boði að
koma út úr skápnum í menntaskóla á árunum 1988 til 1992. Þar var
samkynhneigð einfaldlega ekki til. Ég einsetti mér að klára skólann, flytja svo til
Reykjavíkur og stíga skrefiö til fulls.■
//Frelsi meðábyrgð
En það grúfði skuggi yfir tilveru homma á þessum tíma. Alnæmisumræðan var í
algleymi.
„Það hafði vissulega áhrif. Það krafðist hugrekkis að vera samkynhneigður og
alnæmi ógnaði í raun allri tilverunni. Það má þó ekki að gleymast að á þessum tfma
þegar samfélag samkynhneigðra er að glíma við þessa miklu krísu fara að berast
sterk skilaboð um hvað fylgi því að vera hommi. Ekki bara frelsið til að njóta annarra
karlmanna heldur líka ábyrgðina sem það hefur í för með sér. Þungamiója þessara
skilaboóa var að menn áttu að taka ábyrgð á sjálfum sér og lífinu. Ekki að varpa
þeirri ábyrgð yfir á aðra. Þetta voru mikilvæg skilaboð fyrir homma sem var að stíga
sín fyrstu skref út úr skápnum. í dag getum við verið stolt af því frumkvæði sem
20