Samtökin '78 - 30 ára Afmælisrit Samtakanna '78 - 01.06.2008, Side 66

Það helgast náttúrulega af því að menn eru komnir út á þetta
sósíal parkett og ef þeir ætla sér að vera eitthvaö áfram á þessari
fámennu gay senu og taka einhvern þátt í þessu lífi, þá gera þeir
ekki svoleiöis. Það gengur náttúrulega ekki neitt. En það er ekki
bara að það sé munur á gagnkynhneigðum og samkynhneigðum.
í tímans rás hafa nefnilega sprottið upp ýmsar staðalmyndir
varðandi muninn á skemmtanamynstri homma og lesbía:
í einu horni skemmtistaðarins stendur brothætt drottningin og sýgur
hanastélið með röri upp úr regnhlífarskreyttu glasinu. Svo bandar hún
höndunum út í loftið, lausir úlnliðirnir þyrlast í hringi og hún má hafa
sig alla við til að svelgjast ekki á veigunum í öllum kjaftaganginum. í
öðru horni situr þögul, sjóaraleg lesbía í þykkri peysu og tæmir hvert
viskíglasið á fætur öðru í einum teyg. Og auðvitað talast þau ekki við.
Hinar persónulegu sögur ríma samt ekkert alltaf við
þjóðsögurnar. Og þó. Lára segirfrá sinni upplifun:
Hommar og lessur hafa oft verið frekar sundurlaus hópur og
þó að sumir hommar haldi eitthvað annað vorum við lesbíurnar
að sjálfsögðu líka þarna að skemmta okkur. Hommarnir voru
bara allt annar þjóðflokkur. Og í allt öðrum pælingum.
Að þetta gæti bara hreinlega verið mjög skemmtilegt og
fínt og huggulegt fólk og allt þetta... það var... mér varð
virkilega um! Það veröur að segjast eins og er.
Veturliði kemst þó yfir menningarsjokkið og þegar fram í
sækir fer hann að átta síg á líkindunum sem almennt má
finna með borgum þegar kemur að hinsegin menningu:
Þaó er alltaf einn staður í hverri borg sem er bestur á hverjum
tíma. Þar er allt úrvalið og maður þarf ekki að leita neitt annað.
Þetta þýðir einfaldlega að það gildir einu hversu stór borgín
er. Gaylífið veróur alltaf tiltölulega afmarkað og þú munt alltaf
hitta sama fólkið. Það er alveg lygilegt. Og ég hef hvað eftir
annað komið inn á bari í útlöndum og hitt íslendinga.
Jens Fjalar er hugsanlega einn af þessum íslendingum. Hann hefur
að minnsta kosti kíkt á nokkra staði í London, Kaupmannahöfn og
Barcelona og skemmt sér konunglega:
Það getur verið yfirþyrmandi að fara á gay staðina í stórborgunum
þegar maður er vanur senunni hérna heima. Það er allt önnur
upplifun, umhverfið öðruvísi og fjöldinn alveg gífurlegur! Stórir
geymar fullir af ölvuðum hommum í trylltum dansi.
Þórir er sammála Láru um muninn:
Hommar og lesbíur voru oft hreinlega upp á kant. Okkur datt
ekki stelpur í hug, fannst þær leiðinlegar og voðalega fáir
okkar sem vinguðust við þær. Ég man til dæmis eftir að hafa
verið neitað um far í leigubíl með lesbíum með orðunum:
„Enga homma hér!“ Ég gapti, ég var svo undrandi.
Andrea horfir á málið með dálítið öðrum gleraugum:
Við erum náttúrulega öll á sama skemmtanabáti og þess vegna
eiga að vera til staðir sem bjóða alla velkomna. Mér finnst hins
vegar tónlistarsmekkur margra homma dálítið áhugaverður. Þessi
sérstaka hommatónlist. Eru þeir virkilega allirað hlusta á þetta?
Það erverulega verðugt rannsóknarefni. Annars eru þeir nú algjörir
heimsmeistarar í að búa til skemmtanir og góða stemmningu.
//ísland í samanburðinum við útlönd
íslendingar eru þó lengi framan af engir heimsmeistarar í
hinsegin menningu og samkvæmt Veturliða er grasió oft töluvert
grænna Evrópumegin við girðinguna á 8. áratugnum:
Það var rosalegur og áberandi munur á meginlandi Evrópu
og Islandi. Við sögðum að það væri svona 10 ára time-lag og
það sem væri orðió eðlilegt í Kaupmannahöfn, Amsterdam og
London tæki að minnsta kosti tíu ár að berast til íslands.
Auðvitað var þetta alltaf til hérna og Borgin auglýst sem slík í
hommabæklingnum Spartacus. „Hótel Borg-the rear bar.“ Aftari
barinn. En þetta voru ekkert eðlileg samskipti og án þess að ég
gerði mér grein fyrir því sat það alltaf fast í mér að þetta gaylíf hlyti
allt að vera eitthvað undarlegt og skrítið. Eitthvað svona hálf-dirty
og guð má vita hvað. Þess vegna varð það hálfgert kúltúrsjokk að
koma á staði erlendis og sjá unga og sæta stráka skemmta sér.
Aldís nefnir líka stærðina:
Við erum náttúrulega færri hérna heima og því ekki hægt að
gera eins stóra hluti og maður sér annars staðar. En að mörgu
leyti er senan samt svipuð því sem gerist í útlöndum.
Ingi Rafn vill meina að vissir kostir felist í fámenninu:
I útlöndum er senan oft fjölbreyttari og þar geta staðirnir jafnvel
sérhæft sig eftir aldri kúnna eða tónlistarsmekk. Hér fer maður aftur á
móti bara á þennan eina stað og lætur sig hafa það. En þetta þjappar
okkur áreiðanlega betur saman. Ég er til dæmis mjög þakklátur fyrir það
hvað ég hef kynnst ofboðslegum mýgrút af lesbíum sem mér þykir alveg
rosalega vænt um. Það hefði ekki endilega gerst í einhverri stórborg.
Flest veitingahús-
anna opin til kl. 3
á föstudags- og
laugardagskvöldum
NOKKUÐ ei- mismunandi að hve
miklu leyti einstök veitingahús
ætla að nýta sér *hinar nýju
reglur um opnunartíma veitinga-
húsanna, sem gengu í gildi sl.
mánudag. Flest veitingahúsanna
í Reykjavík verða opin til kl. 3
fimmtudögum og sunnudögum
verður opið til klukkan 1 eftir
miðnætti, aðra daga til klukkan
11.30. Sigtún verður opið til
klukkan 3 eftir miðnætti á
föstudags- og laugardagskvöldum
en næstu miðvikudags- og fimmtu-
EINAFBYLTINGUNUM ÍSKEMMTANALÍFINU
íjúli 1979 var stöðunum leyft að hafa opið til 3 um helgar.
66