Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1974, Qupperneq 35

VORHITI OG VAXTARSKILYRÐI NYTJAJURTA 33
Mynd 5. Meðalfjöldi frostlausra daga 1951—1960. Jón EyþÓRSSON og Hlynur Sigtryggsson 1971).
Fig. 5. The average number of frost-free days in lceland 1951—1960.
þessu efni yfir verðmætri reynslu. Verðum
við því enn um sinn að styðjast við getgátur
og erlendar kenningar.
Strand (1969) telur, að byrjun gróanda,
sem hann áætlar vera við t > 6,0 °C, sé mæli-
kvarði á byrjun vaxtarskeiðs haustsáðra jurta,
sem við vorkomu hafa þegar myndað rótar-
kerfi að einhverju leyti. Upphaf vaxtarskeiðs
vorsáðra jurta, t. d. korns, kveður hann vera,
er síðasta frost mælist að vori.
A grundvelli þessa er því ekki óskynsam-
legt að leggja meira upp úr tölum um byrjun
gróandans, sökum þess að flestar nytjajurta
okkar hafa fullbúið rótarkerfi á vordögum.
Varmamagnið (= meðalhiti, °C) skiptir þar
meira máli en lágmarksgildi einstakra sólar-
hringa, enda fari þau ekki svo lágt, að um
beinan kuldaskaða (kal) verði að ræða.
Að því er grasræktina varðar, má senni-
lega nota Sf-gjjdjð til þess að finna þann
tíma, er hæfilegt er að bera köfnunarefnis-
áburð á tún. Ráðlegt er að bera hann á um
það leyti, sem tún grænka (Magnús Oskars-
son 1974). Samkvæmt revnslunni frá
Hvanneyri, sem áður er minnst á, urðu yngri
túnspildur algrænar um það bil þremur vik-
um, eftir að gróandinn byrjaði, en það er
lítið eitt fyrr en vænta má síðustu frosta að
vori. Líklegt má telja, að of snemmt sé að
miða áburðartímann á stöðvum við ströndina
við síðasta frost að vori, en of seint á stöðvum
inni á landi.