Víkurfréttir - 15.07.2020, Blaðsíða 89

„Ég skildi ekki af hverju ég af öllum, sem
hafði allt og meira en það langaði bara
allt í einu alls ekki að vera til,“ sagði Elva
Dögg þegar við spurðum hana um þessa
erfiðu lífsreynslu. Hún kemur vel fyrir
og það er bjart yfir þessari ungu konu
en hún starfar í dag við að leiðbeina
ungu fólki meðfram námi hjá KVAN en
þar er lögð áhersla á að virkja það sem í
fólki býr og veita þeim aðgengi að styrk-
leikum sínum. Þess fyrir utan stefnir hún
á ferðalög í framtíðinni enda býr hún yfir
miklum krafti og eins hún segir sjálf –
hefur áhuga á bókstaflega öllu.
– En hvað var það sem gerðist?
„Það er ansi góð spurning sem ég hef
verið að velta fyrir mér sjálf. Mér finnst
svo skrítið að það séu liðin tíu ár frá því
að þetta byrjaði allt saman en samt er ég
svo ung, bara 24 ára.
Þegar ég var fjórtán ára fékk ég flensu
um haustið og var veik í nokkra daga en
þegar ég fór að braggast þá gat ég ekki
mætt í skólann. Það var eitthvað ótrú-
lega þungt sem hvíldi á mér og mamma
þurfti alltaf að hringja í skólann og segja:
„Hún kemur ekki í dag, henni líður rosa-
lega illa ennþá.“ Ég hætti að svara vin-
konum mínum, læsti mig bara inni í her-
bergi, dró sængina yfir haus, og vildi ekki
tala við neinn. Mamma og pabbi vissu
ekki hvað var að gerast því ég hafði
alltaf verið opin, til í allt og alltaf á fullu.
Þarna var ég orðin andstæðan við það
og ég sjálf skildi ekki neitt. Ég man að
ég hugsaði: „Hvernig á mér að geta liðið
svona illa þegar ég hef allt sem ég vil
og miklu meira en það, lífið framundan
og ótal tækifæri og allt í einu er ég að
hugsa um það að mig langi bara alls ekki
að vera til?““
ÉG GAT EKKI HORFT
Í AUGUN Á HONUM
Foreldrar Elvu Daggar komu henni til
sálfræðings en það hjálpaði lítið.
„Ég gat ég ekki horft í augun á honum
og heyrði ekkert hvað hann var að segja.
Þá sagði hann mömmu að ég þyrfti miklu
meiri aðstoð sem endaði á því að ég var
lögð inn á BUGL, barna- og unglingageð-
deild Landspítalans, og þá var mér alveg
lokið.
Þar komum við að skömminni sem svo
oft vill loða við geðsjúkdóma og Elva
Dögg var ekki laus við hana en það sem
verra var, hún var sannfærð um að hún
ætti ekki afturkvæmt frá BUGL.
GERA SVO MARGT
GOTT FYRIR MANN
MISTÖK
ELVA DÖGG SIGURÐARDÓTTIR:
Það má segja að Elva Dögg Sigurðardóttir hafi haft allt sem hún þurfti
til að ganga vel í lífinu. Hún átti góða fjölskyldu, gekk vel í skóla, var
vinamörg og efnileg í íþróttum. Síðan gerðist eitthvað og áður en hún
vissi af var hún komin inn á barna- og unglingageðdeild og langaði ekki
lengur að vera til. Hún upplifði mikla skömm, sérstaklega þar sem henni
fannst hún ekki hafa ástæðu til þess að vera þunglynd en það þarf víst
ekki ástæðu. Í dag líður henni betur og hún hefur opnað umræðuna um
þennan sjúkdóm, sem einmitt fer ekki í manngreiningarálit.
Miðvikudagur 15. júlí 2020 // 28. tbl. // 41. árg.
víkurFrÉttir á SuðurNESjuM í 40 ár // 89