Víkurfréttir - 15.07.2020, Blaðsíða 70

B rynja Bjarnadóttir er hjúkrunarfræðingur og starfar á slysa- og bráðamóttökunni á
Heilbrigðisstofnun Suðurnesja.
Hún fór til Nepal í byrjun mars til
að stunda framhaldsnám í jóga-
kennslu. Þegar Brynja fór út var
aðeins eitt nýgreint COVID-19 til-
felli á Íslandi.
„Mig grunaði aldrei á þeim tíma
að ástandið yrði svona ofboðslega
slæmt og veiran myndi breiðast
hratt út,“ segir hún í samtali við
Víkurfréttir. Hátt uppí Himalaya-
fjöllum með mjög takmarkað net-
samband og ákveðin að vera lítið
sem ekkert í símanum fyrir komu
sína þangað þá fann Brynja þörfina
fyrir að heyra mjög reglulega í
fólkinu sínu heima í ljósi aðstæðna.
Brynja hefur tekið saman frásögn
af ferðalaginu til Nepal og þeim
ævintýrum sem hún lenti í við að
komast aftur heim til Íslands. Sög-
unni deilir hún hér með lesendum
Víkurfrétta.
Hlutirnir breyttust hratt
og engra kosta völ
Í ósýktu landi á þeim tíma voru
miklar ráðstafanir varðandi fyrir-
byggjandi aðgerðir. Af öllum fimm
flugunum sem ég tók frá Íslandi og
í gegnum fimm flugvelli á leið til
Nepal þá var Nepal eina landið þar
sem ég var hitamæld um leið og ég
gekk frá borði. Rúmlega tveimur
til þremur vikum eftir að ég lenti
var tekin sú ákvörðun af ríkisstjórn
Nepal að lokað yrði fyrir öll flug til
landsins. Á svipuðum tíma lokaði
Indland sem þýddi að við mætti
búast að matur yrði af skornum
skammti. Fréttirnar sem komu svo
í kjölfarið voru að Nepal ætlaði að
loka fyrir flug til landsins í tíu daga
og því banni yrði aflétt 31. mars.
Bannið skall á og við enn í Pokhara.
Dagarnir liðu og hlutirnir breyttust
hratt, banninu var svo framlengt til
um miðjan apríl. Bæði kennarar og
nemendur jóganámsins fengu boð
frá sinni ríkisstjórn að best væri
að halda heim og sömuleiðis ég.
Við áttum engra kosta völ. Annars
yrðum við föst í Nepal næstu mán-
uðina þar sem þjónusta lægi niðri,
matur af skornum skammti og að-
gang að ásættanlegri heilbrigðis-
þjónustu væri erfitt að fá. Á sama
tíma var hugsað til heimamanna
sem mögulega myndu þurfa hana
miklu frekar en við.
Strandaglópar í orðsins
fyllstu merkingu
Það var hægara sagt en gert að
skipuleggja heimför. Í þrjá daga
vorum við eins og lítil skrifstofa að
finna leið út úr Nepal. Þarna var
búið að banna allar samgöngur og
þú máttir alls ekki fara út úr húsi
nema að vera með sérstakt leyfi.
Við vorum strandaglópar í orðsins
fyllstu merkingu. Á þriðja degi,
eftir að vera búin að hafa samband
við öll utanríkisráðuneyti sem við
höfðum aðgang að á þeim tíma:
Íslands, Þýskalands, Austurríkis
og Frakklands, með litlum árangri
um hvernig hægt væri að komast
í burtu þá fóru hlutirnir að ganga
upp. Bæði Þýskaland og Frakk-
land ætluðu að senda neyðarflug
til að sækja sitt fólk sem var fast í
Nepal. Flugin færu frá Kathmandu
til Doha og þaðan til Frankfurt eða
Parísar.
Þetta voru miklar gleðifréttir.
Núna var bara að komast til Kat-
hmandu, það var klárlega erfiðasti
parturinn af þessu öllu saman.
Það var enginn viljugur að koma
okkur þangað þar sem erfitt var
að fá leyfi til að ferðast frá Pokhara
til Kathmandu. Við höfðum fengið
sent leyfisbréf frá okkar löndum.
En það veitti eingöngu leyfi til að
fara fótgangandi. Leyfið sem okkur
vantaði þurfti að innihalda nafn
Brynja Bjarnadóttir, hjúkrunarfræðingur, fór í framhaldsnám
í jógakennslu til Nepal og var þar þegar landið lokaðist vegna
COVID-19. Brynja tók saman ferðasögu um heimferðina.
Ævintýraför
frá Nepal til Íslands
70 // víkurFrÉttir á SuðurNESjuM í 40 ár
Miðvikudagur 15. júlí 2020 // 28. tbl. // 41. árg.