Morgunblaðið - 21.05.2020, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. MAÍ 2020
Guð gaf mér engil sem ég
hef hér á jörð.
Hann stendur mér hjá og
heldur um mig vörð.
Hann stýrir mér í
gegnum lífið með ljósi sínu.
Ég er svo þakklát að hafa hann í lífi
mínu.
Ég vona að hann viti að hann er mér
kær.
Allar mínar bestu hugsanir hann fær.
Hans gleði og viska við alla kemur.
Við flestalla honum vel semur.
Hann stendur mér hjá þegar illa liggur
við.
Hann víkur ekki frá minni hlið.
Nema sé þess viss að allt sé í lagi.
Fer þá að vesenast í málarastússi af
ýmsu tagi
Hann er vandvirkur og iðinn.
Hann sinnir alltaf sínu vel.
Hann segir það aðalatriðin
sem er rétt, það ég tel.
Hann hefur kennt mér að vera þol-
inmóð og sterk,
hvetur mig áfram að stunda mín
dagsverk.
„Þú skalt alltaf standa á þínu,“ hann
ávallt hefur sagt,
mikla áherslu á það lagt.
Þótt svo hann segi ekki við mann oft
mikið
þá meinar hann alltaf margt.
Hann getur aldrei neinn svikið
það getur hann ekki á neinn lagt.
Hann er bara þannig maður.
Hann er bara þannig sál.
Hann er aldrei með neitt þvaður.
Hann meinar allt sitt mál.
Hann sýnir mér svo mikla ást.
Hann vill aldrei sjá neinn þjást.
Hann er minn klettur og hann er mín
trú.
Hann er minn besti pabbi, staðreyndin
er sú!
(Katrín Ruth.)
Þetta ljóð segir allt sem segja
þarf um þig, pabbi minn, mun
sakna þín endalaust. En ég veit að
þú ert ekki lengur þjáður og það
er fyrir öllu að þér líði vel í sum-
Árni Arnar
Sæmundsson
✝ Árni Arnar Sæ-mundsson fædd-
ist 3. nóvember 1944.
Hann lést 21. apríl
2020
Útför hans fór
fram 9. maí 2020.
arlandinu, eins og
litlu langafadreng-
irnir þínir segja:
„Nú líður afa hal-
lóboy vel.“ Takk
fyrir allt, elsku
pabbi minn, bless-
uð sé minning þín.
Þín uppáhalds-
dóttir,
Nanna.
Elsku afi, það er skrítið að
hugsa til þess að þú hafir kvatt
okkur og ég eigi ekki eftir að
heyra í þér hljóðið, rífa aðeins
kjaft við þig og fara yfir heims-
málin. Símtölin okkar voru oft
skrautleg en svo ótrúlega
skemmtileg. Það kom fyrir að ég
hugsaði: bullið í honum afa! En
oftar en ekki varstu sannspár og
það sem þú sagðir og maður hafði
hrist hausinn yfir raungerðist.
Það var oft gott að leita ráða hjá
þér afi, þú fylgdist vel með því
sem ég var að gera og stundum
furða ég mig á því hvernig þú
vissir suma hluti. Alltaf vildir þú
þó vita hvort allir væru ekki
hressir og frískir og liði vel í fjöl-
skyldunni.
Ég á góðar minningar um okk-
ur saman enda miklir vinir og
mikil virðing og traust á milli
okkar. Það var t.d. mjög gott þeg-
ar ég var yngri þegar maður var
þreyttur, og kannski eitthvað bú-
inn að meiða sig, að fá alvöru af-
anudd með þínum stóru höndum,
það var enginn sem gat nuddað
eins vel og þú. Ég vildi alltaf að
þú yrðir nuddari, þar hefðir þú
verið á heimavelli.
Ég á margar góðar minningar
frá golfvellinum í Ólafsfirði, það
var gott að læra golf hjá þér. Þar
var farið eftir öllum lögum
reglum og ekkert gefið eftir.
Þessi setning kom oft: „Hjörvar,
ekki taka svona á þessu, horfðu á
kúluna og ekki flýta þér.“
Það kom nú stundum fyrir að
golfferðin byrjaði í sjoppunni þar
sem við tókum fyrst einn ís í
brauði, enda fannst afa fátt betra
en góður ís. Hann var reyndar
ekki lengi með ísinn, þegar hann
var búinn var „fýrað upp í einum
kamma“ og lagt af stað á bláa
súbbanum, sem var orðinn frekar
þreyttur undir lokin. Oftast
þurftum við að opna alla glugga
til þess að hleypa út bæði reykn-
um af kammanum og ekki síður
rykinu af götunni, en afi vildi þó
meina að þetta væri alvöru fjalla-
loft.
Hvíldu í friði afi, ég veit að
núna líður þér betur.
Hjörvar Maronsson.
Okkar fyrstu kynni voru þegar
ég var lítill gutti á Skeiðsfossi hjá
afa og ömmu, þar sem ég var al-
inn upp að mestu. Þá spurði ég
hann hvort hann gæti ekki orðið
pabbi minn. Það var auðsótt mál
og gerðum við þar samning sem
stóð á traustum og góðum grunni
alla tíð.
Okkar leiðir lágu svo saman
fyrir alvöru þegar ég var 14 ára.
Þá spurði hann mig hvort ég vildi
koma með sér á sjó á litlum bát,
sem hann var fenginn til að róa
með á handfæri um sumarið. Ég
tók boðinu og rerum við tveir og
áttum frábæran tíma saman.
Þetta var þegar nóttin var björt
og allt iðaði af lífi við fiskuðum
mjög vel. Ég hlakkaði alltaf til
hvers dags og þar var grunnurinn
lagður að mínu ævistarfi. Ég fékk
fullt traust frá pabba til að ganga í
öll verk nema að hann passaði vél-
ina. Hann var mjög gætinn á sjón-
um. Það var ekkert verið að ana
út í neina vitleysu þótt kappið
væri mikið.
Við vorum svo saman með
rækjubát nokkrum árum seinna
og það gekk líka mjög vel hjá okk-
ur. Pabbi kom svo sem vélstjóri til
mín á Guðmund Ólaf árið 1985 og
þar kom hans góða kunnátta við
vélar okkur vel. Vélin var orðin
gömul og lúin og oft þurfti að
beita brellum til að halda henni
gangandi.
Pabbi var búinn að vinna mikið
við vélaviðgerðir þegar hann var
að læra vélvirkjun á Nonnaverk-
stæðinu í Ólafsfirði. Hann var
heljarmenni að kröftum og mjög
duglegur til vinnu. Alla tíð var
hann var mjög hvetjandi í minn
garð og hvatti mig og studdi þegar
ég fór í Stýrimannaskólann. Hann
var búinn að vera á ýmsum afla-
skipum á sínum yngri árum, bæði
við Ísland og í Norðursjó.
Pabbi átti alltaf þann draum að
vinna sjálfstætt og lét verða af því.
Hann átti litla trillu í nokkur ár en
það var mikil vinna og bras. Hann
hætti því og fór út í veitingarekst-
ur. Það var líka mikil vinna en
honum líkaði sá rekstur vel og
hafði gaman af að umgangast við-
skiptavini sína.
Pabbi hafði gaman af íþróttum
og þá sérstaklega golfi og fótbolta.
Hann lá ekkert á skoðunum sínum
almennt og sagði nákvæmlega
það sem honum fannst og fékk oft-
ar en ekki dræmar undirtektir.
Það var nú samt furðulegt hvað
hann hafði oft rétt fyrir sér, sem
kom þá í ljós seinna. Hann hafði
góða yfirsýn yfir fjölskylduna og
vissi stöðuna hjá öllum.
Pabbi var búinn að eiga í mikl-
um veikindum síðastliðin 10 ár.
Hann var líka ekki auðveldasti
gesturinn á sjúkrastofnununum,
var þrjóskur og fór ekki alltaf eftir
því sem honum var sagt. Hann
vildi ráða ferðinni sjálfur, það var
bara hans vani. Honum var því
miður ekki ætlað að geta notið efri
áranna eftir að vera búinn að
leggja inn í lífsins banka allt strit-
ið og þetta var niðurstaðan. Bestu
þakkir fyrir tímann sem við áttum
saman.
Maron Björnsson.
Ég var svo lán-
söm að kynnast
Tótu og fjölskyldu
þegar þau fluttu í
Eikjuvog 6 á átt-
unda áratugnum, en ég bjó á
númer fimm. Ég eignaðist frá-
bæra vinkonu og varð fljótt
heimagangur á númer sex. Þór-
unn, sem var alltaf kölluð Tóta,
var stórbrotinn karakter, snögg
upp á lagið og alltaf gleði og hlát-
ur. Við máttum gera tilraunir í
eldhúsinu, t.d. búa til popp með
súkkulaði, skúffukökur með
rommdropum og snúa kleinum á
ýmsan máta. Við máttum vera í
allskonar leikjum hvort sem var í
tindátaleik á ganginum, hoppa
niður af bílskúrsþakinu, glamra á
píanóið eða í fótbolta í garðinum.
Tóta bara hló og hvatti okkur
áfram.
Fjölskyldan á sex stundaði
ýmsar íþróttir, m.a. skíða-
mennsku og um hverja helgi var
öllum troðið í brúnan Jeep Wago-
ner og brunað í Bláfjöll. Mátti ég
koma með? Tóta skellti sér á lær
og sagði ekkert mál og svo var
bara troðið meira í bílinn.
Á mínu heimili voru til forn
tréskíði sem Tótu leist ekkert á
svo eftir nokkrar ferðir í Bláfjöll
skundaði hún yfir á fimm og sagði
að stúlkan yrði að fá almennileg
skíði og ekkert múður. Tóta var
nefnilega líka hrein og bein og
sagði sína skoðun umbúðalaust.
Og auðvitað voru keypt ný skíði,
maður gerði einfaldlega eins og
Tóta sagði.
Það koma margar minningar
upp í hugann. Ég fékk oft að
heimsækja Mæju í sveitina að
Álfhólum þar sem Tóta ólst upp.
Á leiðinni voru iðulega teknir
upp puttalingar sem oftar en ekki
litu út eins og útigangsmenn en
Þórunn
Þorvaldsdóttir
✝ Þórunn Þor-valdsdóttir
fæddist 6. janúar
1925. Hún lést 2.
maí 2020.
Útförin fór fram
15. maí 2020.
Tóta fór aldrei í
manngreinarálit,
því skrítnari – því
skemmtilegri. Og
þegar Mæja var 14
ára þá leyfði Tóta
henni að keyra í bæ-
inn, stelpan kunni
að keyra eftir sumr-
in í sveitinni og Tóta
var ekkert að víla
fyrir sér að hún
væri ekki komin
með bílpróf! Á unglingsárunum
fékk ég lánuð föt af Tótu en hún
átti forláta grænar stretsbuxur
frá fimmta áratugnum. Tóta bara
hló og gaf mér buxurnar og aðrar
svartar í kaupbæti.
Þegar mikil veikindi gerðu
vart við sig á númer fimm var náð
í Tótu, hún var nefnilega lærður
hjúkrunarfræðingur og kunni fag
sitt upp á 10 þó svo hún ynni ekki
sem slíkur, ég man ekki eftir
henni öðruvísi en heimavinnandi.
Hún og mamma voru báðar sjó-
mannskonur og þegar Áman var
opnuð skunduðu þær í búðina og
fóru að gera bruggtilraunir. Tóta
var ansi lunkin í þeim efnum.
Því miður hitti ég Tótu ekki oft
á síðustu áratugum en það var
alltaf jafn gaman að heimsækja
hana, hvort sem var heima hjá
þeim hjónum eða þegar hún var
langt leidd af alzheimer á Hrafn-
istu.
Hún var alltaf sama skemmti-
lega konan. Nýlegar fréttir af
henni gáfu til kynna að hún hefði
getað orðið heimsfrægur uppi-
standari miðað við uppákomurn-
ar sem hún stóð fyrir.
Minningin um Tótu lifir lengi
og ekki síst í afkomendum henn-
ar. Mæja vinkona mín er til dæm-
is svo skemmtilega lík henni. Ég
votta öllum aðstandendum sam-
úð mína en ekki síst Ingimundi
sem lifir elskandi eiginkonu. Ég
er sannfærð um að hún valdi dag-
inn til að kveðja sjálf, snögg upp á
lagið sem fyrr og gaf sér ekki
tíma til að kveðja áður en símtalið
slitnaði.
Steinunn Guðbjörnsdóttir.
✝ Auður LindaZebitz var
fædd 11. desember
1935 í Bakkabæ við
Brunnstíg 9,
Reykjavík. Hún
lést á Hrafnistu í
Reykjavík 6. maí
2020.
Foreldrar henn-
ar voru Wilhelm
Zebitz og Steinunn
Ásta Guðmunds-
dóttir Zebitz. Linda var fjórða í
röðinni af sex systkinum. Að
henni genginni eru nú á lífi
bræður hennar þeir Gunnar
Carl, Örn og Reynir. Látnar
eru systur hennar þær Hjördís
Úlla og Bergþóra Elva.
Linda giftist eftirlifandi
maka sínum, Ólafi Kristinssyni,
26. júlí 1957. Börnin þeirra eru:
1) Ásta Ólafsdóttir,
f. 28. nóvember
1957. Börn hennar
eru Ólafur, Auður
Bergdís og Kor-
mákur Örn. 2)
Kristinn Guðni
Ólafsson, f. 13.
nóvember 1959,
kvæntur Ingunni
Ingimarsdóttur.
Börn þeirra eru
Kolbrún, Atli Rún-
ar og Ingunn Erla. 3) Guðrún
Ólafsdóttir, f. 1. maí 1961, gift
Erlingi Bótólfssyni. Börn þeirra
eru Margrét Linda og Guðrún
Erla.
Útför Lindu fór fram frá Bú-
staðakirkju 18. maí 2020.
Vegna aðstæðna í þjófélaginu
voru aðeins viðstaddir nánustu
ættingjar.
Elsku Linda. Við systurnar,
dætur systra þinna, Úllu og Elvu,
kveðjum þig með kærleika og
þökk í hjarta. Þú stóðst traust við
hlið okkar sem móðurímynd eftir
að systur þínar fóru allt of ungar
að árum.
Efalítið eru nú miklir fagnað-
arfundir, allar þrjár samankomn-
ar, í lífi handan okkar lífs. Þú ert
nú dýrmætur hluti af þeirra lífi
eins og þú ætíð varst með
traustri nálægð þinni, ástúð og
ljúfri ræktarsemi sem við fengum
líka að njóta óspart. Þú dvelur í
hjarta okkar jafnt á rauna- og
gleðistundum. Lifandi fas þitt og
fáguð framkoma, umvefjandi um-
hyggja, innsæi og skerpa hugs-
unar þinnar, er sá það sem skipti
sköpum í gegnum margar hulur,
snerti okkur djúpt og veitti
stuðning út í lífið. Beittur húmor
þinn og hlátur sem ætíð var stutt
í gladdi um leið og hann vakti til
umhugsunar um það sem skiptir
máli. Slík einlæg hreinskilni er
fáum gefin og náði hún að fegra
líf margra sem þér urðu sam-
ferða. Þér var gefin listræn sýn á
tilveruna og skarpt innsæi er
gerði vegferð þína einstaka og
þig að einstakri konu með geisl-
andi og lifandi nærveru.
Við kveðjum Lindu með þakk-
læti fyrir allt það sem hún gaf
okkur systrunum í lífinu.
Guðrún Ara Arason,
Aðalheiður Lilja
Guðmundsdóttir.
Auður Linda Zebitz
Harpa Heimisdóttir
s. 842 0204
Brynja Gunnarsdóttir
s. 821 2045
Kirkjulundur 19 | 210 Garðabær
s. 842 0204 | www.harpautfor.is
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ELSA P. NÍELSDÓTTIR
lést á hjúkrunarheimilinu Mörk
laugardaginn 18. apríl.
Útför hennar fer fram frá Grensáskirkju
þriðjudaginn 26. maí klukkan 15.
Ólöf Dóra Hermannsdóttir
Ragnhildur Hermannsdóttir Hjörtur Pálsson
Erlendur Níels Hermannsson Anna María Grétarsdóttir
Jóhann Gísli Hermannsson Natalija Virsiliene
Erla Ósk Hermannsdóttir Gunnar S. Gottskálksson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN BJÖRNSDÓTTIR,
Hraunbæ 77,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir laugardaginn
16. maí. Útför hennar verður gerð frá
Grafarvogskirkju miðvikudaginn 27. maí klukkan 13.
Haukur Jóhannesson Sif Jónasdóttir
Björn Hákon Jóhannesson Rannveig Gunnarsdóttir
Pétur Jóhannesson Gróa Gunnarsdóttir
Hrönn Jóhannesdóttir Gunnar Líkafrón Benediktss.
Guðm. Bjarki Jóhannesson
Hilmir Bjarki Jóhannesson Íris Rögnvaldsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
RAGNHEIÐUR ÞÓRÐARDÓTTIR
Básbryggju 51, Reykjavík,
lést föstudaginn 15. maí.
Útförin verður gerð frá Grafarvogskirkju
mánudaginn 25. maí klukkan þrjú.
Magnús Hjálmarsson
Halldóra Magnúsdóttir
Lára Magnúsardóttir
Grímur Jónsson Svana Björk Hjartardóttir
Magnús Helgason Anna Bryndís Gunnlaugsdóttir
Helgi Helgason
Solveig Karlsdóttir Adam Hoffritz
Þórður Roth Íris Katrín Barkardóttir
Karl Dietrich Roth Karlsson
og barnabarnabörn