Morgunblaðið - 18.07.2020, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. JÚLÍ 2020
✝ Björn Þor-steinsson
fæddist á Hafra-
nesi við Reyð-
arfjörð 22. sept-
ember 1937. Hann
lést 9. júlí 2020.
Foreldrar hans
voru Þorsteinn
Kemp Björnsson, f.
1909, d. 1991, og
Steinunn Lovísa
Einarsdóttir, f.
1911, d. 1973.
Systkini Björns eru: Þorvald-
ur, f. 1940, Guðlaug, f. 1941,
Oddur, f. 1942, Guðmundur, f.
1947, Ragnar, f. 1951, og Jó-
hanna Guðrún, f. 1954.
Eftirlifandi eiginkona Björns
er Sigríður Steinsdóttir, f.1944.
Börn Björns og Sigríðar eru:
Jóhanna, f. 1964, Vilborg, f.
1965, Þorsteinn, f.
1966, Steinn, f.
1970, d. 1981,
Marinó, f. 1982, d.
2006, Steinn, f.
1982. Barnabörnin
eru 12 og barna-
barnabörnin tvö.
Björn ólst upp á
Þernunesi við al-
menn bústörf og
sótti nám í Al-
þýðuskólann á
Eiðum og Bændaskólann á
Hólum.
Björn og Sigríður bjuggu
alla tíð á Þernunesi og stund-
uðu búskap. Björn tók virkan
þátt í félagsstarfi og sat í
stjórnum ýmissa félaga.
Útförin fer fram frá Fá-
skrúðsfjarðarkirkju í dag, 18.
júlí 2020, klukkan 14.
Leiðir okkar Björns Þor-
steinssoar bónda á Þernunesi
lágu fyrst saman vorið 1967.
Undirritaður var kominn aust-
ur á Fáskrúðsfjörð til að
starfa um tíma við bókhald hjá
Kaupfélagi Fáskrúðsfirðinga
og dótturfyrirtækjum þess.
Viðskipti bænda við kaup-
félagið voru mjög mikil, en
kaupfélagið rak m.a. slátur-
hús, seldi afurðir bænda, út-
vegaði bændum rekstrarvörur
og annað sem þurfti með.
Þarna hittumst við Björn í
fyrsta sinn, ég tæplega tvítug-
ur, en Björn kominn um þrí-
tugt. Okkur Birni varð strax
vel til vina og átti samstarf
okkar eftir að aukast eftir því
sem árin liðu, en dvöl mín á
Fáskrúðsfirði varð nokkuð
lengri en til stóð í upphafi.
Björn rak sitt myndarlega bú
á Þernunesi, en sinnti einnig
hinum ýmsu félagsmálum.
Hann átti sæti stjórnum kaup-
félagsins og dótturfyrirtækja
þess í áratugi og var formaður
stjórnar Kaupfélags Fáskrúðs-
firðinga árin 1985-1997. Björn
var góður liðsmaður sem hafði
einlægan áhuga á atvinnumál-
um og velferð félagssvæðisins.
Hann lagði alltaf gott til, var
traustur og heiðarlegur og
vandaður í málflutningi sínum.
Oft sátum við tveir og ræddum
málin, þar sem algjör trúnaður
ríkti. Við Björn áttum það sam-
eiginlegt að hafa mikinn áhuga
á kórastarfi og vorum unnend-
ur góðrar tónlistar og ljóðlist-
ar. Björn var hagyrðingur góð-
ur og kom fram við hin ýmsu
tækifæri og flutti ljóð sín.
Hann hafði m.a. þann starfa
um langa hríð að semja gam-
ankvæði um hjónaballsnefnd-
ina á Fáskrúðsfirði hverju
sinni, sem féllu í góðan jarðveg
hjá viðstöddum. Við Björn og
Sigríður kona hans vorum fé-
lagar í Kirkjukór Fáskrúðs-
fjarðar- og Kolfreyjustaðar-
kirkju í áratugi. Það var mikil
samstaða á meðal kórfólksins
og allir tilbúnir að leggja sig
fram eins og kostur var. Á veg-
um Kirkjukórasambands Aust-
urlands starfaði Snælandskór-
inn undir stjórn Ágústs
Ármanns Þorlákssonar og
Gillian Haworth. Þessi kór var
mjög öflugur og hafði á að
skipa söngfólki frá Djúpavogi
til Vopnafjarðar. Snælands-
kórinn fór m.a. í 2ja vikna
söngferðalag til Kanada árið
2000 þar sem við heimsóttum
Íslendingafélög í Columbia- og
Albertafylki, auk þess að
syngja við tvær messur þar
sem séra Cecil Haraldsson pré-
dikaði. Um 100 manns tóku
þátt í Kanadaferðinni, sem
tókst einstaklega vel og verður
vart toppuð. Þernuneshjónin
nutu sín vel í ferðinni og oft er
búið rifja upp hinar ýmsu gleði-
stundir úr ferðinni. Björn hafði
einnig gaman af karlakórssöng
og söng hann með Karlakórn-
um Drífanda á Fljótsdalshéraði
í mörg ár.
Það er fögur sjón að líta
heim að vel hirtu býli eins og
Þernunesi þegar birtu nýtur og
söngfuglar kvaka um móa. Það
er lífsfylling í því fólgin að sjá
hreint og vel fóðrað fé. Að líta
til austfirsku fjallanna og upp-
lifa náttúrufegurðina hvert sem
litið er. Björn naut þess að hafa
þessa hluti í öndvegi.
Við fráfall Björns sendum
við Sigrún okkar innilegustu
samúðarkveðjur til Sigríðar,
barna hennar og annarra ást-
vina. Hvíl í friði kæri vinur.
Blessuð sé minning þín.
Gísli Jónatansson.
Björn Þorsteinsson
Aldur er afstæð-
ur þegar kemur að
vináttu.
Í dag kveð ég
kæran nágranna og
góða vinkonu, hana
Rúnu. Við kynntumst þegar ég
flutti á Seltjarnarnesið og bak-
garðar okkar lágu saman. Rúna
var fædd 2. ágúst og ég 1. ágúst
en nokkuð mörg ár skildu okkur
að. Rúna var mikill dýravinur
enda átti hún nokkra hunda í
gegnum árin, Prins, Tinnu og
Töru sem gengu sína lífdaga og
nú er það Mollý sem er eftir hjá
Gunnari og Rúnari Geir. Í kring-
um Rúnu var mikið fuglalíf í
garðinum og tók varptíminn á
hana þegar ungarnir voru að
skríða úr eggjum og var hún ein
af ungamömmunum að reyna að
verja ungana fyrir óvæntum
áföllum sem oft voru ekki fyr-
irséð.
Eitt sumarið, nokkrum árum
eftir að ég flutti á Nesið, fór
læða að venja komur sínar til
mín en var dulítið hvekkt og
komst ég að því að hún var kett-
lingafull. Ég talaði um kisuna
við Rúnu og við báðar vorkennd-
um henni mikið þar sem hún
virtist heimilislaus. Kisan, sem
við kölluðum Snotru, hvarf einn
daginn og kom ekki til mín í
nokkra daga. Snotra fór ekki
langt. Þegar Rúna var að vinna í
garðinum og losa garðúrgang
fann hún Snotru og sex nýfædda
kettlinga í safnkassanum sem
var á lóðarmörkunum. Ekki gat
hún boðið Snotru húsaskjól þar
sem tveir hundar voru á heim-
ilinu svo úr varð að ég tók fer-
fættu fjölskylduna og ól hana
upp og fann heimili fyrir ung-
viðið. Snotra varð svo mín kisa.
En ég stóð ekki ein í þessum
gjörningum því Rúna var ávallt
mín hægri hönd og hjálpaði til
og passaði Snotru ef ég og mitt
fólk brá sér af bæ eða út fyrir
landsteinana. Þegar Snotra var
öll kom óvænt einn daginn á
heimilið lítill ferfættur lang-
hærður loðbolti, Hr. Máni, og
var honum vel fagnað af Rúnu
og fékk hann sömu umönnun ef
fjölskyldan var fjarverandi og
var þar að auki burstaður í bak
og fyrir. Hr. Máni er kisi en fer
þó aldrei út nema í beisli og
Geirrún
Marsveinsdóttir
✝ Geirrún fædd-ist 2. ágúst
1938. Hún lést 5.
júlí 2020. Útförin
fór fram 17. júlí
2020.
fylgdist hann ávallt
með þegar Rúna
var úti í garði að
vinna. Hún kom oft
yfir og spjallaði við
hann og klappaði
honum og var hann
ávallt glaður með
það.
Rúna var mikill
fagurkeri og allt
svo fallegt og
snyrtilegt í kring-
um hana. Heimilið og garðurinn
algjörlega til fyrirmyndar enda
er garðurinn verðlaunagarður.
Vinkona mín eyddi öllum sínum
stundum á sumrin í garðinum og
nostraði við plönturnar og beðin.
Hún ræktaði líka sín sumarblóm
og ættingjar og vinir nutu góðs
af og var ég þar á meðal. Rúna
lumaði líka á ýmsum uppskrift-
um að kökum og öðru góðgæti
og fékk ég eina, dásamlega gam-
aldags marengstertu, sem ávallt
slær í gegn. Rúna var mjög hóg-
vær en þrjósk og hafði alveg sín-
ar skoðanir en fór vel með þær.
Þegar Rúna veiktist tókst hún
á við það verkefni af miklu
æðruleysi. Rúna var traustur og
góður vinur sem ég bar virðingu
fyrir. Það er ávallt gott að geta
leitað í viskubrunn þeirra sem
eldri og reyndari eru og þakka
ég Rúnu okkar kynni og kæra
vináttu.
Ég votta Gunnari, Rúnari
Geir, Mollý og allri fjölskyldunni
mína dýpstu samúð.
Hinsta kveðja,
Bergþóra Kristín.
Elsku Rúna ég þakka þér fyr-
ir vináttu og hlýhug í minn garð
í gegnum tíðina.
Rúna var einstaklega traust,
hjálpsöm og óeigingjörn. Fjöl-
skyldunni sinnti hún af um-
hyggju og alúð og var alltaf til
staðar fyrir sína nánustu.
Rúna var hæglát og yfirveg-
uð. Hún þurfti ekki alltaf að
vera með orðið en átti til að eiga
það síðasta. Það var gaman að
spjalla við hana. Hún var mein-
fyndin og lá ekki á skoðunum
sínum. Hún var einstakur dýra-
vinur og hundarnir hennar voru
henni afar kærir. Alla tíð bauð
hún mig velkominn á heimili
fjölskyldunnar og einlægri gest-
risni hennar fékk ég að njóta
góðs af.
Minningin um einstaklega
góða konu mun lifa áfram.
Samúðarkveðja,
Þórður Ágústsson.
Löngu stríði við
vanheilsu er lokið.
Fjölskyldufaðirinn,
málarameistarinn,
Lionsmaðurinn,
sumarbústaðar-
eigandinn og Afinn (með
stórum staf). Héðinn mágur
minn hefur lokið sinni jarðvist,
eftir stranga baráttu við veik-
indi. Honum hefur eflaust þótt
komið nóg af glímu við nýrna-
sjúkdóm og þar á undan
krabbamein sem hann reyndar
sigraðist á. Hann er þriðji bróð-
irinn sem kveður okkur á tíu
mánaða tímabili.
Þegar ég kynntist
Rifkelsstaðafjölskyldunni fyrir
50 árum varð mér ljóst, að hér
töluðu menn enga tæpitungu.
Menn rökstuddu sínar skoðanir
á mönnum og málefnum, ekki
alltaf á lægri nótunum og nýttu
sér öll afbrigði íslenskrar
tungu, oft með leikrænum til-
Héðinn Jónasson
✝ Héðinn Jón-asson fæddist
20. júlí 1947. Hann
lést 8. júlí 2020. Út-
förin fór fram 17.
júlí 2020.
burðum og var ekki
allt prenthæft.
Héðinn var enginn
eftirbátur bræðra
sinna í þessu til-
viki. Þegar upp var
staðið voru menn
vinir á ný en öllum
fullljóst hver af-
staða hinna var,
hreinar línur í öll-
um samskiptum.
Þannig var Héðinn,
gegnheill og hispurslaus til orðs
og æðis. Hann var heilsteyptur
persónuleiki, vandvirkur og afar
laginn í höndum, útsjónarsamur
við sína vinnu og á hann mörg
handtök hér á bæ bæði innan
dyra og utan. Mér er það minn-
isstætt þegar hann ætlaði að
leggja gólfflísar fyrir okkur.
Hann var búinn að velta vöng-
um með tommustokk í höndum
góða stund, þegar ég spurði
hvort hann ætlaði ekki að byrja
á þessu. „Fyrst verður maður
að sjá fyrir hvernig verkið end-
ar áður en maður byrjar “ var
svarið. Héðinn gat verið fastur
fyrir og ekkert áhlaupaverk að
fá hann til að skipta um skoðun,
enda ekkert víst að þetta nýja
væri neitt betra en það gamla!
En tryggari og traustari vinur
er vandfundinn.
Eftir að hafa lagt málarapen-
silinn á hilluna væntum við þess
að nú gætu þau hjón eytt meiri
tíma í sumarbústaðnum og not-
ið þess að eiga fleiri gæðastund-
ir með barnabörnunum. Þá
bankaði upp á óvelkominn vá-
gestur í líki nýrnabilunar sem
breytti hinu daglega lífi. Við tók
strangt verkefni sem hann varð
að sinna og það var gert með
æðruleysi og sömu vandvirkni
og önnur störf sem hann tók að
sér. Í rúm 50 ár hafa þau Jó-
hanna fetað lífsveginn saman og
eignast tvær dætur, Hönnu
Björgu og Þórunni Sif, sem
bera foreldrum sínum fagurt
vitni. Tengdasynirnir eru þeir
bræður, Jónas og Símon Valdi-
marssynir, og tilhugsunin um
litlu gullmolana, barnabörnin
fjögur, held ég hafi verið það
sem hélt uppi húmornum hjá
Héðni þegar veikindin voru
hvað erfiðust.
Elsku Jóhanna og fjölskylda.
Megi Guð og góðar vættir
styrkja ykkur í sorginni, mun-
um að öll él birtir upp um síðir.
Blessuð sé minning Héðins
Jónassonar.
Valgerður Schiöth og
fjölskylda.
✝ Vilmundur Þór-ir Kristinsson
fæddist á Eyr-
arbakka 31. októ-
ber 1937. Hann lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Sólvöllum á
Eyrarbakka 9. júlí
2020.
Foreldrar Vil-
mundar Þóris voru
Guðrún Guðjóns-
dóttir frá Brekkum
í Hvolhreppi, f. 16.3. 1913, d.
15.12. 2013, og Kristinn Eyjólfur
Vilmundarson frá Vest-
mannaeyjum, f. 2.2. 1911, d.
24.12. 1945.
Systkini Vilmundar Þóris:
Stúlka Kristinsdóttir, f. 6.12.
Kristinn Gunnar Vilmundarson,
f. 5.2. 1959, sem er í sambúð með
Guðnýju Grímsdóttur, þeirra
sonur er Grímur, fyrir átti Krist-
inn synina Hauk Þóri, Hákon Má
(látinn), Eini Örn og Gunnar
Bjarna. 2) Jón Ólafur Vilmund-
arson, f. 20.12. 1960, giftur Sig-
rúnu Theodórsdóttur. Þeirra
börn eru Linda Rós, Sindri Freyr
og Guðjón Axel, fyrir átti Sigrún
dótturina Auði Helgu Guð-
mundsdóttur. 3) Valgeir Vil-
mundarson, f. 24.12. 1963, giftur
Sigríði Ingu Ingimarsdóttur,
þeirra börn eru Andri Már, Sal-
ína og Dagrún Líf. 4) Indlaug
Cassidy Vilmundardóttir, f. 4.7.
1968, gift Daniel Karl Cassidy,
þeirra dóttir er Eva Katrín. Fyr-
ir átti Indlaug börnin Höllu Mar-
íu og Hákon Má. 5) Þuríður Katr-
ín Vilmundardóttir, f. 31.1. 1976,
hennar maður er Jón Páll
Hreinsson, þeirra börn eru Andr-
ea Valgerður, Hreinn Róbert, Al-
berta Kristín og Davíð Páll.
Vilmundur Þórir og Hallbera
skildu.
Árið 1979 giftist Vilmundur
Þórir Lísbetu Sigurðardóttur, f.
15.11. 1948, frá Ólafsfirði. Dóttir
þeirra er Guðný Ósk Vilmund-
ardóttir, f. 30.9. 1979. Hennar
maður er Guðmundur Valur Pét-
ursson, þeirra börn eru Sigrún
Iða og Nökkvi Jan. Fyrir átti
Guðný dótturina Lísbeti Dögg.
Sonur Lísbetar Sigurðardóttur
er Rögnvaldur Kristinn Rafns-
son.
Þriðja eiginkona Vilmundar
Þóris er Rannveig Hrefna Gunn-
laugsdóttir, þau skildu.
Vimundur Þórir gekk í barna-
skólann á Eyrarbakka, stundaði
nám í vélstjórn og við lögreglu-
skólann. Hann stundaði hin ýmsu
störf, meðal annars sem lög-
reglumaður og fangavörður, þó
lengst af við sjómennsku.
Útförin fer fram frá Eyr-
arbakkakirkju í dag, 18. júlí
2020, klukkan 15.
1936, d. 6.12. 1936,
tvíburarnir Sig-
urður Einir Krist-
insson og Gunn-
björg Helga
Kristinsdóttir, f.
30.9. 1939, og
Drengur Krist-
insson, f. 1.08. 1945,
d. 1.8. 1945.
Vilmundur Þórir
byrjaði ungur að
stunda sjómennsku
og var á vertíð frá Vest-
mannaeyjum árið 1958 og þar
kynntist hann fyrstu eiginkonu
sinni, Hallberu Valgerði Jóns-
dóttur frá Vestmannaeyjum, f.
4.10. 1941.
Þau eignuðust fimm börn: 1)
Elsku pabbi okkar, nú hefur
þú kvatt þessa jarðvist.
Þú hafðir verið veikur í svolít-
inn tíma og við systkinin vissum
í hvað stefndi. Við gátum því
varið með þér tíma og kvatt þig,
hvert á sinn hátt undir lokin.
Þrátt fyrir það er maður aldrei
alveg tilbúinn.
Leiðir ykkar mömmu lágu í
sundur þegar við systur vorum
ungar. Í þá daga var það ekki al-
gengt líkt og í dag að börn skipt-
ist á að vera hjá foreldrum sín-
um. Mun algengara var að þau
fylgdu öðru foreldri, oftast móð-
ur. Þannig var það í okkar til-
viki, við bjuggum hjá móður
okkar og hittum föður okkar
ekki oft. Engu að síður eigum
við góðar minningar af samveru-
stundum með pabba, pabba sem
ung barnsaugu litu upp til og
dáðu.
Allra síðustu ár höfðum við
tækifæri til að eiga með þér ljúf-
ar stundir sem við Geymum í
hjörtum okkar.
Fallegi pabbi okkar, dökkur á
hörund, þrjóskur, skapstór en
umfram allt mikill hestamaður.
Sá sem gaf okkur lífið.
Með þessar minningar í hjört-
um okkar munum við minnast
pabba um ókomna tíð með gleði
og þakklæti í huga.
Takk, elsku pabbi okkar, fyrir
samfylgdina.
Þínar dætur,
Indlaug (Inda) og Þuríður.
Vilmundur Þórir
Kristinsson
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Innilegar þakkir sendum við þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför
SELMU KJARTANSDÓTTUR,
Ormsstöðum,
Dalabyggð.
Fyrir hönd aðstandenda,
Auður Baldursdóttir
Unnur Baldursdóttir
Alda Baldursdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar
endurgjaldslaust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar