Morgunblaðið - 14.11.2020, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. NÓVEMBER 2020
✝ Kristín Jó-hannsdóttir
fæddist í Bæ í
Hrútafirði 21. febr-
úar 1932. Hún lést
á Sjúkrahúsinu á
Hvammstanga 5.
nóvember 2020.
Kristín var dótt-
ir hjónanna Jó-
hanns Jónssonar, f.
18. júní 1890, d. 20.
nóvember 1966,
bónda og trésmiðs í Bæ, og Sig-
ríðar Guðjónsdóttur, f. 4. júlí
1898, d. 24. apríl 1965, hús-
freyju s.st. Kristín átti níu
systkini og komust fimm þeirra
á legg, þau eru: Ingibjörg, f. 31.
júlí 1930, d. 11. ágúst 2001,
maki 1 Vilhjálmur Þór Þor-
bergsson, maki 2 Ásgeir Jóns-
son; Jóna Aðalheiður, f. 19. maí
1933, d. 14. mars 1952, ógift;
Guðjón, f. 10. maí 1936, maki
Hrefna Bjarnadóttir; Jónas, f. 3.
ágúst 1938, d. 19. janúar 2015,
ókvæntur, og Sigrún Dagmar, f.
15. maí 1942, maki Ingólfur
valdsdóttir. Þau eiga þrjú
börn, Þorvald Helga, Hrafn-
hildi Kristínu og Hauk Inga,
og eitt barnabarn.
Kristín ólst upp í Bæ til
1941 er fjölskyldan flutti að
Litlu-Hvalsá í sömu sveit og
var þar til 1952 þegar þau
brugðu búi og fluttu til Borð-
eyrar í eitt ár og síðan til
Reykjavíkur. Kristín var í
Reykjaskóla 1948-49 og fór
svo í Kvennaskólann á Blöndu-
ósi þar sem hún nam veturinn
1950-51. Um tíma starfaði hún
við verslun í Reykjavík en
1951-52 varð hún ráðskona á
Símstöðinni í Brú þar til þau
Böðvar hófu búskap á Þór-
oddsstöðum 1953-54. Árið
1963 hófu þau svo búskap á
nýbýlinu Akurbrekku, sem
þau höfðu hafið uppbyggingu
á 1955, og þar bjuggu þau allt
fram til 1999 er þau hættu bú-
skap og keyptu húsið Hvera-
vík við Reykjaskóla og fluttust
þangað. Auk þess að taka full-
an þátt í búskapnum vann
Kristín við ræstingar í Reykja-
skóla frá því snemma á 8. ára-
tugnum og fram yfir aldamót-
in. .
Útförin fer fram frá Staðar-
kirkju í dag, 14. nóvember
2020, klukkan 14.
Karlsson.
Kristín giftist
18. júní 1954 Böðv-
ari Þorvaldssyni
frá Þórodds-
stöðum, f. 22. ágúst
1926, d. 23. apríl
2015. Börn þeirra
eru: 1) Aðalheiður
S., f. 25. apríl 1955.
Eiginmaður henn-
ar er Þorsteinn H.
Sigurjónsson. Þau
eiga sex börn; Kristínu, Erlu (f.
13. júlí, d. 14. júlí 1979), Sig-
urjón, Sigurbjörgu, Guðrúnu
Gróu og Helgu Margréti, og
fimm barnabörn. 2) Þorvaldur,
f. 1956, ókvæntur. 3) Gróa
María, f. 1962, maki 1 Sig-
urbjörn Ragnarsson, sonur
þeirra er Böðvar, og þrjú
barnabörn; maki 2 Steinþór
Friðriksson, sonur þeirra er
Friðrik Tómas, stjúpbörnin
Sandra Dís, Finnborg Salóme
og Guðmundur Atli, og fjögur
stjúpbarnabörn. 4) Jóhann, f.
1966, maki Þórunn Helga Þor-
Hverfur margt
huganum förlast sýn
þó er bjart
þegar ég minnist þín.
Allt er geymt
allt er á vísum stað
engu gleymt,
ekkert er fullþakkað.
(Oddný Kristjánsd. í Ferjunesi)
Elsku amma Stína
Mín fyrsta æskuminning er
frá því þegar ég prílaði upp á
plötuspilarann á Akurbrekku og
staflinn með ABBA-plötunum
hennar mömmu og harmonikku-
tónlistinni sem þér þótti svo
skemmtileg hrundi yfir mig. Þú
passaðir mig oft, ég var það sem
kallað er í dag krefjandi barn og
þú sagðir mér að Grýla kæmi
bráðum hlaupandi ofan úr Þór-
oddsstaðahrauni til að taka mig.
En þess á milli vorum við góðar
vinkonur og ég fékk mitt fyrsta
tónlistarlega uppeldi frá þér þó
svo ég hafi aldrei lært að meta
Hauk Morthens almennilega. Þú
varst annáluð fyrir snyrti-
mennsku. Einu sinni var ég að
reka kindur meðfram þjóðveg-
inum þegar þú allt í einu snar-
aðist út úr bíl, hljópst til mín
með hárbursta og átaldir mig
fyrir að láta sjá mig á almanna-
færi með hárið eins og úfinn
hænurass eins og þú sagðir
sjálf.
Ef þú hefðir fæðst 40 árum
seinna hefðir þú kannski farið
svipaða leið í lífinu og ég. Þú
hafðir áhuga á landafræði og
dróst oft fram Gyldendal-korta-
bókina þegar ég kom í heimsókn
eða baðst mig að benda þér á
Súmötru, Jövu eða Borneó á
landakortinu á borðstofuborð-
inu. Þegar fór að gjósa einhvers
staðar í Indónesíu áttir þú það
til að hringja og spyrja hvort
það væri ekki örugglega allt í
lagi hjá okkur í Singapúr. Þú
barst svo mikla umhyggju fyrir
okkur öllum og það stóð aldrei á
þér þegar einhver þurfti á hjálp
að halda.
Elsku amma, það er þyngra
en tárum taki að geta ekki fylgt
þér síðasta spölinn. En þetta er
verðið sem ég borga fyrir að
hafa þetta val sem þín kynslóð
hafði ekki.
Hvíl í friði,
Kristín Þorsteinsdóttir.
Síminn minn er hættur að
hringja.
Hún mamma mín hefur kvatt
okkur og haldið á nýjar slóðir.
Svo mikið er víst að hún hef-
ur ekki komist í síma til að
hringja, mikil ósköp sem ég
sakna þess.
Söknuðurinn er sár, tóma-
rúmið virðist endalaust.
Hún var dugleg og samvisku-
söm hún mamma, stjórnaði
heimilinu á Akurbrekku með
myndarbrag og það var ekkert
sem fram hjá henni fór.
Hún var alltaf að og stundum
erfitt að fylgja henni eftir því
það var svo margt sem hún vildi
gera, þurfti að gera eða henni
datt allt í einu í hug að gera.
Þannig var hún mamma.
Mamma elskaði tónlist, var
með fallega rödd og spilaði bæði
á orgel og gítar.
Hún hafði brennandi tónlist-
aráhuga og var mikill safnari.
Það var ekki nóg að henni
tækist að koma mér og mínum
systkinum til vits og ára heldur
átti hann Böðvar eldri sonur
minn sitt annað heimili á Ak-
urbrekku í styrkum og traust-
um faðmi hennar og pabba.
Hann var lánsamur hann
Böðvar litli eins og mamma kall-
aði hann gjarnan til aðgrein-
ingar frá afa Böðvari.
Alla tíð hefur verið sérstök
taug milli okkar mömmu, okkur
þótti helst til of langt á milli
okkar núna síðustu árin og erf-
itt að geta ekki verið til staðar.
Hún hafði gjarnan á orði að ég
væri búin að vera nógu lengi
þarna fyrir vestan, það væri
kominn tími á að koma eitthvað
nær.
Við vorum sammála um að
það væri langt á Ísafjörð.
Takk fyrir elsku þína og um-
hyggju alla tíð.
Þín er sárt saknað.
Ég heyri vorið vængjum blaka,
og vonir mínar undir taka,
Því ég er barn með sumar sinni
og sólarþrá í vitund minni.
Er blikar sær und bláu hveli
og blærinn vaggar smáu stéli
og ástin skín úr augum þínum,
ég uni glaður kjörum mínum.
Þegar sígur sólin rauð,
sundin gulli þekur,
í hjarta mínu á ég auð
sem enginn frá mér tekur.
(Oddgeir Kristjánsson/Ási í
Bæ)
Gróa María.
Kristín
Jóhannsdóttir
✝ Ársæll Hann-esson bóndi
fæddist á Stóra-
Hálsi í Grafningi 1.
janúar árið 1929.
Hann lést á Dval-
arheimilinu Ási í
Hveragerði 23.
október 2020. For-
eldrar hans voru
hjónin Margrét Jó-
hannsdóttir, f.
1888, d. 1965, og
Hannes Gíslason, f. 1882, d.
1949, en þau bjuggu á Stóra-
Hálsi.
Ársæll var yngstur í stórum
systkinahópi en þau eru: Jó-
hann, f. 1910, d. 1976, Val-
gerður, f. 1912, d. 2003, Hannes,
f. 1913, d. 1984, Sigríður, f.
1915, d. 1924, Gísli, f. 1917, d.
1972, Dagbjartur, f. 1919, d.
1999, Kjartan, f. 1920, d. 1979,
Ingólfur, f. 1924, d. 1990 og Sig-
urður Elías, f. 1926, d. 2012.
Hálfsystir Ársæls, samfeðra,
var Steinunn, f. 1900, d. 1991.
Móðir hennar var Sigríður
Björnsdóttir, f. 1877, d. 1955.
Ársæll tók við jörðinni að
Stóra-Hálsi þegar faðir hans
lést 1949 og bjó þar fyrstu árin
ásamt móður sinni.
Sigrún, f. 1987 og Margrét, f.
1993.
4) Guðgeir Eiður, f. 1960.
Börn hans eru Árún Ósk, f. 1982
og Linda Steinunn, f. 1991.
Langafabörn Ársæls eru nú
14.
Ársæll var áhugamaður um
landgræðslu og flaug í mörg ár
með flugvél Landgræðslu rík-
isins til að leiðbeina flug-
mönnum varðandi dreifingu á
áburði og fræi. Var hann árið
2010 sérstaklega heiðraður af
Landgræðslunni fyrir framlag
sitt til þessa málaflokks. Auk
þess ræktaði hann mikil tún og
góðan bústofn á Stóra-Hálsi.
Samhliða búskapnum var hann
virkur í félagsmálum sveit-
arinnar og héraðsins alls. Hann
var í fjölda ára oddviti Grafn-
ingshrepps auk þess sem hann
var árum saman fjallkóngur
sveitarinnar. Hann var lengi
meðhjálpari í Úlfljótsvatns-
kirkju og sinnti skólaakstri í
sveitinni. Hann var í sýslunefnd
Árnessýslu öll árin sem hún
starfaði og einnig í Héraðsnefnd
Árnesinga. Hann var virkur fé-
lagi í Lionsklúbbnum Skjald-
breið auk þess sem hann gekk í
Þristavinafélagið þegar það var
stofnað.
Útför Ársæls var frá Úlfljóts-
vatnskirkju þann 4. nóvember
síðastliðinn.
Árið 1955 flutti
til hans eftirlifandi
eiginkona hans,
Petrína Sigrún Þor-
steinsdóttir, f. 1922.
Þar bjuggu þau
myndarbúi með
blandaðan búskap í
áratugi. Frá 1980
bjó dóttir þeirra
Ásdís Lilja með
þeim en þegar þau
hættu búskap tók
dóttir Ásdísar, Sigrún Jóna, við
búinu og gerðist bóndi á Stóra-
Hálsi.
Ársæll og Sigrún eignuðust
fjögur börn, en fyrir átti Sigrún
fjögur börn með fyrri manni sín-
um, Vilhjálmi Friðrikssyni, f.
1920, d. 1996, en þau eru: Dagný
Heiða, f. 1942, Friðjón Ágúst, f.
1944, Jón Steinar, f. 1945 og Vil-
fríður Una, f. 1949.
Börn Ársæls og Sigrúnar eru:
1) Ásdís Lilja, f. 1955. Börn
hennar eru: Sigrún Jóna, f.
1981, og Kristný Ásta, f. 1989.
2) Dóra Bryndís, f 1957. Börn
hennar eru Dagbjört Að-
alheiður, f. 1998 og Guðlaug, f.
1999.
3) Hannes Grétar, f 1958.
Börn hans eru Guðfinna, f. 1981,
Þann 4. nóv. sl. var kvaddur
hinstu kveðju Ársæll Hannes-
son, Stóra-Hálsi í Grafningi.
Sæli, eins og hann var kallaður
af okkur, var maðurinn hennar
mömmu.
Ég man alltaf fyrsta skiptið
sem við hittumst. Þá var ég
stödd í Rvk. hjá föður mínum
að læra að synda á sundnám-
skeiði, þar sem sund var ekki
kennt vestur í Dölum. Var búið
að koma því þannig fyrir að
stelpan var sótt og lagt af stað
austur yfir Hellisheiði eins og
leið lá að Stóra-Hálsi. Jú, jú,
upp Grafning var fær vegur og
slóði á milli bæja.
Það örlaði á smástríðni í
Sæla við mig, þar sem hann var
á leið á fjöll, en fljótt kom í ljós
bærinn þar sem hann og
mamma bjuggu (Gamli bær-
inn).
Þarna hitti ég mömmu, Unu
og Ásdísi sem þá var lítil. Það
voru fagnaðarfundir. Í þá daga
var ekki mikið flakkað á milli
landshluta.
Mín fyrstu kynni af Sæla lof-
uðu góðu og urðu nánari þegar
frá leið. Tíminn leið – Næst
þegar ég kom var búið að
byggja nýtt hús, börnin orðin
fjögur – túnin að mér fannst
heil víðátta og allt í þeim dúr.
Fyrir um 56 árum varð sam-
gangur meiri. Ég komin með
kærasta, síðar eiginmann og
börnin okkar fjögur bættust við
með árunum. Fjölgaði heim-
sóknum austur og kynnin
treystust. Við vorum oft á
sumrin í sveitinni með krakk-
ana.
Minn maður hjálpaði til við
heyskapinn, viðgerðir á tækjum
o.fl. sem til féll. Börnin okkar
voru öll í sveit hjá þeim
mömmu, mismikið þó. Sá elsti
lengst, var eiginlega eins og
einn af þeirra. Skildu fimm ár
milli þeirra yngsta og elsta
okkar.
Árin flugu. Hvað varð um
tímann? Allir orðnir fullorðnir,
komnir afleggjarar o.s.frv. Nú
síðari árin hefur heilsan spilað
inn í tilveruna, kraftar minnkað
og getan til búskapar fjarað út.
Þá taka aðrir við.
Nú síðustu árin höfum við
reynt að koma sem oftast í
heimsókn. Því fylgdi spjall um
heima og geima og gerð tilraun
til að fá niðurstöður um hitt og
þetta.
Því miður tók Covid af okkur
ráðin. Ekki náð að kíkja til
þeirra mömmu síðan 30. ágúst.
Símtöl látin duga, ekkert annað
í boði.
Erfiður tími fyrir alla. Kæri
Sæli. Nú er lífsbók þinni lokið.
Góða ferð í Sumarlandið.
Við þökkum fyrir samfylgd-
ina.
Við þökkum fyrir allt og allt.
Við sendum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur til
mömmu og systkinanna.
Guð styrki ykkur öll.
Heiða og Valur.
Látinn er sveitungi, Ársæll
Hannesson, bóndi og oddviti til
fjölda ára, Stóra-Hálsi í Grafn-
ingi.
Þegar aldnir sveitungar falla
frá sem sett hafa sterkan svip á
sveitina eystra, þá rifjast
gjarnan upp lífshlaup þeirra og
kynni.
Ársæll ólst upp á Stóra-Hálsi
í stórum og kraftmiklum systk-
inahópi og hóf þar búskap með
móður sinni 1949, síðan með
Sigrúnu Þorsteinsdóttur, eigin-
konu sinni 1955 til 2019, með
aðstoð barna sinna og barna-
barna sem nú hafa tekið við
búinu.
Frá Stóra-Hálsi gat Ársæll
horft yfir nærsveitina og tign-
arlegan fjallahring í austri sem
og Sogið og Álftavatn liðast
fram með sínum tærbláma og
vatnanið.
Ársæll byggði myndarlega
upp á Stóra-Hálsi og rak þar
blandað bú lengst af með kýr
og kindur.
Hann var duglegur að rækta
upp tún og úthaga á jörð sinni
og hlaut viðurkenningu fyrir,
var jafnframt hagleiksmaður á
vélar og tæki til nota fyrir búið
og víðar.
Hann keypti einn fyrsta Wil-
lys-jeppann í hreppnum og var
sá útbúinn sláttuvél og þótti
mikið þarfatæki, enda fjölgaði
slíkum jeppum ört í hreppnum
upp frá því.
Oft gustaði af þeim Háls-
bræðrum eins og þeir voru oft
kallaðir, enda allir kraftmiklir
bændur í Grafningi, Ölfusi og
víðar.
Blessuð séð minning þeirra
og systur.
Fyrstu kynni mín af Sæla
eins og hann var oftast kallaður
í sveitinni eystra voru við
smalamennsku á Nesjavöllum,
en þangað komu leitarmenn
fyrrum úr Grafningi á haustin
til gistingar í 2 nætur í senn
(fyrri og seinni leit) til smöl-
unar á Mosfellsheiði, Hengla-
dölum og víðar daginn eftir,
síðan á öðrum degi með smölun
fram Grafningsfjöll í Selflata-
rétt.
Oft voru veður válynd í
haustleitum og erfitt að ná til
háfjallakinda, jafnvel aftur og
aftur sama daginn, því þær
strekktu gjarnan upp á hvert
háfjallið af öðru.
Á þriðja degi var síðan rétt-
að í Selflatarétt sem var byggð
1910, aflögð sl. haust.
Síðan komu til vorréttir til
rúnings víðsvegar í hreppnum
og nærhreppum sem stóðu í 2
vikur.
Oft voru bændur orðnir
þreyttir þegar þeirri törn lauk,
enda vökur miklar.
Mín fyrsta smalamennska yf-
ir fjall þá ungur að árum var
með fjársafni úr Nesjavallarétt
fram Grafningsfjöll samhliða
smölun í Selflatarétt með Ár-
sæli, sem var fjallkóngur
hreppsins í áratugi.
Þá varð að standa sig, því
Ársæll var kröfuharður að allt
gengi eftir settum leitarreglum.
Stundum fylgdi þessum
smalamennskum háreysti þeg-
ar kappsamir bændur komu
saman og horfðu hver sínum
augum á smalamennskuna og
frammistöðu manna.
Ekki var það réttarpelinn
sem olli því, því slíkt sást vart í
nefndum leitum, heldur var það
kappið sem réð för.
Nesjavallafjölskyldan átti
langt samstarf við Ársæl, því
oft kom hann einnig á bæ
vegna aukaleita á haustin og
fleiri verka, síðan að sjálfsögðu
í spjall og kaffi þess á milli.
Í púlti mínu beið til afhend-
ingar afmæliskveðja til Ársæls.
Þar segir t.d.: þökkum góð
kynni fyrr og síðar í sveitinni
okkar fögru sem getur einnig
verið kröfuhörð til dvalar og
verka.
Megi Guð vernda Ársæl og
minningu hans.
Með virðingu og þökk kveðj-
um við Ársæl og vottum eig-
inkonu, börnum og fjölskyld-
unni innilega samúð okkar.
Fyrir hönd fjölskyldunnar
frá Nesjavöllum,
Ómar G. Jónsson.
Ársæll Hannesson
Minningarvefur á mbl.is
Minningar
og andlát
Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr
að andlátum og útförum. Þar eru birtar
andláts-, útfarar- og þakkartilkynningar
sem eru aðgengilegar öllum en auk þess
geta áskrifendur lesið minningargreinar
á vefnum.
  
 


 
 þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát
ber að höndum og aðrar gagnlegar


 



 við fráfall ástvina.
www.mbl.is/andlát