Skólavarðan - 2018, Blaðsíða 19

VOR 2018 SKÓLAVARÐAN 19
eitthvað sem þurfti að bæta þá var gengið
í það. Það var þannig stemmning í starfs­
mannahópnum og menningin á staðnum
var þannig að við hjálpuðumst að til að gera
starfið betra.“
Agnes segir að samstarfsfólk sitt hafi
hvatt hana til að fara í leikskólaliðanám í
Fjölbrautaskólanum í Garðabæ sem hún svo
gerði.
„Þegar ég kláraði það þá vildu þau
að ég héldi áfram og næði mér í réttindi
sem leikskólakennari og svo fór ég í nám í
leikskólakennarafræði við Háskóla Íslands,“
segir Agnes en hún segir að hún hafi ekki
þurft að taka stúdentspróf til að komast inn
í háskólann þar sem hún var komin með
nógu margar einingar.
„Ég byrjaði í leikskólaliðanáminu 2008
eftir aðeins hálft ár í starfi og vann fulla
vinnu samhliða því. Ég útskrifaðist úr því
námi 2011. Ég fór svo í fæðingarorlof en árið
2014 hóf ég nám í leikskólakennarafræðum
samhliða fullri vinnu. Ég minnkaði þó
fljótlega við mig vinnuna þar sem það er
mikið álag að vera í fullu námi og fullu starfi
ásamt því að hugsa um fjölskylduna.“
Allt leiðbeinendur
Agnes vann í vetur verkefni í námskeiðinu
„Fræði og starf á vettvangi II“ en um var
að ræða rannsókn sem framkvæmd var
í leikskóla. Hún hélt svo í vetur erindi á
morgunverðarfundi RannUng sem vakti
mikla athygli en hún talaði um nauðsyn þess
að tekið væri vel á móti nýjum starfsmanni
sem hæfi störf á leikskóla.
„Við áttum í þessu verkefni að fara í
leikskóla og finna einhverja þörf; eitthvað
sem þurfti að bæta eða vinna með í samráði
við leikskólann og finna svo leiðir til að
vinna með það. Svo skrifuðum við um
reynslu okkar og hvernig þetta gekk. Við
vorum með þessu að reyna að efla okkur
sem fagmenn og áttum að vera faglegir
leiðtogar í viðkomandi leikskólum. Það var
áskorun okkar að reyna að finna hvernig við
gætum leitt starfsmannahópinn áfram til
að gera einhverjar breytingar til batnaðar í
starfinu.“
Agnes segist hafa verið búin að
undirbúa sig í margar vikur fyrir allt annað
verkefni en það sem hún svo gerði.
„Ég ætlaði að skoða námsumhverfið
en þegar ég kom á vettvang sá ég að
þörfin var allt önnur. Eftir að hafa rætt við
deildarstjórann og starfsmenn á deildinni
komst ég að því að deildarstjórinn var sú
eina sem var fagmenntuð á þessari deild og
aðeins einn annar starfsmaður á deildinni
hafði starfsreynslu úr leikskóla. Það voru
fjórir starfsmenn á deildinni og þrír af þeim
voru leiðbeinendur sem voru nýbyrjaðir að
vinna á leikskólanum. Þannig að það var í
raun og veru ekki raunhæft að fara að þróa
áfram eitthvað starf þegar vantaði allan
grunninn.
Þá fór ég að skoða hvernig maður
gæti stuðlað að faglegu starfi með nýju
starfsfólki. Ég fór að skoða hvað það væri
sem skólinn legði áherslu á,“ segir Agnes
en rannsóknarspurningin varð: Hvernig er
hægt að styðja nýtt starfsfólk leikskóla við
að efla fagmennsku sína í hópastarfi?
Hópastarf
Ákveðið var að taka fyrir hópastarf:
könnunarleik, kubbastarf og myndsköpun.
„Það þurfti að kynna þetta efni fyrir
leiðbeinendunum og leiða þær svolítið í
gegnum þetta og fá þær til að taka ábyrgð
á stundunum. Ég lagði svolítið upp úr því
að hafa umræður og reyna að styðja þær í
gegnum þetta þannig að þær myndu gera
þetta að mestu sjálfar en ég væri samt til
staðar.
Þetta byrjaði alltaf eins fyrir hverja
stund; það var fræðsla um viðfangsefni
hópastarfsins, svo skoðuðum við efniviðinn
sem notaður er og svo tóku þær ábyrgð á
stundinni. Ég var þeim innan handar. Við
ræddum svo eftir stundina hvað gekk vel
og hvað illa og hvað mætti gera betur næst.
Þannig endurskoðuðu þær efniviðinn og
lærðu út frá því sjálfar í stundinni.
Eitt af markmiðum rannsóknarinnar
var að skapa lítið lærdómssamfélag á
deildinni. Þrátt fyrir að rannsóknin spanni
stutt tímabil fóru þátttakendur í nokkra
hringi í því hringferli sem á sér stað í þróun
lærdómssamfélags. Það byggðist á sameigin­
legri ígrundun starfsfólks í daglegu starfi,
oftast með óformlegum samtölum. Fræðsla
og fundir leiddu til nýrra vinnubragða og ný
vinnubrögð leiddu til reynslu. Sú reynsla var
nýtt til að meta starfið, gera endurbætur og
skapa nýja þekkingu. Starfsfólk lærði hvert
af öðru og sýndi áhuga á að ná betri árangri,
það fór að ræða meira saman og ráðfæra
sig hvert við annað um hugmyndir sínar og
hvernig mætti þróa þær áfram.“
Mikill áhugi
Agnes segir að hún hafi vitað áður en hún
byrjaði á þessari rannsókn að tveir af
leiðbeinendunum þremur myndu hætta að
vinna um áramótin. „Þá var það spurning
hvort ég ætti að fylgja þessu eftir eða ekki.
Við vildum auðvitað hafa faglegt starf ­ þótt
fólk sé að hætta verður að finna leiðir til að
hafa það sem faglegast á meðan það vinnur
á staðnum. Börnin eiga skilið að fá það
besta. Þannig að við héldum þessu áfram.
Ég sá fljótlega hvað það var mikil
þörf fyrir þetta en um leið og ég byrjaði á
þessu verkefni þá sá ég aukinn áhuga hjá
leiðbeinendunum. Þær fóru að taka meira
frumkvæði og það smitaðist út í fleiri þætti
heldur en bara þessa þrjá. Þær fengu meira
sjálfsöryggi og fundu einhvern veginn
tilganginn með þessu sem við vorum að
gera og skildu af hverju við vorum að gera
hlutina svona. Það opnaðist einhver flóðgátt
þegar við byrjuðum á þessu. Ég fann það.
Það var endalaust verið að spyrja út í ýmis­
legt og ég var mikið að leita svara á kvöldin
því ég vildi fylgja þessum áhuga þeirra eftir
til að geta svarað spurningum þeirra.“
Þarf góða fræðslu
Agnes segir að hún hafi þurft að aðlaga
verkefni sitt að leikskólanum og hvernig það
passaði starfinu þar.
„Þarna var starfsfólk sem ætlaði að
stoppa stutt og þá er kannski ekki lagður
eins mikill metnaður í að fræða það. Það
er kannski lögð meiri áhersla á að komast í
gegnum daginn; komast í gegnum tímabilið
og vinna það sem á að vinna.
Mér finnst að það ætti að taka á móti
öllum sem koma inn í leikskólana með
jafnmiklum metnaði. Það þarf að sýna
starfsfólkinu áhuga og að yfirmenn hafi trú
á því. Það þarf að fá fræðslu. Góða fræðslu.
Það er ekki nóg að rétta því bækling. Það
þurfa að vera umræður og það þarf að fylgja
Það þarf að sýna
starfsfólkinu áhuga og
að yfirmenn hafi trú
á því. Það þarf að fá
fræðslu. Góða fræðslu.