Skólavarðan - 2017, Blaðsíða 14

14 VOR 2017
Ásdís sat heima í Dymbilvikunni og fór yfir
verkefni þegar blaðamaður Skólavörðunnar
heimsótti hana til að að ræða kennarastarfið
og málefni vinnuumhverfisnefndar.
„Kvennó er góður vinnustaður og það
er yndislegt að starfa þar. Það er og hefur
alltaf verið mikil framþróun, verið að prófa
sig áfram með nýja hluti og kennarar hafa
frelsi til að hrinda hugmyndum sínum í
framkvæmd. Kvennó var langt á undan
öðrum í styttingu náms til stúdentsprófs.
Ingibjörg S. Guðmundsdóttir, sem var
skólameistari, vildi láta reyna á þriggja ára
nám til stúdentsprófs og það var sett á árið
2009 og fyrsti árgangurinn útskrifaðist
árið 2012. Við vorum heppin í upphafinu
því við fengum nýtt húsnæði og gátum
stækkað skólann. Við lentum því ekki í því,
sem margir óttuðust, að með því að skerða
námið um fjórðung þá myndi kennurum
fækka um fjórðung.“
Ásdís kennir nú frumkvöðlafræði og
fjármálalæsi og frá og með næsta hausti
bætist þjóðhagfræði við en þetta eru ný fög
í skólanum. Hugmyndin var Ásdísar en hún
hefur auk þess að leggja stund á jarðfræði
og stærðfræði i háskóla, lokið meistaragráðu
í viðskiptafræði. „Tímasetningar í mínu
lífi hafa oft verið undarlegar og ég lauk
viðskiptafræðináminu í október 2008. Þá
var það bara „Guð blessi Ísland“ og allir
vita hvernig það fór. Þannig að ég hélt mínu
striki í Kvennó og hef ekki séð eftir því.“
Báðar þessar greinar njóta vinsælda og
Ásdís segir það hafa komið sér skemmtilega
á óvart hversu margir nemendur skráðu sig
í kúrsana. „Það er alveg frábært að kenna
þessi fög enda nemendurnir alveg frábærir
og meðvitaðir um þessi fræði.“
Námsáhuginn er enn til staðar og Ásdís
er aftur farin að stunda háskólanám. Hún
vinnur nú að annarri meistaragráðunni, að
þessu sinni í ritlist. „Ég get hæglega mælt
með þessu námi, þetta hefur verið óskaplega
skemmtilegt, ekki síst að hitta allt þetta
unga fólk sem er svo flinkt og frábært.“
Ásdís hefur þegar skilað fyrri hluta
meistararitgerðarinnar, ljóðabók, og nú
vinnur hún að gerð sögulegrar skáldsögu og
stefnir á útskrift næsta haust. Skáldskapur-
inn hefur fylgt henni alla tíð og hún skrifaði
sitt fyrsta smásagnasafn aðeins átta ára
gömul. „Það voru hærri þröskuldar í gamla
daga og viðkvæðið var að maður ætti að læra
eitthvað sem hægt væri að lifa af. Þess vegna
lagði ég kannski ekki skrifin fyrir mig heldur
fór í háskóla til að stúdera jarðfræði.“
Álagið þarf að viðurkenna
Við víkjum nú talinu að starfi vinnu-
umhverfisnefndar en Ásdís er formaður
nefndarinnar. Hún segir mörg málefni til
umræðu í nefndinni og verkefnin af ýmsu
tagi. Streita og álag sem kennarastéttin býr
við er eitt af stóru málum nefndarinnar.
Kennarar hafa lengi kvartað undan miklu
vinnuálagi sem veldur streitu og kulnun.
„Ég vil ekki setja mig í einhverjar fórn-
arlambsstellingar en kennarar eru margir
undir gríðarlegu álagi. Það þarf viðurkenn-
ingu á því að kennarastarfið sé álagsstarf.
Það eru allir sammála því að leikari eða
útvarpsmaður sem flytur sinn daglega
þátt á dag séu í fullu starfi, en sem kennari
þá stendurðu tímunum saman innan um
áheyrendurna og flytur þinn „útvarpsþátt“.
Kennarinn þarf að vera vel undirbúinn og
ég myndi vilja sjá að þessar starfsaðstæður
væru viðurkenndar og umbunað samkvæmt
því,“ segir Ásdís.
Hópastærðirnar eru annað baráttumál
að sögn Ásdísar. „Hópastærðir eru stórt og
mikilvægt mál og ég segi stundum að við
getum einfaldlega snúið dæminu við og
spurt hvaða foreldri finnist í lagi að bjóða
barninu sínu upp á að vera alltaf í svo og svo
margra manna hópi. Mínir bekkir eru allt
upp í 29 nemendur. Fullorðið fólk veit hvaða
álag fylgir því að vinna í stóru opnu rými en
okkur finnst í lagi að bjóða börnunum okkar
upp á slíkt. Minnstu börnin eru mörg hver í
leikskólanum í níu klukkustundir á dag sem
er lengra en hefðbundinn vinnudagur hjá
fullorðnu fólki. Svo tekur grunnskólinn við
og þá er algengt að krakkarnir séu í stórum
hópum allan daginn, þar sem þau leysa og
vinna verkefni jafnvel í hávaða og truflandi
aðstæðum,“ segir Ásdís.
Ásdís segir brýnt að huga að vinnuum-
hverfi nemendanna ekki síður en kennar-
anna, en grunnskólakrakkar dvelja lungann
úr deginum í skólanum. „Við verðum að
horfa á þetta sem vinnustað unglinganna
líka og stundum er bara ekki nokkur
vinnufriður. Svo eru komin ný vandamál, ef
svo má að orði komast, börn og unglingar
eru mikið á netinu, á Facebook, og búa við
meiri streitu en áður.“
Annar streituvaldur eru tölvu- og net-
kerfi skólanna. Ásdís vakti athygli á þessu í
grein sem birtist í Skólavörðunni árið 2015.
Þar skrifaði hún meðal annars: „Stafrænt
vinnuumhverfi er veruleiki mjög margra í
dag og ef tölvukerfi virka ekki getur það haft
verulega áhrif á afköst, sem aftur hefur áhrif
á starfsfólk og starfsánægju.“
KENNARAR ÞURFA AÐ VERA ÁHUGASAMARI
UM AÐSTÆÐUR Á VINNUSTAÐ
Ásdís Ingólfsdóttir framhalds-
skólakennari þekkir vel til
vinnuumhverfismála kennara.
Hún hefur verið formaður
vinnuumhverfisnefndar KÍ síðustu
tvö ár og átt sæti í nefndinni
í nærfellt átta ár. Ásdís hefur
um árabil kennt efnafræði og
hagfræði í Kvennaskólanum í
Reykjavík og nú er hún að bæta
við sig kennslu í fjármálalæsi
og frumkvöðlafræði.
Kennarastarfið er sem
slíkt frábært, fjölbreytt
og yndislegt en starfs­
aðstæður og laun
þurfa að vera í sam­
ræmi við menntun og
ábyrgð.