Skólavarðan - 2017, Blaðsíða 40

40 VOR 2017
Kristín Einarsdóttir og Jón Karls-
son hafa sett fram kennsluaðferð
sem ætlað er að stemma stigu
við aukinni kyrrsetu barna.
Það veit sá sem allt veit að börnum er
eðlislægt að hreyfa sig en með sífellt auknu
aðgengi að stafrænni afþreyingu, tölvuleikj-
um og samfélagsmiðlum minnkar hreyfingin
sífellt. Börn, eins og hinir fullorðnu, þurfa
ekki lengur að standa upp til að hafa
eitthvað við að vera. Það þarf ekki annað en
að rétta barni síma til að halda því uppteknu
tímunum saman. Sitjandi.
Það eru ekki bara foreldrar sem hafa
áhyggjur af þessari þróun því málið er
mikið rætt meðal kennara og í skólakerf-
inu almennt. Meðal þeirra sem láta sig
málið varða eru Kristín Einarsdóttir og
Jón Karlsson (Nonni) sem standa á bak
við kennsluaðferðina „Leikur að læra“.
Sjálf lýsa þau hugmyndafræðinni á bak
við verkefnið sem svo að það sé hugsað
sem svar við aukinni kyrrsetu barna.
„Leikur að læra er kennsluaðferð þar sem
börnum á aldrinum tveggja til tíu ára
eru kennd öll bókleg fög í gegnum leiki
og hreyfingu á skemmtilegan, líflegan og
árangursríkan hátt,“ segja þau þegar út-
sendari Skólavörðunnar settist niður með
þeim á dögunum. „Með leiknum er áhugi
barnanna á náminu aukinn og það gert
aðgengilegt fyrir hvern aldurshóp, enda
eru þarfir og hæfileikar nemenda í hverjum
bekk mjög mismunandi. Hreyfing er börn-
um eðlislæg og rannsóknir á heilastarfsemi
barna sýna að þegar barn lærir í gegnum
hreyfingu og skynjun man það námsefnið
betur og á auðveldara með að endurkalla
það og bæta við þekkingu. Upplifunin sem
af skynjuninni hlýst hjálpar heilanum að
mynda ný taugamót og frá þeim myndast
LEIKUR BÝR NEMENDUR
UNDIR óÞEKKTA FRAMTÍð