Skólavarðan - 2017, Blaðsíða 30

30 VOR 2017
einlæga skoðun,“ sagði Kristján Þór.
Umræðan var að stórum hluta á
þessum nótum, talað var um samstarf og
samstillt átak. Svandís Ingimundardóttir
sagði til að mynda að Samband íslenskra
sveitarfélaga hefði í nokkurn tíma verið
með málið til skoðunar og að þar á bæ vildu
menn hugsa í lausnum. Hún varpaði upp
þeirri spurningu hvað það væri sem hvetti
ungt fólk til að skrá sig í kennaranám? „Eru
hvatar í kerfinu til þess eins og til dæmis í
gegnum Lánasjóð íslenskra námsmanna?
Þar er verkfæri sem hægt væri að nýta ef
að samkomulag næðist.“ Svandís nefndi
möguleika á afslætti á endurgreiðslum lána
ef farið væri í kennaranám, sem og að hægt
væri að bjóða upp á launað kandidatsár.
Taka þyrfti samtalið enda væri málið ennþá
allt á umræðustigi.
Bæta þarf ímyndina
Þátttakendum í pallborðsumræðunum varð
tíðrætt um ímynd kennarastéttarinnar. Hún
væri ekki nægilega góð og kæmi í veg fyrir
að ungt fólk skráði sig í kennaranám.
„Staðan einkennist af ákveðnum
neikvæðum spíral sem við erum stödd í,“
sagði Dagur B. Eggertsson. „Ég held að
það sé alger samstaða um að þetta sé stórt
vandamál og mikið áhyggjuefni að það
vanti nýliðun í kennarastéttina og það vanti
að gera starfið eftirsóknarvert. En mjög
margt í umhverfi kennslunnar, kennara og
skólastarfs einkennist af átökum og ákveðnu
vantrausti og í þessum hörðu átökum þá
tapast svolítið fljótt þessi jákvæða mynd af
áhugaverðu og skapandi starfi sem gefur
mikið þeim sem því sinnir,“ sagði Dagur.
Hann sagðist hafa rætt við marga unga
kennara síðustu mánuði og allir væru
sammála um að starfið væri áhugavert. Það
væru vissulega mikil samskipti við foreldra
en það væri einfaldlega hluti af starfinu.
Nemendurnir væru einfaldlega frábærir „en
bara þessi neikvæðni, hún er að drepa mig!“
væru skilaboðin sem ungir kennarar bæru
til borgarstjórans.
Hrefna Sigurjónsdóttir sagðist fagna því
að ýmislegt væri í bígerð til að fjölga nem-
endum við kennaradeildir háskólanna, enda
hefðu foreldrar miklar áhyggjur af stöðunni.
Hún benti á að strax þyrfti að taka á vandan-
um og auka virðingu fyrir kennarastarfinu.
„Og hvernig náum við að auka virðinguna?
Ja, sannarlega ekki eingöngu með umræðu
sem kalla má neikvæða heldur þarf líka að
draga fram kosti starfsins.“ Hún benti á að
erfiðar kjaradeilur gætu þar haft áhrif og
að hún þyrfti ekki að leita langt til að finna
dæmi um slíkt. „Ég starfaði sem kennari og
hætti að kenna eftir langt verkfall. Það dró
svolítið úr manni máttinn að lenda í því og
ég fór og leitaði á önnur mið.“
En hvað með kjörin?
Hrefna nefndi kjör kennara í þessu
samhengi en það vakti vissulega athygli
að fulltrúar ríkis og sveitarfélaga í pall-
borðsumræðunum fóru framhjá þeim eins
og kettir í kringum heitan graut. Þórður Á.
Hjaltested lagði hins vegar megináherslu
á kjörin og starfsaðstæður kennara þegar
hann ræddi hvernig hægt væri að fjölga
kennaranemum. „Ég myndi án vafa byrja á
að tala um samkeppnishæfi starfsins miðað
við aðrar háskólastéttir,“ sagði hann og
bætti síðan við: „Við erum föst á taxta-
launum í kjarasamningum, það er ekkert
launaskrið og það hefur verið margsýnt að
ef við förum ekki í aðgerðir, þá höfum við
verið að dragast aftur úr. Kennarar eru fastir
í þessum vítahring sem nauðsynlegt er að
brjóta upp.“
Borgarstjóri kom örlítið inn á kjaramál-
in og sagði að þar hefðu stór skref verið tek-
in síðustu misseri. „Það verður líka að lyfta
því sem þó hefur verið gert, því annars situr
alls konar ungt fólk heima í stofu með þá
tilfinningu að kennarar séu með 250 þúsund
krónur í laun og þurfi að vinna myrkranna á
milli. Það er rétt að kennarar þurfa að vinna
myrkranna á milli en þeir eru ekki með 250
þúsund krónur í laun,“ sagði Dagur.
Laun kennara hafi hækkað umfram
önnur laun síðustu misserin. „Og kennara-
félögin geta klappað sér á bakið fyrir að
hafa náð fram þessum kjarabótum, vegna
þess að það var mikil brekka að berjast fyrir
þeim. En nú er umræðan komin út á þetta
u GETA KENNARAR SJÁLFUM SÉR UM KENNT?