Vinnan - 01.12.1946, Blaðsíða 29

Jonína Jónatansdóttir
MINNINGARORÐ
Kvenréttindafélag íslands var stofnað til þess
að vinna að auknum réttindum kvenna. I því
félagi var Jónína Jónatansdóttir. Af lífsreynslu
sinni þekkti hún, að ærinn var munur á réttind-
um kvenna innbyrðis. Þær efnuðu höfðu meiri
rétt en þær fátæku. Að öðrum konum ólöstuðum
mun hún hafa verið sú, sem gleggst hafði auga
fyrir þessum mismun og skildi það bezt, að póli-
tískt jafnrétti kvenna og karla var ekki aðalatrið-
ið, þótt mikið væri, en þó því aðeins, að með
fylgdi nokkuð meira jafnrétti í lífsafkomu. Því
var það, að ln'in kom því til vegar í samráði við
formann fél. Bríetu Bjarnhéðinsdóttur, að kosin
var nefnd, er athuga skyldi, og stofna, ef tiltæki-
legt þætti, samtök verkakvenna, og tókst það fyrir
sérstakan dugnað (ónínu. Verkakvennafélagið
Framsókn var stofnað í nóv. 1914 og var Jónína
formaður þess meðan heilsan leyfði.
Það var ekki heiglum hent að taka forustu í ný-
stofnuðu félagi í þá daga og það í félagi, senr barð-
ist fyrir réttindum verkakvenna. En Jónína var
starfinu vaxin, gekk að því nreð einbeitni og rök-
festu, senr einkenndi allt það starf, er hún tók
sér fyrir hendur.
Það voru engar skemmtigöngur, senr formaður
Verkakvennafél. Framsóknar varð að fara í þá
daga, er semja varð um kaup fyrir verkakonur. En
með dugnaði Jónínu tókst það svo, að ekki leið
langur tími þangað til að verkakvennafélagið gat
lrrósað sér af því að ná alloftast þeinr kröfunr, sem
það setti franr, og tel ég það hafa verið dugnaði og
Jrrautsegju Jónínu að þakka að svo vel tókst.
Jónína lét sér ekki nægja stofnun Verkakvenna-
félagsins Franrsóknar, heldur var lrún og ein af
þeinr, sem gengust fyrir stofnun Alþýðusambands
íslands, því að hún skildi svo vel, að sameiginleg
átök allrar alþýðu r landinu væri það eina sem
dygði, ef verkalýðurinn ætti að ná þeim árangri,
sem stefnt væri að.
Margar eru þær konur í Reykjavík, sem nú
mega þakka Jónínu Jónatansdóttur fyrir það
starf, senr hún lrafði unnið fyrir þær. Og ég veit,
að þær sem þekktu lrana, verða aldrei svo ganrlar
að þær nruni ekki þá konu, sem fyrst allra kvenna
tók sér fyrir lífsstarf að vinna fyrir þær konur, er
verst voru settar í lífinu.
Konur! Gleymum aldrei Jónínu Jónatans-
dóttur.
Carolíne Siemsen.
-K-K-fc-X-K-K-K-K-K-K-K-K-K*****.*-*
Spurningar og svör
Erlent tímarit fékk einu sinni svohljóð-
andi spurningu til úrlausnar:
„Ég er trúlofaður. í hvert skipti, sem
ég kyssi kærustuna mina lokar hún aug-
unum. Geturðu sagt rnér, hvernig á því
stendur?“
Svarið var svohljóðandi:
„Skoðaðu þig i sþegli.“
Kom ekki til mála
— Ég vera góður drengur, sagði Óli
litli við foreldra sina. — Nei, á meðan
ég á að vera einkabarn skal ég bceði vera
kjaftfor og óhlýðinn.
VINNAN
335