Vinnan - 01.12.1946, Blaðsíða 35

ROLF STENERSEN:
HEDDA
Mi g minnir hún liéti Hedda. }á, hún hét á-
reiðanlega Hedda. Það liafði viljað svo til, að við
urðum samferða langa leið. Hún var ung og lag-
leg, en samt var eitthvað við hana, sem mér geðj-
aðist ekki. Við vorum sarnan í vagni, og stundum
fór hún úr vagninum. En á næsta götuhorni var
vagninn stöðvaður aftur og stúlka steig inn.
— Hvert ætlið þér? spurði ég.
— Það er ég, sagði hún.
— Nú, ert það þú, sagði ég. Og það var Hedda
Þetta skeði oft, að það kom ailt í einu stúika
inn í vagninn til mín, og það var Hedda.
Einn sinni fór ég inn í veitingahús og ætiaði
að vera þar út af fyrir mig stundarkorn. Allt í
einu leit ég upp og þá sat stúlka hjá mér.
— Ert það þú, Hedda? sagði ég.
hvað að henni snýr, svo lnin skynji rétt frá röngu,
svo að hún geti orðið óskipt framtíðarinnar og
framtíðin hennar.
Eftirtaldir fimm menn liafa verið formenn frá
stofnnn félagsins:
Sig. E. Breiðfjörð, f4 ár.
Steinþór Benjamínsson, 3 ár.
Sigurður Einarsson, 1 ár.
Guðbrandnr Guðmundsson, i ár.
Óskar Jónsson, i ár.
Þessir hafa setið lengst í stjórn félagsins:
Sig. E. Breiðfjörð, i7 ár.
Ingi S. Jónsson, 15 ár.
Steinþór Benjamínsson, 10 ár.
Kristján H. Jóhannsson, 10 ár.
Sigurður Jóhannesson, 6 ár.
Leifur Jóhannesson, 5 ár.
Þessir hafa setið lengst í stjórn Sjúkrasjóðs fé-
lagsins:
Sig. E. Breiðfjörð, 13 ár.
Jón Jónsson, 9 ár.
Steinþór Benjamínsson, 9 ár.
— Já, það er ég.
Við vorum líka samferða á skipi. Það var stórt
skip. Við höfðum verið lengi samskipa. Hedda
hafði talað lengi og ég fór að ganga um gólf á þil-
farinu. Svo gekk ég út að borðstokknum og þar
stóð stúlka. Það var Hedda. Hún hallaði sér út
yfir borðstokkinn og talaði. Hún hafði meira að
segja yfir ljóðlínu. Hún sagði:
„Bláar öldur og lrleikir akrar.“
Ég stjakaði ofurlítið við ltenni og gekk inn í
salinn til að lesa blöð. Ég hafði aðeins lesið fá-
einar fyrirsagnir, þegar einhver kom hlaupandi
og sagði, að einhver hefði dottið útbyrðis. Ég fór
út ásamt hinum og sá eitthvað, sem dróst á eftir
skipinu. Það var víst kvenmaður og taugin á
hraðamælinum hafði vafizt um fótinn á henni.
Við drógum inn taugina og stúlkan færðist nær,
og það var Hadda.
—Ef við drögum meira, sagði ég — þá losnar
taugin af fætinum á henni og hún sekkur. Auk
þess erum við þreyttir.
Svo fór ég. En þegar við komum á áfangastað-
inn, stóð ung og lagleg stúlka við landgöngu-
brúna. Það var Hedda. Og ég man svo vel að ég
sagði: — Ert það þú Hedda? Er það sem mér sýn-
ist, ert það þú?
-fc-K-X-K-fc-K-K-fc-fc-fc-k-fc-K-fc-fc-fc-k-K-k*
Ingi S. Jónsson, 9 ár.
Júlíus Guðmundsson, 6 ár.
Þegar V.f. Brynja var stofnað 1926 var haust-
kuldi í lofti, sem spáði ef til vill því sem varð, að
það myndi anda köldu að nýgræðingnum fyrstu
árin, en huggunin varð sú, að eftir kuldann kom
ylur.
Verkalýðsmálin, að minnsta kosti á Vestfjörð-
um, eru enn þá livítvoðungur, er því stærsta um-
hugsúnarefni vort, hvert það andrúmsloft er, sem
hvítvoðungurinn dregur að sér fyrstu andartök-
in, andartök sem svelgja á þrótt og langlífi, þrótt
sem byggja þarf á.
-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc-K-fc-fc-fc-fc-fc-fc-fc
Spakmæli um konuna
Jafnvel dauðinn er ekki eins dularfuíl-
ur og konan.
Konan elskar alla nema þann, sem hun
af tilviljun er gift.
Konan verður aldrei hamingjusöm,
nema hún verði óhamingjusöm öðru
hvoru.
VINNAN
341