Vinnan - 01.12.1946, Blaðsíða 8

leið, en þá var kosning fulltrúa á sambandsþing
að hefjast um allt land:
,,Hlutverki atvinnurekenda á að vera lokið,
þegar Kommúnistar eru búnir að hreiðra um sig
í verkalýðshreyfingunni......Þá á að nota kraft
verkalýðssamtakanna til að þjarma að atvinnu-
rekendum o. s. frv.“
Þessir menn lögðu heldur ekki í lágina þá
staðreynd, að á 18. þinginu nam meirihluti sam-
einingarmanna ekki nema fjórum atkvæðum, og
mátti til sanns vegar færa að óreyndu, að hann
sýndist ekki ofraun hinum vígreifu Ijreiðfvlk-
ingarforingjum Alþýðublaðsins.
Stöðvun nýsköpunarinnar, svikin í sjálfstæðis-
málinu og ýmsar vítaverðar vanefndir við verka-
lýðsstéttina af hálfu borgarastéttarinnar í sam-
bandi við stjórnarsamvinnuna á þessu ári — sem
síðar leiddi til samvinnuslita í ríkisstjórn, benti
ótvírætt til þess, að afurhaldsöflin hefðu aftur
sótt í sig veðrið og væru þegar farin að taka út
hinn umsamda ósigur sameiningaraflanna á 19.
þingi Alþýðusambandsins og þá lömun verka-
lýðssamtakanna, sem fylgja mundi valdatöku
gömlu þjóðstjórnaraflanna.
Það er nú lýðum ljóst, að 19. þingið fór mjög
á annan veg en afturhaldinu hafði verið gefin
fyrirlieit um. Við kjör þingforseta, þ. e. a. s. í
fyrstu átökunum, sem gefið gátu hugmynd um
kraftahlutföll, höfðu sameiningarmenn 47 at-
kvæða meirihluta eða um það bil tólffaldað hinn
veika meirihluta sinn frá 18. þinginu. — Þessi
atkvæðagreiðsla í þingbyrjun var vitnisburður
sambandsfélaganna um starf sambandsstjórnar á
síðast liðnum tveirn árum, milli þinga, — dómur
reynslunnar.
Þeir Alþýðublaðsmenn kornu fram á þinginu
þegar í byrjun sem sjálfkjörnir og sjálfsagðir and-
stæðingar fráfarandi sambandsstjórnar í hverju
máli, og töluðu jafnan í sjálfteknu umboði ein-
hvers áskapaðs ,,minnihluta“ í öllum málum.
Árásir þeirra voru hávaðakenndar og gagn-
sýrðar flokksofstæki, gagnrýni þeirra menguð per-
sónulegum gífuryrðum og sneydd málel'nalegu
innihaldi. Ófriður þeirra ófriðarins vegna.
Þótt hinn fjölmenni hópur fulltrúanna hafi
verið haldinn ólíkustu stjórnmálaskoðunum, ei
óhætt að fullyrða, að hér var úr ýmsum stjórn-
málaflokkum saman kornið margt úrvalsmanna,
sem litu á sig fyrst og fremst á þessu þingi sem
fulltrúa félags síns og stéttarsamtaka til að taka
þátt í lausn vandamálanna á málefnalegum
grundvelli, heils hugar, og án flokkspólitískra
fordóma.
Má geta nærri hvernig þessum ágætu fulltrúum
varð við að heyra hvern lýðræðispostulann á
fætur öðrum, hvern öðrum eldri og reyndari í
verkalýðssamtökunum, hafa í hótunum við æðstu
lýðræðisstofnun verkalýðssamtakanna, sjálft sam-
bandsþingið, ef það dirfðist að afgreiða mál á
annan veg en þeirra eigin persónulegi vilji bauð.
Sannaðist enn sem fyrr, að reynslan er jafnan ó-
lygnust, enda tileinkuðu fulltrúarnir sér lær-
dóma hennar á 19. þinginu ekki síður en sam-
bandsfélögin á s. 1. starfstímabili, þótt tíminn
væri naumur. Á 5—6 dögum. eða frá því að kjör
þingforseta fór fram og þar til við kjör sambands-
forseta höfðu flokksofstækismenn lækkað at-
kvæðatölu sína úr 84 niður í 65 atkvæði, — og
J>egar þingið lýsti trausti sínu á störfum fráfar-
andi sambandsstjórnar, fengu þeir aðeins 50 full-
trúa til mótatkvæða.
Eins og á 18. þinginu buðu sósíalistar og sam-
einingarmenn sameiginlega uppstillingu í sam-
bandsstjórn og samkomulag um persónuskipan
liennar, til að tryggja sem bezt samstarf í forystu
sambandsins. — Eins og fyrr var ekki við þetta
kontandi.
Hinsvegar buðu hinir „samkomulag“ milli Sós-
íalista og Alþýðuflokksmanna um það, að þessir
flokkar tilnefndu hvor um sig sína menn, án sam-
komulags um mennina, sem sé samkomulag um
tveggja ára ófrið í forystu verkalýðssamtakanna,
óstarfhæfa sambandsstjórn.
Með svipuðum hætti og á 18. þinginu gerðu
sameiningarmenn því sínar eigin tillögur um
sambandsstjóm, og er hún nú eins og áður skipuð
mönnum með ólíkar stjórnmálaskoðanir, en jafn-
framt mönnum, sem þekktir eru að góðu sam-
starfi á undanförnum árum. Munu flestir sam-
mála um að vel hafi tekizt um val sambandsstjórn-
ar, enda jafn sammála urn að af því muni ekki
veita með tilliti til hinna mörgu o°' miklu verk-
efna, er 19. þingið fól sambandinu að leysa á
næstu tveim árum.
Hér verður ekki getið nema örfárra helztu
verkefnanna.
Þingið lagði áherzlu á að haldið skyldi áfram
sem fyrr baráttu sambandsins fyrir daglegum
hagsmunum verkalýðsins og að staðið yrði sem
bezt á verði gegn hvers konar tilraunum í þá átt
að skerða í einni eða annarri mynd það sem þeg-
ar hefur unnizt í hagsmunabaráttunni til handa
vinnandi fólki í landinu.
Gætt skyldi fyllstu árvekni af hálfu verkalýðs-
samtakanna gegn þeim öflum, sem sitja um tæki-
færin til að innleiða aftur atvinnuleysið í land-
314
VINNAN