Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1965, Blaðsíða 163

161 —
1965
ember 1967, staðfest af forseta og ritara 6. desember s. á. sem álitsgerð
og úrskurður læknaráðs.
Málsúrslit eru enn óorðin.
7./1967.
Ármann Kristinsson. sakadómari í Reykjavík, hefur með bréfi, dags.
31. október 1967, leitað umsagnar læknaráðs í máli I. Á-sonar........,
Reykjavík.
Málsatvik eru þessi:
Aðfaranótt föstudagsins 14. júlí 1967, milli kl. 4 og 5, var I. Á-son,
.........., Reykjavík, handtekinn af lögreglunni, þar sem hann var
að kynda bál bak við húsið nr. 72 við Hverfisgötu í Reykjavík. I.
hefur viðurkennt að hafa hina sömu nótt reynt að kveikja í húsunum
nr. 11 og 11A við Smiðjustíg.
Maðurinn var úrskurðaður í gæzluvarðhald í 4 mánuði, og stendur
rannsókn málsins yfir.
1 málinu liggur fyrir læknisvottorð........, sérfræðings í tauga-
og geðsjúkdómum, dags. 7. september 1967, svo hljóðandi:
„Samkvæmt beiðni sakadómarans í Reykjavík hef ég rannsakað
geðheilsu 1. Á-sonar, fædds 30. apríl 1944, sem sakaður er um íkveikjur
nóttina þann 14. júlí s.l.
I. er fæddur í Reykjavík, og eru systkinin 4, og er hann næst yngstur.
Eftir þeim upplýsingum, sem ég hef fengið, eru engin einkenni geð-
veiki eða taugaveiklunar hjá systkinum hans og heldur ekki um að ræða
neina áberandi veiklun í nánu ættfólki hans. I. ólst upp hjá foreldrum
sínum og var samkvæmt upplýsingum ættingja hans mjög eðlilegt
barn og unglingur, félagslyndur, hjálpfús, opinskár, átti marga félaga
og gekk vel allt skólanám. Þetta breyttist eftir það, að hann varð
fyrir miklum áverka á höfði, en þá var hann 12 ára. Hann var fluttur
á Landspítalann eftir slysið og lá fyrstu 2 sólarhringana meðvitundar-
laus á milli heims og helju. Fyrst eftir að hann komst til meðvitundar,
virtist hann lifa 2—3 ár aftur í tímanum og hegðaði sér líkt og fáviti,
en svo komast ættingjar hans að orði. Þetta ástand hans lagaðist þó á
skömmum tíma, en þótt hann virtist hafa fengið fullt vit, varð ýmiss
konar breyting á hegðun hans og framkomu og einkum þó í samskiptum
við félaga og fjölskyldu og annað umhverfi. Hann varð fáskiptinn, hlé-
drægur, átti greinilega erfitt með að umgangast fólk. Hann varð ein-
mana og fylltist vanmáttarkennd, kvartaði oft um höfuðverk og átti