Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1965, Blaðsíða 167

— 165
1965
2 og þar til hann er tekinn af lögreglunni viö Landsbankaútibúið á
Laugaveginum klukkan að ganga fjögur.
Ég átti tal við 0. S-son............ Reykjavík, en hann varð sam-
ferða I. úr húsinu á Njarðargötunni, og allt þar til hann var tekinn
af lögreglunni við Landsbankaútibúið. 0. segir svo frá: Þeir félagar
ætluðu að ganga niður á Hlemmtorg og taka þar bíl heim til sín, en
af því veðrið var svo sérlega gott, gengu þeir fyrst niður á Berg-
staðastræti, þaðan upp á Skólavörðustíginn inn Grettisgötu, niður
Frakkastíg og niður á Laugaveg. 0. reyndi í fyrstu að tala við L, en fékk
aldrei svar frá honum og gafst því upp á frekari samræðum. Hann
telur I. hafa verið alveg utan við sig, ekki í þessum heimi, hafði hann
stundum hrist höfuðið og strokið höndum um enni, eins og' hann vissi
ekki, hvað hann væri að fara. Hann telur I. hafa verið lítið sem ekkert
drukkinn, og hafi hann varla slagað neitt, en augun voru sljó og star-
andi. Á þessari göngu var I. nokkrum sinnum að hlaupa bak við hús
eða inn í port og dvaldi þar litla stund, en hljóp alltaf 0. uppi aftur,
eins og hann skynjaði, að þeir væru samferða. Á leiðinni niður Frakka-
stíg hljóp I. á undan 0., og missti hann sjónar af honum í bili og sá
hann ekki aftur fyrr en bak við súlu á Landsbankaútibúinu, en í sömu
svifum kom lögreglan að og fór beint til I., hélt 0. sig heyra, að lög-
reglan segði við I. „snáfaðu heim til þín“, en hann hafi svarað „snáfaðu
sjálfur heim.“
Þá hef ég farið með lögregluþjóni nr. 87, en hann var með í því að
elta I. umrædda nótt á alla íkveikjustaðina. Má segja, að sá fyrsti og
síðasti séu í vari og ekki líklegt, að margir veiti manni þar athygli, en
hinir tveir eru svo að segja fyrir opnum tjöldum og sjást vel af öllum,
sem fara fram hjá, en auðvitað var nóttin björt á þessum tíma. Lög-
regluþjónn nr. 87 ók bílnum, sem flutti I. á lögreglustöðina, og telur
hann I. ekki áberandi drukkinn, en undarlega tóman á svip og mikið
ofboð eða hræðsla hafi skinið úr augum hans.
Á meðan á þessari athugun hefur staðið, hefur 1. dvalið á Farsótta-
sjúkrahúsinu. Hann hefur allan tímann verið hæglátur, ljúfur í um-
gengni, samvinnuþýður og hvorki í orði né æði sýnt neitt afbrigðilegt.
Hef ég ekki fundið nein einkenni um geðveiki hjá I. eða áberandi geð-
veilu allan tímann, sem hann hefur dvalið hér. Ef til vill mætti telja
til smávegis geðveilu vanmáttarkennd I. og vangetu hans til að sam-
lagast öðrum, en hitt gæti þó verið, að það ætti rót sína að rekja til
höfuðáverkans, sem hann hlaut, þegar hann var 12 ára, og áður hefur
verið sagt frá. Annars segir nákvæmar frá skapgerð hans og persónu-
gerð í skýrslu sálfræðingsins, sem athugaði hann hér og fylgir með
þessari skýrslu.
Þá er eftir að athuga, hvort minnisleysi umrædda nótt sé raun-
verulegt eða hvort það gæti verið tilbúið af honum sjálfum til þess að
forðast refsingu.