Börn og menning - 01.09.2006, Blaðsíða 9

Það eru forréttindi að hafa skopskyn
7
sögupersónum Gunillu Bergström. Fannst
henni sjálfsagt að samþykkja að nota Einar
Áskel og Millu sem vörumerki? Gunilla dæsir
dálítið og hummar og segir síðan:
- Fyrir einhverjum árum var það
þannig að það var álitið Ijótt og
siðlaust af höfundi að leyfa að nota
sögupersónur sínar á vörur. Nú er
álitið ómögulegt ef höfundurinn
samþykkir það ekki. Það er mikið til af
ólöglegum vörum með sögupersónum
mínum og mér er mjög illa við það. En
það er mjög erfitt að vinna á móti
þessu, því jafnvel þótt lögfræðingar
eltist við þá sem nota Einar og Millu
ólöglega, ná þeir aldrei í skottið á
öllum. Ég vil alls ekki sjá Einar Áskel í
vissu samhengi og hef bara samþykkt
vörur sem mér sjálfri líst vel á. Helst
vil ég að það sé eitthvað sem er
þroskandi fyrir krakka, púsl og mjúkar
dúkkur til dæmis. Ég legg ríka áherslu
á að varan sé vönduð og að við
framleiðsluna starfi fólk við góðar
aðstæður sem fær lögmæt laun fyrir
sína vinnu.
f nýjustu bókinni um Einar Áskel segir pabbi
vinar hans, sem er fyrrverandi hermaður,
Einari og syni sínum Hamdi, dæmisögu
um lítinn maur. Hann útskýrir ekki inntak
sögunnar fyrir strákunum og þeir botna
ekki alveg í sögunni. Heldur höfundurinn að
börnin sem lesa og hlusta skilji hvað hún á
við með þessari sögu?
- Ég veit ekki hvort þau skilja söguna
um maurinn. Bókin er hugsuð fyrir
aðeins eldri börn en margar fyrri
bækurnar, kannski 6-8 ára og ég vona
að þau skilji þetta nokkurn veginn.
Ég vil bjóða upp á samræður. Einar
Áskell og Hamdi skilja söguna ekki
alveg en mér finnst að börn þurfi
ekkert að skilja allt, þau eiga að vaxa
við lesturinn, það er allt í lagi að skilja
eitthvað eftir handa þeim.
Að lokum spyr ég þeírrar spurningar, sem
lesendurnir ættu sennilega frekar að svara,
hvers vegna Einar Áskell sé alltaf jafn
ótrúlega vinsæll og raunin er.
- Ég er vissulega ánægð með að
bækurnar séu svona vinsælar. Þær
fylgja fast á eftir bókunum hennar
Astrid Lindgren og því er ég stolt af.
Skýringin liggur mögulega í því að ég
skrifa um það sem er sammannlegt. Ég
hef alltaf haft áhuga á sálfræði og verið
sjúklega forvitin um venjulegt fólk. Ég
hef áhuga á hvernig fólk umgengst
hvert annað, hvernig sambönd fólks
þróast og hvernig allskonar mynstur
verða til í samskiptum. Ég á við svona
hluti sem við vitum öll af en erfitt er
að setja fingur á. Þegar ég var 11-12
ára byrjaði ég beinlínis að njósna um
venjulegt fólk og ég hef alltaf haft
mjög mikinn áhuga á öllu því sem
tilheyrir lífi hverrareinustu manneskju.
Það ganga til dæmis allir í gegnum
það einhverntíma að vera einmana
og sakna einhvers eða hafa slæma
samvisku. Um þessa sammannlegu
reynslu fjalla bækurnar mínar.
Höfundur er ritstjóri Barna og menningar