Börn og menning - 01.09.2006, Síða 13

Þetta er ...?
11
Fóstbræður
Fjúk gengur yfir veginn og frostið eigrar um svefnvana eins og soltinn úlfur en hefur engan til að bíta nema
mig og ég er hálfgerður Pappírs Pési. f kófinu sést móta fyrir Ijósum og bíll brunar út úr myrkrinu. Augu
mín skella á framrúðunni eins og tvær snjóflygsur og ég er kominn inn. Bílinn er fullur af kulda, tónlist,
myrkri og röddum.
„Svona klukkutími," segir Viktor og teygir sig afturí til mín eftir flöskunni.
„Guess so!" segir Mangi. „Taktu í stýrið meðan ég sýp."
Vegstikurnar kasta frá sér silfurbjarma þegar við geysumst hjá. Við erum dúðaðir og látum flösku ganga á
milli okkar. Annars hef ég hana milli fótanna. Mér detta í hug tvíræðar athugasemdir um stútinn en eftir
það sem gerðist finnst mér það ekki við hæfi. Vínið þyngir á mér hausinn og djöfullegur kuldinn lætur mig
efast um að nokkurn tímann hafi verið sumar.
„Þetta skrambans ferðalag er eins og lífið," segir Viktor og mér finnst hann vera að herma eftir mér. „Við
erum Ijós í eilífu myrkri sem dreymir um að vakna til nýs dags."
„Ha, ha, ha, ha, þú ert orðinn fullur. Ég sem ætlaði að biðja þig um að taka stýrið," segir Mangi.
( myrkri og kulda líður manni eins og persónu í bók. Ég veit ekki hvort það er vegna þess að reynsla
höfundarins sé sönn eða hvort bækurnar hafi brenglað tilfinningu mína fyrir raunveruleikanum. ( Útvarpinu
hljóðnar tónlistin og næturvörðurinn tilkynnir að nú verði sagðar fréttir.
„Útvarp Reykjavík, klukkan er tólf. Nú verða sagðar fréttir. Fréttirnar les Arnar Þór Stefánsson. í fréttum er
þetta helst. Lýst er eftir tveimur mönnum, Viktori og Manga. Þeir sáust síðast á þorrablóti f Reynisdal. Þeir
eru ..."
„Afhverju er ekki lýst eftir mér?" spyr ég.
„Af því þú ert ekki til," segir Mangi. „Nú hef ég Viktor."
Ég hef verið afskrifaður. Vitund mín fýkur með hvítri snjódrífunni út í myrkrið. Ég er ekki lengur fullur heldur
orðin tóm.
Höfundur er bókmenntafræðingur og
rithöfundur