Börn og menning - 01.09.2006, Blaðsíða 36

34
Börn og menning
til að hlúa betur að þessum spennandi
markhópisem börnin eru.
Barnið sem neytandi og áhugavert
skotmark markaðsgúrúanna hefur í það
minnsta þróast mikið undanfarin ár hérna
í Frakklandi. Þetta sést vel á auknum fjölda
leikfangaverslana í París. Stóru vöruhúsin
eru með heilu hæðirnar af barnafötum og
leikföngum, sem áður fengu mun minna
pláss í þessum hofum tískunnar. Keðjur sem
áður voru eingöngu langt úti í úthverfum eru
komnar með stórar verslanir í París og hér
úir og grúir af smáum leikfangabúðum sem
selja dýrar og vandaðar vörur. Þær virðast
blómstra, enda þykir bæði smart og sjálfsagt
að huga að slíkum málum og sífellt fleiri
samþykkja að greiða meira ef það stuðlar að
bættum heimi.
Leikhús ætlað börnum er einnig
blómstrandi atvinnugrein. Söfnin eru flest
með barnaleiðsögn og ýmsar uppákomur og
námskeið fyrir börn, einkum á miðvikudögum
og í skólafríunum. Það er að sjálfsögðu
mjög mísmunandi er eftir heimilum hvort
börnin fá að njóta þessa spennandi framboðs
leikrita og listasýninga, vitanlega eru margir
foreldrar of þreyttir, of fátækir eða of
sinnulausir til að standa í því að taka börnin
sín í skemmtiferðir um helgar. Hins vegar eru
skólarnir líka duglegir við að fara með börnin
á sýningar og söfn og margar leiksýninganna
eru farandsýningar sem koma í skólana.
Að lokum
Ég nefndi í upphafi að ekki væri sérlega
mikill munur á Frakklandi og (slandi ef horft
er til daglegs lífs og aðstæðna barna í
löndunum. Munurinn felst kannski helst í
stéttaskiptingu og fjölbreyttum uppruna.
Þetta eru einmitt þættir sem eru farnir að
setja sterkan svip á íslenskt þjóðfélag. Sem
árlegum gesti á íslandi, finnst mér það gerast
hratt og örugglega. Frakkland er með frekar
sterkt félagslegt kerfi, líkt og Norðurlöndin,
og hér þykir sjálfsagt að standa vörð um
gildi á borð við jafnrétti til náms. Mér þykir
því ekki fjarri lagi að leggja til að þau sem
standa að skipulagi skólamála á íslandi rýni
vel í franska kerfið, skoðí hvað hefur breyst
og hvers vegna. Þannig gætu íslendingar
tekið betur á þeim spurningum sem hljóta
að vakna í breyttu þjóðfélagi, lært af reynslu
þjóðar sem hefur glímt við sömu hræringar
fyrr og þannig er kannski hægt að koma í
veg fyrir að mistök verði gerð. En spurningin
er þó eilíf: Er mögulegt að læra af reynslu
annarra?
Höfundur er sjálfstætt starfandi
leiðsögumaður í París og rekur vefsíðuna
www.parisardaman.com