Börn og menning - 01.09.2006, Blaðsíða 40

mennta; vel menntur vel menntaöur <
aSur. 2 manna, skipa mönnum: m. bát
(illa) menntur hafa miklu (litlu) li
fólki, á að skipa. ^ .
-menni, -is, - h, síðari liður samseti
illm., karlm., mikilm., 6m., valm.; j
mennilegur 1. 1 karlmannlegur;
2 myndarlegur, sem ber vott um
menntur: mjög m. maður.
menning, -ar, -ar kv. 1 þroski
(andlegra) eiginleika mannsins,
greinir hann frá dýrum, þjálfun h’
legt líf, sameiginlegur arfur (venj
aður af mörgum kynslóðum): me i
ur, -erfð, -líf, -frömuður forgöngu: $j
menningarmál, íslenzk m., þjóðleg ~r>i.
ingarstig, m. á lágu stigi; rótgróinr
ur: umgengnism., umferðarm., merP «4
-bragur; einnig um líkamsmennt:
ing. 2 manndómur: hafa mennin
til e-s. 3 mannafli, mannskapur.
koma e-m til manns.
menningar|áhrif h ft, áhrif fr
•erða fyrir erlendum menningará
trúi k, fulltrúi, er fæst við mem 4
(einkum í sendiráði). -landhelg <#3
svæði innlendrar menningar. -I
arðar, tilheyrir menningu (r N
ni). -mál h. 1 ft, menningarmá
j ál menningarþjóðar. -saga kv,
i þróunar á sviði) men
! lasaga. -samband
1 íVi (milli þjóða)
| h,
:Vorð ttr lan dab ú,
menniVigarm^léfn
erleudv
áhrif:
ft, metimng;
a mer
me
nmga
ningjaveður h,
um mennii (
með sömu . -y
jóður k, sjó?
-straumur
nmnyarstrau
d.
|TW!
/
£01113. ©il
(r R&iV
fe&í
■> /