Morgunblaðið - 19.02.2021, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. FEBRÚAR 2021
þýðari maður. Við frændsystkini
Palla höfum farið út í lífið með
það veganesti að Krókurinn og
fólkið okkar þar er á sínum stað.
Það er ómetanlegt öryggi að vita
að ef í harðbakkann slær eigum
við okkur skjól og samastað á
Króknum. Þar var Palli mikil-
vægur hornsteinn, sama hvert
leiðin lá og hvað við tókum okkur
fyrir hendur. Nú er hann farinn.
Við skiljum ekki að það sem var
alveg óhugsandi gerðist og okkur
finnst það grimmt.
Elsku Magga, Ragnar, Helga
Margrét og Anna Rósa, tengda-
synir og barnabörn. Ykkar miss-
ir er stærstur og sárastur og við
systkinin samhryggjumst ykkur
innilega. Við minnumst Palla og
þökkum fyrir allt sem hann var
og allt sem hann gaf. Hjörtu
okkar eru full af stolti yfir að
hafa átt hann að. Góða ferð,
frændi.
Áslaug, Ragnar Páll
og Björn Magnús.
Palli frændi er fallinn frá, ég
hélt að hann myndi lifa að eilífu.
Hann var sterki frændinn, klett-
urinn sem ekkert virtist bíta á og
allir gátu leitað til. Hann var
ósérhlífnasti maður sem ég
þekki, sá heiðarlegasti og traust-
asti. Hann gerði kröfur en þó
mestar til sjálfs sín. Hann barð-
ist fyrir allt sitt fólk og var fastur
fyrir þegar á þurfti að halda
hvort sem það var í vörninni í fót-
bolta eða lífinu sjálfu. Hans fólk
var ekki bara fjölskyldan heldur
allir sem hann þekkti og taldi að
væru þess verðir að berjast fyrir.
Hann var samt ekkert að flíka
því og sumir fréttu fyrir tilviljun
að hann hefði farið í málin og
örugglega eru margir sem hafa
ekki hugmynd um það sem hann
gerði fyrir þá. Það var aftur á
móti ekki auðvelt að þakka hon-
um, því var tekið með einu góðu
hnussi eins og hann hefði alls
ekki gert neitt. Ég heyri hann
hnussa yfir öxlina á mér á meðan
ég skrifa þetta.
Palli var mikill húmoristi og
viskubrunnur sem gaman var að
spjalla við. Ég á margar góðar
minningar um öðlinginn og á
honum mikið að þakka. Og jú,
hann mun lifa að eilífu, í minn-
ingum okkar.
Elsku Magga, Ragnar, Helga
Margrét, Anna Rósa og allt ykk-
ar góða fólk, ég og mínir vottum
ykkur okkar dýpstu samúð.
Anna Pála Gísladóttir.
Palli frændi var einstakur
maður sem reyndist okkur systk-
inunum afar vel. Það sem okkur
þótti svo einstakt við Palla var
hversu traustur hann var, alltaf
til staðar ef á þurfti að halda og
tilbúinn að leggja fram hjálpar-
hönd.
Hann sýndi okkur einlægan
áhuga og fylgdist vel með því
sem við höfðum fyrir stafni
hverju sinni. Þegar við hittum
Palla var hann oftar en ekki bú-
inn að finna einhver tengsl við
vinnufélaga, samnemendur eða
liðsfélaga okkar, enda með ein-
dæmum ættfróður og þekkti
marga. Umhyggju- og hjálpsem-
in í fari Palla var algjörlega skil-
yrðislaus og sjálfsögð af hans
hálfu og hafa dyrnar í Birkihlíð-
inni, hjá þeim Möggu, ávallt
staðið okkur opnar.
Palli var hógvær og sóttist
aldrei eftir hrósi þrátt fyrir að
tilefni væri til og rúmlega það.
Hann var sérstaklega ósérhlífinn
sem endurspeglaðist vel í kraft-
inum, dugnaðinum og þeirri
ómetanlegu vinnu sem hann
lagði af mörkum til íþróttalífsins
og samfélagsins alls á Króknum.
Dýrmæt er minningin frá jólun-
um 2018 þegar við bræður fórum
með Palla og pabba á nýja gervi-
grasvöllinn á Króknum og þeir
bræður rifjuðu upp gamla takta,
þrátt fyrir að vera komnir af létt-
asta skeiði.
Við munum varðveita vel þær
ótal góðu minningar sem við eig-
um um Palla frænda og erum
þakklát fyrir að hafa átt hann að.
Aðalsteinn, Anna Ragna,
Árni og Atli.
Þau eru þung skrefin sem við
göngum í dag er við fylgjum
Palla til grafar. Sorgin er mikil
og við máttvana og skiljum ekki
að hann sé dáinn. Hann sem var
svo hraustur, duglegur, bóngóð-
ur og tryggur sínum. Minningar
liðinna áratuga rifjast upp frá því
við fyrst kynntumst Palla þegar
Magga systir átti orðið kærasta
og hann var frá Sauðárkróki, hún
orðin hjúkrunarfræðingur og
hann tannlæknir. Síðan lá leið
þeirra á Krókinn, Palli að opna
sína tannlæknastofu, Magga
heimavinnandi, börnunum fjölg-
ar og nokkru seinna byggðu þau
sitt hús í Birkihlíðinni þar sem
þau hafa búið síðan.
Þegar við Jóhanna bjuggum
austur á Norðfirði var farin að
minnsta kosti ein ferð á sumri á
Sauðárkrók með okkar börn að
heimsækja Möggu systur, Palla
og börnin þeirra. Þá var oft mik-
ið fjör hjá börnunum sex sem
fædd eru á árabilinu 1972-1979.
Mikil tilhlökkun og virkilega
gaman, Palli alltaf boðinn og bú-
inn að gera allt fyrir okkur, t.d.
fara í veiði út á Skaga, þeysast
um allan Skagafjörð og sýna
okkur merkisstaði og sannfæra
alla um að hvergi væri betra að
búa og rúsínan í pylsuendanum
var svo á kvöldin þegar allir voru
háttaðir og sestir fyrir framan
sjónvarpið þá var í boði ómælt
nammi hjá tannlækninum sjálf-
um, það þótti okkar börnum
skrítið og skildu ekki „og hann
sem er tannlæknir“. Palli vildi
alltaf gefa og létta undir með
öðrum en átti aftur á móti erfitt
með að þiggja. Hann var mikill
öðlingur og drengur góður.
Palli var honum Helga bróður
svo góður og artarlegur við
systkinin á Rauðamel. Ófáar
voru ferðirnar sem hann fór
vestur á Rauðamel bara rétt að
kíkja á kallana færa þeim eitt-
hvað, tala um hesta og hvað sem
var.
Áhugamálin voru mörg, fót-
boltinn, stangveiði, ferðalög,
hestar, fjölskyldan og barna-
börnin. Allt stundað af mikilli
ákefð og næstum alltaf mættur á
fótboltamót sem barnabörnin
tóku þátt í hvort sem það var fyr-
ir sunnan, norðan, austan eða
vestan til að fylgjast með þeim
og hvetja þau.
Elsku Magga, Ragnar, Helga
Margrét, Anna Rósa og fjöl-
skyldur, okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur og megi góður guð
styrkja ykkur í sorginni. Einnig
sendum við systkinum Palla og
fjölskyldum samúðarkveðjur.
Frímann og Jóhanna.
Í dag kveð ég kæran og góðan
vin til tæpra 40 ára, dreng sem
fallinn er frá allt of fljótt, eftir
stutt veikindi. Hann sem ætlaði
að gera svo margt þegar hann
hætti að vinna.
Ég hitti Palla í fyrsta sinn í
Reykjavík á vormánuðum 1981,
þar sem fótboltalið Tindastóls
var að spila æfingaleik við Þrótt.
Ég var á leiðinni á Sauðárkrók
um sumarið að spila með liðinu í
marki og þjálfa 4. flokk drengja í
fótbolta.
Það sumar kynntumst við
Erna þeim Palla, Möggu og
börnunum þeirra, Ragnari,
Helgu Margréti og Önnu Rósu
og var okkur oft boðið heim til
þeirra. Veiðiferðirnar út á Skaga
voru ófáar og margar skemmti-
legar, sérstaklega ferðin í „fyr-
irheitna landið“! Þetta sumar
hófst með okkur vinskapur, sem
haldist hefur alla tíð síðan.
Við héldum alltaf góðu sam-
bandi eftir sumardvölina á
Króknum og heimsókn til Palla
og Möggu var fastur liður á
hverju sumri eftir það.
Þegar börnin okkar bættust í
hópinn var þeim tekið með opn-
um örmum af allri fjölskyldunni
og alltaf jafngaman að fara í
heimsókn í Birkihlíðina. Palli
lagði sig allan fram um að öllum
liði vel og hefðu eitthvað fyrir
stafni. Engan mátti skorta neitt
eða láta sér leiðast. Alltaf var
gaman að hlusta á skemmtilegar
sögur af Skagfirðingum og þú
komst aldrei að tómum kofunum
í ættfræðinni hjá honum.
Sumarið ’88 hófst skemmtileg-
ur kafli hjá okkur Palla ásamt
Bjarna Jónassyni lækni, þegar
við héldum í veiðitúr á Rauða-
melsheiði í Hnappadalssýslu.
Farið var fótgangandi frá Odda-
stöðum, með hesta fyrir farang-
urinn, gist í tjöldum, veitt í net
og á stöng. Helgi á Syðri-Rauða-
mel, bróðir Möggu, aðstoðaði
okkur með flutninginn. Ragnar
sonur Palla kom með okkur í
fyrstu ferðina. Eftir þetta fórum
við vinirnir nokkrar ferðirnar á
heiðina næstu sumur. Lentum
við í ýmsum ævintýrum og veðrið
ekki alltaf eins og best var á kos-
ið, enda nefndum við þennan hóp
okkar „Vosbúð og vætu“. Síðustu
ferðina á heiðina fórum við gang-
andi með farangurinn á sérút-
búnum börum sem við höfðum
látið hanna fyrir okkur.
Arnarvatnsheiði varð líka fyr-
ir valinu, en síðasta veiðiferðin
okkar saman var í Fljótá í Fljót-
unum, ásamt fjölskyldum okkar,
þar sem allir fengu að veiða.
Eftir að veiðiferðunum lauk
höfum við vinirnir ásamt mökum
reynt að hittast sem oftast, hér
fyrir sunnan, fara í heimsókn á
Krókinn eða fara í sumarbústað
og njóta samverunnar.
Palli og Magga hafa frá byrj-
un okkar kynna tekið þátt í mik-
ilvægum augnablikum í fjöl-
skyldunni, t.d. fermingum
barnanna, stúdentaútskriftum
o.fl.
Það verður dálítið skrítið að fá
ekki að heyra aftur röddina og
hláturinn hans Palla, en hans
verður sárt saknað. Minningin
um góðan og traustan vin mun
lifa.
Við fjölskyldan vottum
Möggu, börnum, tengdabörnum
og barnabörnum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og guð veri
með ykkur.
Palli minn, hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Ólafur Ágúst Gíslason.
Það var árið 1966 sem ég sá
Palla vin minn fyrst. Hann kom á
æfingu hjá meistaraflokki Vals
til að æfa og halda sér í formi.
Fljótlega var hann valinn í liðið.
Hann átti svo farsælan feril með
Val á Íslandsmótum og Evrópu-
keppnum þar sem hann gerði
garðinn frægan, þá ekki síst þeg-
ar hann tók Eusébio í gæsluvarð-
hald þegar Benfica kom hingað
heim og spilaði á Laugardalsvell-
inum fyrir framan rúmlega 18
þúsund áhorfendur.
Palli stundaði nám í tannlækn-
ingum við HÍ og með erfiðu námi
æfði hann knattspyrnu af krafti,
sleppti ekki æfingu. Hann lauk
tannlæknanáminu með sæmd
eins og öllu öðru sem hann tók
sér fyrir hendur. Palli var sam-
viskusamur, duglegur, traustur
og réttsýnn, hann var vinur vina
sinna.
Eftir nám hélt Palli með Mar-
gréti konu sinni og Ragnari syni
sínum á heimaslóðir þar sem
hann setti upp tannlæknastofu á
Sauðárkróki. Fljótlega fjölgaði í
fjölskyldunni er Helga Margrét
og Anna Rósa komu í heiminn.
Palli lék knattspyrnu áfram á
Króknum með Tindastóli og varð
fljótlega formaður Ungmenna-
félagsins. Hann var allt í öllu í
íþróttafélaginu þar sem hann var
formaður í áratugi. Palli starfaði
af eldmóði og samviskusemi fyrir
Tindastól, það var hans eðli.
Hjarta hans sló fyrir félagið en
eftir að hann lét af störfum sem
formaður gafst meiri tími fyrir
áhugamálin, veiðar, fjallgöngur
og svo barnabörnin.
Vinátta okkar hjóna við Palla
og Möggu hélt áfram þótt knatt-
spyrnuferlinum lyki. Við komum
til þeirra á hverju sumri í mörg
ár og nutum mikillar gestrisni.
Þar var ekki í kot vísað, húsmóð-
irin sá um þann hluta. Við ferð-
uðumst um Skagafjörðinn með
leiðsögumanninum Páli Ragn-
arssyni, hann var mjög fróður
um menn og málefni, þekkti
hverja þúfu og alla ábúendur í
sveitinni. Skagafjörðurinn var
honum afar kær.
Skyndileg veikindi Palla komu
okkur mjög á óvart. Hann hafði
verið heilsuhraustur og var að
undirbúa að láta af störfum og
njóta elliáranna með fjölskyld-
unni, vinum, börnum og barna-
börnum.
Við kveðjum þig núna Palli
minn, kannski hittumst við aftur,
skilaðu kveðju til gömlu liðs-
félaganna sem farnir eru á undan
þér, Búbba, Atla, Sigga Dags,
Bigga Einars, Lalla Ögmunds,
Hemma Gunn og fleiri. Hörkulið.
Þín verður sárt saknað.
Farðu í friði.
Alexander og Helga.
Horfinn er á braut félagi sem
við vorum svo lánsamir að kynn-
ast á námsárunum og eiga að vini
ætíð síðan. Við hófum allir nám
saman í tannlæknadeild og vor-
um óhjákvæmilega farnir að
þekkjast mjög vel þegar við út-
skrifuðumst eftir sex ár í þröng-
um vistarverum deildarinnar í
kjallara Landspítalans.
Þegar kom að ævistarfinu
héldum við góðu sambandi okkar
á milli og nutum þess oft að eiga
samráð og samvinnu við Pál sem
var frábær tannlæknir, athugull
og vandvirkur. Samviskusemi
hans og skyldurækni voru ein-
stök og með þeim hætti að sjúk-
lingarnir hlutu að finna að allt
snerist um að heilsu þeirra og
hag væri sem best borgið. Hann
tók virkan þátt í ýmsum við-
fangsefnum heimabæjarins,
einkum ungmennafélags- og
íþróttamálum, og þar var hann
einnig þekktur og virtur fyrir
ósérhlífni og heiðarleika.
Hópurinn okkar skólabræðr-
anna úr tannlæknadeildinni hef-
ur reynst einstaklega samheld-
inn og í áratugi höfum við hist
reglulega og ferðast saman utan-
lands og innan. Fyrst voru þetta
fjölskylduferðir innanlands með
eiginkonum og stórum barna-
hópi, seinna utanlands, en það
hefur alltaf verið sama ævintýrið
að koma á nýja staði og eiga góða
daga saman. Páll lét sig auðvitað
aldrei vanta og var hrókur alls
fagnaðar, ekki síst þegar fótbolti
og söngur komu við sögu. Hann
var enn fremur sjálfur afreks-
maður í knattspyrnu á yngri ár-
um og alltaf með fótboltann of-
arlega í huga. Þessi áhugi birtist
meðal annars í því að eitt sum-
arið þegar við hittumst kom
hann með glæsilega fótboltabún-
inga handa öllum og gaf okkur
félögunum af sinni venjulegu
rausn. Þaðan í frá var liðið þekkt
sem „Jaxlar Palla“.
Páll og Margrét voru ákaflega
gestrisin og oft var því komið við
á Sauðárkróki á ferð um Norður-
land og alltaf var vel tekið á móti
okkur og af miklum höfðings-
skap.
Þegar Páll stjórnaði ferð okk-
ar um Skagafjörð eitt sumarið
skildum við ást hans á heimahög-
unum enn betur en áður. Hann
byrjaði á því að gefa öllum eintak
af skagfirsku sögunni „Rauða-
myrkur“ eftir Skagfirðinginn
Hannes Pétursson en sýndi okk-
ur síðan Drangey og alla hina
sögustaðina og kvartaði yfir því
einu að við gætum ekki verið
viku lengur.
Nú er Páll skyndilega horfinn
okkur eftir örstutta baráttu við
illskeyttan sjúkdóm og ekkert
verður aftur eins og áður. Það er
mikið áfall fyrir okkur skóla-
bræðurna að missa Pál en hugg-
un að hugsa til þess að í lífinu var
hann sannur gæfumaður og sá
drauma sína rætast um ham-
ingjusamt fjölskyldulíf og far-
sælt ævistarf í heimabænum.
Jón Birgir Baldursson, Jón
Viðar Arnórsson, Magnús
Torfason, Sigurjón Arnlaugs-
son, Sigurjón Árni Þór-
arinsson og Teitur Jónsson.
Í dag kveðjum við góðan
dreng og vin, Palla Ragnars. Páll
Ragnarsson var einstakur mað-
ur, vinnusamur, ástríðufullur og
vinur vina sinna.
Ungur yfirgaf hann Krókinn
til að mennta sig en við kynnt-
umst honum fyrir alvöru þegar
hann flutti aftur heim árið 1974
sem tannlæknir. Á þeim tíma
voru kynslóðaskipti í gangi, bæði
í fótboltanum og stjórn Tinda-
stóls. Það var því aldeilis happ-
drættisvinningur fyrir okkur fé-
lagana sem vorum að stíga okkar
fyrstu spor með meistaraflokki
að fá fótboltamanninn Palla og
bróður Ödda, félaga okkar. Og
ekki síður félagsmálamanninn
Palla. Hann hafði spilað fótbolta
með Val í nokkur ár og stimplaði
sig rækilega inn á Laugardals-
velli árið 1968 þegar leikið var
gegn Benfica.
Já, allt breyttist þegar hann
kom; hugarfarið, stemningin og
metnaðurinn. Palli var ekki bara
foringi og fyrirliði. Hann var fyr-
irmynd og einstakur vinur okkar
allra. Hann setti kröfur og við
lögðum meira á okkur. Palli gat
með eldræðum sínum kveikt
þann neista sem þurfti til að
sigra leiki, og það gerðist oft.
Keppnisferðirnar sem við fór-
um saman voru ófáar; austur á
land, vestur, suður eða um Norð-
urland. Allt ógleymanlegar ferð-
ir. Þá kom í ljós einstök landa-
fræðikunnátta og frásagnargáfa
Palla.
Palli varð formaður UMF
Tindastóls og stýrði þeirri skútu
farsællega í 31 ár. Við vorum
meira og minna með honum allan
þann tíma, tíma sem við munum
aldrei gleyma og munum ekki
geta þakkað nægilega fyrir. Það
voru forréttindi að fá að vera
með og vinna að sameiginlegu
áhugamáli og hjartans máli okk-
ar allra, félaginu okkar Tinda-
stóli. Þau eru mörg sporin sem
Palli skilur eftir sig á vettvangi
íþrótta- og félagsstarfs á Sauð-
árkróki.
Okkur langar að þakka Palla
fyrir allt hans starf og fyrir árin
sem við áttum saman. Sauðár-
krókur og Tindastóll eru fátæk-
ari eftir fráfall hans. Við fé-
lagarnir; Stebbi, Þórhallur, Atli,
Kalli, Siggi, Ingvi, Biggi, Bjössi
Sverris, Bjössi Garðars, Finnur,
Rúnar, Ómar Bragi og Óskar,
sendum Möggu og fjölskyldu og
Ödda og hans fjölskyldu innileg-
ustu samúðarkveðjur. Minningin
um Palla mun lifa og hann mun
ætíð eiga stað í hjarta okkar.
Fyrir hönd Tindastóls-77-fé-
laganna,
Ómar Bragi Stefánsson,
Óskar G. Björnsson.
UMF Tindastóll kveður nú
einn sinn mesta og besta félaga,
Pál Ragnarsson. Hann var alla
tíð sannur Tindastólsmaður og
starf hans fyrir félagið verður
aldrei fullþakkað.
Páll var formaður aðalstjórnar
Tindastóls frá árinu 1975 til árs-
ins 2006 eða í 31 ár. Öll þessi ár
barðist hann fyrir bættri aðstöðu
félagsins, fylgdi eftir vexti þess
og hélt utan um það af áhuga og
ábyrgð.
Þegar farið var í verkefni á
vegum félagsins var hann iðulega
mættur fyrstur og fór oftar en
ekki síðastur heim.
Páll var óþreytandi að mæta á
íþróttaviðburði og hvetja Tinda-
stól áfram. Hann fylgdist með
starfsemi félagsins og iðkendum
á öllum aldursskeiðum. Hann lét
sig allt varða er við kom félag-
inu.
Allir í samfélaginu og mun víð-
ar vissu af eljusemi Páls fyrir fé-
lagið og þeirri vinnu sem hann
lagði á sig. Það var litið til hans
með virðingu.
Hann var heiðursfélagi UMF
Tindastóls og hlaut gullmerki
UMFÍ og ÍSÍ. Einnig var hann
silfur- og gullmerkjahafi KSÍ.
UMF Tindastóll sendir eftir-
lifandi eiginkonu Páls, Margréti
Steingrímsdóttur hjúkrunar-
fræðingi, og börnum þeirra og
barnabörnum innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Takk fyrir allt þitt óeigin-
gjarna starf fyrir félagið okkar.
Fyrir hönd Tindastóls,
Guðlaugur Skúlason.
Kveðja frá
Tannlæknafélagi Íslands
Mætur félagi er fallinn frá.
Páll Ragnarsson, tannlæknir á
Sauðárkróki, andaðist þann 29.
janúar síðastliðinn eftir stutt
veikindi. Hann lauk kandidats-
prófi frá tannlæknadeild Háskóla
Íslands árið 1972 og starfaði
fyrstu tvö árin eftir útskrift sem
aðstoðartannlæknir hjá Ríkarði
Pálssyni tannlækni og sem skóla-
tannlæknir hjá Reykjavíkur-
borg. Árið 1974 fluttist hann til
heimabæjar síns, Sauðárkróks,
og setti á stofn eigin tannlækna-
stofu, sem hann rak óslitið til
dauðadags.
Páll var sérlega farsæll í
starfi, samviskusamur og athug-
ull enda vinsæll og vel metinn af
skjólstæðingum sínum. Hann var
áhugasamur um starf sitt og var
ötull að sækja fyrirlestra og
námskeið í faginu, þótt oft væri
um langan veg að fara. Hann tók
virkan þátt í félagsstarfi tann-
lækna og sat í stjórn Tannlækna-
félags Norðurlands árin 1986 til
1996, þar af sem formaður í þrjú
ár.
Öll námsár sín í Reykjavík og
þar til hann flutti norður, lék Páll
knattspyrnu með meistaraflokki
Vals og tók þá reynslu sína með
sér til starfa fyrir Tindastól.
Hann var formaður Ungmenna-
félagsins Tindastóls í rúm 30 ár
og bar hag þess alla tíð mjög fyr-
ir brjósti.
Hann var kappsamur en líka
drengilegur og starfaði af ótrú-
legri elju og ósérhlífni við að
byggja upp og styðja allt íþrótta-
líf á Sauðárkróki.
Við fráfall Páls sjáum við á
eftir traustum, virtum og góðum
félaga.
Tannlæknafélag Íslands vott-
ar eiginkonu hans, Margréti
Steingrímsdóttur, og aðstand-
endum innilega samúð sína.
Jóhanna Bryndís
Bjarnadóttir formaður.
Valur eignaðist afbragðs-
félagsmann þegar Páll Ragn-
arsson gekk til liðs við félagið í
upphafi náms í tannlækningum.
Við Valsmenn nutum samver-
unnar meðan á náminu stóð og
Palli lék með okkur og tók þátt í
starfinu í Val af sönnum áhuga.
Páll var sannarlega í stóru hlut-
verki þegar Valur dróst í Evr-
ópukeppni meistaraliða á móti
hinu fræga félagi Benfica frá
Lissabon í Portúgal og fór fyrri
leikurinn fram á Laugardals-
velli 18. september 1968. Hinn
frábæri þjálfari okkar, KR-ing-
urinn Óli B. Jónsson, fól Palla
það stóra hlutverk að taka
Eusebio, þeirra helstu stjörnu,
úr umferð. 18.243 áhorfendur
tróðu sér inn á Laugardalsvöll-
inn og settu um leið aðsóknar-
met sem enn þá stendur. Þeir
nutu góða veðursins og horfðu á
frekar tíðindalítið, markalaust
jafntefli þar sem Palli stóð sig
afar vel og fékk verðskuldað
hrós frá portúgölsku hetjunni.
Palli fékk viðurnefnið Eusebio-
baninn fyrir sína góðu frammi-
stöðu. Þegar náminu lauk flutti
Palli heim til Sauðárkróks þar
sem hans biðu mikil verkefni,
ekki aðeins í faginu heldur einn-
ig í fótboltanum og ekki síður í
SJÁ SÍÐU 22