Þjóðmál - 01.06.2017, Qupperneq 51

ÞJÓÐMÁL sumarhefti 2017 49
Þeir sem gagnrýna gjaldeyriseftirlit Seðla-
bankans eiga ekki von á góðu, þeir sem
gagnrýna embættismenn fá hringingar og
hótanir, forsvarsmenn fyrirtækja þora ekki að
biðja Samkeppniseftirlitið um leiðbeiningar
af ótta við að lenda í margra ára rannsókn,
menn þora ekki að gagnrýna dómara um of
því þeir vita að dómarinn getur – og mun
líklega – hefna sín á þeim í réttarsal, það er
enginn sem gætir þess að grundvallarreglum
í réttarríkinu sé framfylgt og þannig mætti
áfram telja.
Hinn almenni borgari á ekki roð í embættis-
manninn og getur ekki með nokkrum hætti
borið hönd fyrir höfuð sér ætli embættis-
maðurinn sér að taka hann fyrir. Þeir einu
sem geta haldið aftur af freka karlinum eru
lýðræðislega kjörnir fulltrúar. Þeir eru full-
trúar almennings en ekki hliðverðir kerfisins.
Þeir eru ekki að vinna fyrir embættismennina
og þurfa ekki að vera hræddir um að vega
að starfsheiðri þeirra þó svo að þeir kunni að
hafa aðra hugmynd um það hvernig stjórn-
sýslan á að starfa. En þá verða lýðræðislega
kjörnir fulltrúa líka að leiða hjá sér hótanir og
muna að þeir starfa í umboði almennings.
Svo má auðvitað vera að stjórnmálamenn-
irnir séu jafn hræddir við embættismanninn
og hinn almenni borgari. Þá fær freki karlinn,
embættismaðurinn, alltaf að ráða.
Fjölnir telur að freki karlinn sé í raun embættismaðurinn
sem hefur ekkert lýðræðislegt umboð, ræður því sem hann
vill ráða og beitir kröftum kerfisins af öllu afli gegn þeim
sem kunna að verða honum ósammála.